25 Φεβ 2009

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗ ΚΡΗΤΗ ΕΩΣ ΤΗ ΘΡΑΚΗ

Τα τελευταία χρόνια γίνονται σοβαρές προσπάθειες να αναβιώσουν τα παραδοσιακά αποκριάτικα έθιμα σε πολλά μέρη της χώρας. Ενα πραγματικό ψηφιδωτό ιστορίας και λαογραφίας του παρελθόντος ζωντανεύει ξανά ...
Οι Αποκριές είναι η περίοδος των τριών εβδομάδων πριν από την Καθαρή Δευτέρα οπότε αρχίζει και η μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής. Αποκριά (αποκρεά) σημαίνει αποχή από το κρέας. Επίσης, κατά μία εκδοχή, η λατινογενής λέξη «Καρναβάλι» αποτελείται από τις λέξεις carne = κρέας και vale = χαιρετώ.
Οι μελετητές συμφωνούν πως οι ρίζες των εθίμων της Αποκριάς βρίσκονται στην αρχαιότητα. Στις πομπές που γίνονταν κατά τη διάρκεια των Ελευσινίων Μυστηρίων (που μαζί με τα Διονύσια ήταν οι πρόγονοι του σημερινού καρναβαλιού), για να μεταφερθεί το Ιερό Πέπλο της Αθηνάς στον Παρθενώνα, μέσω της Ιεράς Οδού. Παρήλαυνε επίσης και μια μικρογραφία Ιερού Πλοίου (Πάραλος, Σαλαμινία) πάνω σε ρόδες.
Σε αρχαία αγγεία συναντάμε παράσταση του Διονύσου που κάθεται πάνω σε ένα τέτοιο πλοίο. Ετσι, κατά την άλλη εκδοχή, η λέξη Καρναβάλι προέρχεται από τις λατινικές λέξεις «carrus navalis», που σημαίνει ναυτικό αμαξίδιο.
Μέχρι πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Αποκριά γιορταζόταν στην Ελλάδα με παρέες μεταμφιεσμένων που κυκλοφορούσαν στους δρόμους τραγουδώντας άσεμνα και σκωπτικά τραγούδια. Το κέφι ήταν πηγαίο και άφθονο. Ομως αυτά χάθηκαν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό και επικράτησαν τυποποιημένες εορταστικές εκδηλώσεις με αποκριάτικες στολές και άρματα.
Το μεγαλύτερο καρναβάλι στην Ελλάδα γίνεται στην Πάτρα. Οι εκδηλώσεις αρχίζουν κάθε χρόνο στις 17 Ιανουαρίου και λήγουν την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς με το κάψιμο του βασιλιά Καρνάβαλου και τη μεγάλη παρέλαση. Ας δούμε τι γίνεται και στην υπόλοιπη επικράτεια.
ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ-ΡΕΘΥΜΝΟ Κανταδόροι με κιθάρες, μαντολίνα και παλιές μελωδίες. Οι μασκαράδες θα περάσουν από τη Μεγάλη Πόρτα και θα χορέψουν στους δρόμους της «Μικρής» και της «Μεγάλης» αγοράς, με τους ρυθμούς της φιλαρμονικής. Οι καρναβαλικές εκδηλώσεις κορυφώνονται με τη μεγάλη παρέλαση στην παραλιακή λεωφόρο Σ. Βενιζέλου με κατάληξη την Πλατεία Αγνώστου Στρατιώτη, για γλέντι, χορό και αποχαιρετισμό του καρναβαλιού. Την Καθαρή Δευτέρα στα χωριά Μέρωνα και Μελιδόνια αναβιώνουν έθιμα όπως το κλέψιμο της νύφης, ο «Καντής», το μουντζούρωμα, τα οποία, σε συνδυασμό με το καλό κρασί και τους ήχους της λύρας, αποτελούν μια μοναδική εμπειρία.
ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ-ΚΑΡΠΑΘΟΣ
Την Καθαρή Δευτέρα λειτουργεί το Λαϊκό Δικαστήριο Ανήθικων Πράξεων. Κάποιοι κάνουν άσχημες χειρονομίες σε κάποιους άλλους και συλλαμβάνονται από τους Τζαφιέδες (χωροφύλακες) για να οδηγηθούν στο Δικαστήριο, που το αποτελούν οι σεβάσμιοι του νησιού. Τα αυτοσχέδια αστεία και τα γέλια ακολουθεί τρικούβερτο γλέντι.
ΛΕΡΟΣ
Οι Αποκριές γιορτάζονται με τις «καμουζέλες», μασκαράτες, και τους αυτοσχέδιους ποιητές που σκαρώνουν περιπαικτικά στιχάκια τα οποία απαγγέλλουν παιδιά ντυμένα καλογεράκια πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι. Το ίδιο έθιμο έχουν επίσης και στη Σύμη.
ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΤΙΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ-ΝΑΞΟΣ
Στη γενέτειρα του Διονύσου ο εορτασμός ξεκινά το πρώτο Σάββατο της Αποκριάς με το σφάξιμο των χοίρων. Το μεσημέρι της τελευταίας Κυριακής, στην Απείρανθο εμφανίζονται οι «κουδουνάτοι». Αυτοί φορούν κάπα και κουκούλα, γυρνούν το χωριό κάνοντας θόρυβο και προκαλούν με άσεμνες εκφράσεις. Οι ίδιοι κρατούν «σόμπα», ξύλο που παραλληλίζεται με τον διονυσιακό φαλλό. Μαζί τους μπλέκονται ο «Γέρος», η «Γριά» και η «Αρκούδα». Στις αποκριάτικες εκδηλώσεις των «Κουδουνάτων» μπορεί κανείς να δει το «γάμο της νύφης», το «θάνατο», την «ανάσταση του νεκρού» και το «όργωμα».
Την Καθαρή Δευτέρα στις κοινότητες Ποταμιά, Καλόξιδο, Λιβάδια κ.α. οι κάτοικοι ντύνονται «Κορδελάτοι» ή «Λεβέντες», γιατί στο φέσι και στους ώμους έχουν κορδέλες. Οι Κορδελάτοι είναι φουστανελοφόροι και η δεύτερη ονομασία τους «Λεβέντες» αποδίδεται στους πειρατές. Από κοντά τους ακολουθούν και οι ληστές, οι «Σπαραρατόροι», που αρπάζουν τις κοπέλες για να τις βάλουν με το ζόρι στο χορό και στο γλέντι, που κρατάει ώς το πρωί.
ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ-ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Το Σώμα Ελληνίδων Οδηγών, με τη συμπαράσταση του Δήμου Καλαμάτας, οργανώνει την ημέρα των Απόκρεω το καθιερωμένο «Γαϊτανάκι» στην Κεντρική Πλατεία. Προηγείται η παρέλαση της Φιλαρμονικής Καλαμάτας.
Αναπαράσταση του Βλάχικου Γάμου: Ο Μορφωτικός Σύλλογος οργανώνει ένα αποκριάτικο πανηγύρι. Η γαμήλια πομπή θα ξεκινήσει από τα Γραφεία του Συλλόγου με παραδοσιακή μουσική από αντίστοιχα όργανα. Οσοι συμμετέχουν είναι μεταμφιεσμένοι και όλοι συναντώνται στην Πλατεία Ανατολικού Κέντρου, όπου ακολουθεί λαϊκό γλέντι με χορό, τραγούδι και φαγητό.
ΜΕΘΩΝΗ
Εδώ αναβιώνει «του Κουτρούλη ο γάμος». Καρναβάλι - γάμος που κρατάει από τον 14ο αιώνα. Στις μέρες μας, το ζευγάρι των νεονύμφων είναι δύο άντρες, που μαζί με τους συγγενείς πηγαίνουν στην πλατεία, όπου γίνεται ο γάμος με παπά και με κουμπάρο. Διαβάζεται το προικοσύμφωνο και ακολουθεί τρικούβερτο γλέντι.
ΜΕΣΣΗΝΗ
Κάθε χρόνο γίνονται στη Μεσσήνη εορταστικές καρναβαλικές εκδηλώσεις με αποκορύφωσή τους το διήμερο της Κυριακής της Τυροφάγου και της Καθαρής Δευτέρας. Οι εκδηλώσεις αυτές χρονολογούνται, σύμφωνα με την παράδοση, από τα πρώτα χρόνια αμέσως μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό. Εχουν έντονο παραδοσιακό χρώμα και περιλαμβάνουν τα εξής:
Κυριακή της Τυροφάγου: Κυκλοφορία μεταμφιεσμένων με τη συνοδεία λαϊκών οργάνων και τη συμμετοχή της Δημοτικής Φιλαρμονικής. Το βράδυ της ίδιας ημέρας αναβιώνει το παλαιό και γραφικότατο έθιμο της «φωτιάς», μοναδικό στην Ελλάδα. Οι κάτοικοι ανάβουν φωτιές σε διάφορες γειτονιές της πόλης, γύρω από τις οποίες κυριαρχεί το γλέντι και ο χορός μέχρι το πρωί, γίνεται αναπαράσταση παλαιών εθίμων και ιστοριών από τους ντόπιους.
Καθαρή Δευτέρα: Το πρωί, στη θέση «Κρεμάλα», γίνεται η αναπαράσταση της εκτέλεσης μιας γερόντισσας της Μεσσήνης, της γριάς Συκούς, που κατά την παράδοση, αλλά και με ιστορική τεκμηρίωση, κρεμάστηκε στη συγκεκριμένη τοποθεσία της πόλης με εντολή του Ιμπραήμ Πασά, επειδή είχε το θάρρος, εξηγώντας του ένα όνειρο που είχε δει, να του πει ότι η εκστρατεία του και ο ίδιος θα είχαν οικτρό τέλος από την αντίδραση και το σθένος των επαναστατημένων Ελλήνων.
Η αναπαράσταση γίνεται με την κατασκευή κρεμάλας και το στήσιμο θεατρικής σκηνής δίπλα της, όπου παιδιά του Πολιτιστικού Συλλόγου με ανάλογες ενδυμασίες και εξοπλισμό παίζουν από την αρχή ώς το τέλος το δράμα της γριάς Συκούς. Μετά την αναπαράσταση, μπορεί κάθε επισκέπτης να «κρεμαστεί» από τους ψευτοδήμιους της κρεμάλας. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας γίνεται η παρέλαση με μαζορέτες, άρματα, μεταμφιεσμένους μικρούς και μεγάλους και χορευτικά συγκροτήματα.
ΠΑΤΡΑ Το Καρναβάλι της Πάτρας αποτελεί τη σημαντικότερη εκδήλωση της περιοχής και μία από τις κορυφαίες της χώρας. Περιλαμβάνει πάρα πολλές εκδηλώσεις όπως: «Ειδώματα», «Baby rally», «Μπουρμπούλια», «Φεγγάρια», ποδαράτη νυχτερινή παρέλαση την παραμονή της τελευταίας Κυριακής. Κατά την προ-τελευταία εβδομάδα διοργανώνεται ένα διαρκές τετραήμερο εκδηλώσεων, που αρχίζουν από την Τσικνοπέμπτη και αποτελούν την πρώτη μεγάλη κορύφωση των αποκριάτικων εκδηλώσεων. Την τελευταία εβδομάδα έχουμε τη γνωστή κατάληξη των καρναβαλικών εκδηλώσεων με κορυφαίες στιγμές αυτές των δύο παρελάσεων. Οι δύο παρελάσεις γίνονται η μεν μία το Σάββατο και είναι νυκτερινή, η δε άλλη την Κυριακή το μεσημέρι.
Σ' αυτές παίρνουν μέρος πάνω από τριάντα χιλιάδες άτομα, τα περισσότερα από τα οποία είναι μέλη των Γκρουπ του Κρυμμένου Θησαυρού. Την παρέλαση παρακολουθούν περισσότερα από 300.000 άτομα, ενώ για περίπου 48 ώρες η πρωτεύουσα της Αχαΐας μετατρέπεται σε κέντρο του κεφιού.
ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΤΑ ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ-ΖΑΚΥΝΘΟΣ
Παραδοσιακός ντελάλης γυρίζει το νησί και διαλαλεί το πρόγραμμα του καρναβαλιού. Σε όλη τη διάρκεια της Αποκριάς διοργανώνονται χοροί, παρελάσεις, μασκαράτες, ενώ θεατρικές ομάδες παίζουν στις πλατείες και στους δρόμους. Τις Κυριακές των Απόκρεω και της Τυρινής γίνεται η περιφορά του Καρνάβαλου με τη συνοδεία αρμάτων από όλες τις περιοχές του νησιού. Οι εκδηλώσεις κλείνουν με την πολύ διασκεδαστική «Κηδεία της Μάσκας». Μια αναπαράσταση - παρωδία κηδείας με πολύ γέλιο, όπου τη θέση του νεκρού παίρνει ο Καρνάβαλος, ενώ ακολουθούν οι θλιμμένοι συγγενείς, με απερίγραπτη εξέλιξη. Το καρναβάλι δεν περιορίζεται μόνο στην πόλη, αλλά μεταφέρεται και σ' όλα τα χωριά του νησιού.
ΚΕΡΚΥΡΑ
Ο Ντελάλης το πρωί, με σαλπιγκτές και τυμπανιστές, θα διαβεί τους δρόμους της πόλης για να αναγγείλει τον ερχομό του Σιόρ Καρνάβαλου. Η μεγάλη πομπή, με άρματα, φιλαρμονικές και μασκαρεμένες συντροφιές, κατευθύνεται στην Κάτω Πλατεία για το καθιερωμένο γλέντι.
Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς η παρέλαση του Σιόρ Καρνάβαλου, αφού διαβεί το Σαρρόκο, την οδό Γ. Θεοτόκη, τις Κάρντε Λάκουες, θα τερματίσει στην Κάτω Πλατεία όπου θα γίνει το κάψιμό του.
ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΤΗ ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ-ΑΜΦΙΣΣΑ Οι θρύλοι για τα «στοιχειά» είχαν μεγάλη διάδοση στην περιοχή. Λέγεται πως τα «στοιχειά» αποτελούν ψυχές σκοτωμένων ανθρώπων ή ζώων που τριγυρίζουν στην περιοχή. Το σπουδαιότερο στοιχειό που είναι συνδεδεμένο με την παράδοση είναι το στοιχειό της «Χάρμαινας». Αυτό αγαπούσε και προστάτευε τους Ταμπάκηδες (βυρσοδέψες), τους οποίους η δουλειά τούς ανάγκαζε να βρίσκονται στη Βρύση νύχτα - μέρα.
Πολλοί ορκίστηκαν πως είδαν το στοιχειό να τριγυρίζει τη νύχτα σ' όλη τη συνοικία, να καταλήγει στην πηγή του νερού και να χάνεται. Ακόμη διηγούνται οι πιο παλαιοί πως το στοιχειό της Χάρμαινας έβγαινε κάθε Σάββατο βράδυ, κατέβαινε από της «Κολοκυθούς το Ρέμα» και γύριζε στους δρόμους μουγκρίζοντας και σέρνοντας αλυσίδες. Το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς αναβιώνει στην Αμφισσα ο θρύλος του «στοιχειού». Από τη συνοικία Χάρμαινα, όπου βρίσκονται τα παλιά Ταμπάκικα, και τα σκαλιά του Αη Νικόλα κατεβαίνει το «στοιχειό» και μαζί ακολουθούν εκατοντάδες μεταμφιεσμένοι. Στο ιστορικό μεγάλο καφενείο της πόλης γίνονται συζητήσεις σατιρικού περιεχομένου για τους θρύλους και τα στοιχειά.
ΓΑΛΑΞΙΔΙ Οταν ανοίξει το Τριώδιο, όλοι σχεδόν οι κάτοικοι του Γαλαξιδίου κυκλοφορούν μεταμφιεσμένοι με αποκριάτικα κοστούμια στους δρόμους και στα καταστήματα.
Ενα από τα καθιερωμένα έθιμα της πόλης είναι το έθιμο της Καθαρής Δευτέρας, το άναμμα φωτιάς σε πλατείες και δρόμους, με μουσική, φαγητό, χορό και γλέντι.
Στο Γαλαξίδι, την Καθαρή Δευτέρα δεν παίζουν με σερπαντίνες και χαρτοπόλεμο, αλλά παίζουν «αλευροπόλεμο» με βασικό υλικό το αλεύρι. Αυτό το έθιμο διατηρείται από το 1801. Εκείνα τα χρόνια, παρόλο που το Γαλαξίδι τελούσε υπό την τουρκική κατοχή, όλοι οι κάτοικοι περίμεναν τις Αποκριές για να διασκεδάσουν και να χορέψουν σε κύκλους. Ενας κύκλος για τις γυναίκες, ένας για τους άντρες. Φορούσαν μάσκες ή απλώς έβαφαν τα πρόσωπά τους με κάρβουνο. Στη συνέχεια προστέθηκε το αλεύρι, το λουλάκι, το βερνίκι των παπουτσιών και η ώχρα. Στο μουντζούρωμα συμμετέχουν όλοι, ανεξαιρέτως ηλικίας.
ΘΗΒΑ Αναπαράσταση του Βλάχικου Γάμου, κάθε Καθαρή Δευτέρα.
Είναι ένα έθιμο που φθάνει στις ημέρες μας περίπου από το 1830, μετά την απελευθέρωση των ορεινών περιοχών.
Οι Βλάχοι, δηλ. οι τσοπάνηδες από τη Μακεδονία, την Ηπειρο, τη Θεσσαλία και τη Ρούμελη, εγκατέλειψαν τότε την άγονη γη τους και βρήκαν γόνιμο έδαφος νοτιότερα.
Το θέαμα είναι έξοχο, η γαμήλια πομπή πολύχρωμη, η μουσική που τη συνοδεύει (πίπιζες, νταούλια κ.ά.) εξαιρετικά ζωντανή.
Οι εορτασμοί ξεκινούν την Τσικνοπέμπτη το βράδυ και το αποκορύφωμα είναι το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς (Κυριακή της Τυρινής και Καθαρή Δευτέρα).
ΛΙΒΑΔΕΙΑ Την τελευταία Κυριακή των Απόκρεω, η ομάδα πολιτών «Φίλοι του Καρναβαλιού της Λιβαδειάς» οργανώνει κάθε χρόνο το «Γαϊτανάκι» με την υποστήριξη του Δήμου Λιβαδειάς. Πρόκειται για παράδοση που τηρούνταν μέχρι και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στη Λιβαδειά και η οποία αναβιώνει τα τελευταία χρόνια. Η αναβίωση ακολουθεί πιστά την παράδοση: Οι γείτονες στις συνοικίες της πόλης προετοιμάζουν το Γαϊτανάκι τους μαζί με άρματα και μασκαράτες και παρελαύνουν προς την κεντρική πλατεία όπου πλέκονται τα Γαϊτανάκια.
ΣΚΥΡΟΣ
Με την αρχή του Τριωδίου και κάθε Σαββατοκύριακο των ημερών της Αποκριάς, το έθιμο του νησιού θέλει τον «γέρο» και την «κορέλα» να βγαίνουν στους δρόμους και να δίνουν μια ξεχωριστή εικόνα των ημερών. Ο «γέρος» φοράει χοντρή μαύρη κάπα, άσπρη υφαντή βράκα και έχει στη μέση του 2 - 3 σειρές κουδούνια, το βάρος των οποίων μπορεί να φτάσει και τα 50 κιλά. Το πρόσωπό του καλύπτεται από προβιά μικρού κατσικιού και, περπατώντας με χορευτικό ρυθμό, καταφέρνει να ηχούν μελωδικά τα κουδούνια που φοράει.
Η «κορέλα», η ντάμα του γέρου, είναι ντυμένη με παραδοσιακά σκυριανά ρούχα, με κυρίαρχο χρώμα το άσπρο σε πλήρη αντίθεση με το μαύρο χρώμα του «γέρου», έχοντας και αυτή καλυμμένο το πρόσωπό της. Το δίδυμο αυτής της σκυριανής Αποκριάς συνοδεύει πολλές φορές και ο «φράγκος». Αυτός ο μασκαράς, ντυμένος με παραδοσιακά ρούχα του νησιού αλλά και παντελόνι, σατιρίζει εκείνους τους Σκυριανούς που έβγαλαν τις βράκες και φόρεσαν παντελόνια (φράγκικα).
Μια άλλη εκδήλωση της σκυριανής Αποκριάς είναι η «τράτα», που είναι αναπαράσταση ναυτικής ζωής, όπου ψαράδες στην πλειονότητά τους σατιρίζουν έμμετρα καταστάσεις και γεγονότα που αφορούν στην κοινωνική ζωή στην Ελλάδα γενικότερα. Την Καθαρή Δευτέρα, σχεδόν όλοι οι Σκυριανοί με παραδοσιακές τοπικές στολές κατεβαίνουν στην πλατεία του χωριού και χορεύουν και τραγουδούν σκυριανά τραγούδια.
ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ-ΤΥΡΝΑΒΟΣ
Πιστοί στην παράδοση οι κάτοικοι του Τυρνάβου, την Τρίτη, πριν από την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, ξεκινούν τις εκδηλώσεις προς τιμήν του Διονύσου, που κορυφώνονται την Καθαρή Δευτέρα με το «Μπουρανί» (χορτόσουπα χωρίς λάδι). Γύρω από την προετοιμασία του στήνεται ολόκληρο το σκηνικό του παιχνιδιού με φαλλικά σύμβολα και τολμηρά πειράγματα από τους «μπουρανίδες».
ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ-ΑΡΤΑ
Κάθε χρόνο γίνεται το Καρναβάλι Γυναικών. Είναι μια εκδήλωση που οργανώνεται από ομάδες γυναικών (αποκλειστικά). Κάθε Τετάρτη πριν από τις Αποκριές κάνουν παρέλαση στον κεντρικό δρόμο της πόλης (οδός Σκουφά), ντυμένες με αποκριάτικες στολές, για να καταλήξουν σε κάποιο από τα κέντρα της πόλης για ξεφάντωμα.
ΙΩΑΝΝΙΝΑ
Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς γιορτάζονται οι «Τζαμάλες», δηλαδή μεγάλες φωτιές, όπου οι μεταμφιεσμένοι χορεύουν σε διπλές και τριπλές σειρές γύρω τους.
Οι εκδηλώσεις του Καρναβαλιού κορυφώνονται στην κεντρική πλατεία των Ιωαννίνων, όπου στήνεται και το περίφημο γαϊτανάκι.
ΠΡΕΒΕΖΑ
Κι εδώ κάθε χρόνο πραγματοποιείται το Καρναβάλι των Γυναικών. Είναι ένα έθιμο πολλών δεκαετιών, που απαιτεί συμμετοχή μόνο γυναικών. Την Τσικνοπέμπτη γίνεται παρέλαση των γυναικών που συμμετέχουν, καθώς και αρμάτων.
Επίσης ο Δήμος Πρέβεζας γιορτάζει τα Κούλουμα την Καθαρή Δευτέρα με εκδηλώσεις που περιλαμβάνουν μουσική, χορό, σαρακοστιανά εδέσματα κ.ά., στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου Πρέβεζας.
ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-ΓΡΕΒΕΝΑ
Ονομαστά είναι τα «Λαγκοτσάρια» κατά τη διάρκεια των οποίων ομάδες μεταμφιεσμένων ανάβουν φωτιές και χορεύουν.
ΚΟΖΑΝΗ Η κοζανίτικη Αποκριά είναι το πιο γνήσιο, λαϊκό και αυθεντικό έθιμο της πόλης. Ενα ζωντανό έθιμο που στηρίζεται στην αυθόρμητη συμμετοχή των κατοίκων, αναβιώνοντας μια παράδοση οι ρίζες της οποίας χάνονται στα βάθη του χρόνου. Οι εκδηλώσεις χαρακτηρίζονται από ατμόσφαιρα ευθυμίας, σάτιρας, γέλιου και χορού στους δρόμους και στις πλατείες.
«Οι Φανοί» είναι μεγάλες φωτιές που ανάβουν στις διάφορες γειτονιές της Κοζάνης και οι ντόπιοι τραγουδούν αποκριάτικα τραγούδια (στο τοπικό ιδίωμα), που σατιρίζουν καταστάσεις και πρόσωπα. Κατά τη διάρκεια του δωδεκαήμερου, κάθε μέρα μια γειτονιά ανάβει τον δικό της «Φανό», ενώ το βράδυ της Κυριακής (της Μεγάλης Αποκριάς) ανάβουν όλοι οι «Φανοί» σ' όλες τις γειτονιές και η πόλη ζει ένα ξέφρενο παραδοσιακό γλέντι ώς το πρωί.
ΦΛΩΡΙΝΑ
Κάθε χρόνο οργανώνονται και πραγματοποιούνται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση οι αποκριάτικες εκδηλώσεις του Ξινού Νερού, που διαρκούν πέντε ημέρες. Οι εκδηλώσεις περιλαμβάνουν παραδοσιακούς χορούς, χορό μεταμφιεσμένων, παρέλαση αρμάτων και πεζοπόρων. Κορυφώνονται την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς και την Καθαρή Δευτέρα το πρωί, στην τοποθεσία «Πεύκα» γίνεται το πέταγμα του χαρταετού. Η όλη εκδήλωση συνοδεύεται από λαϊκή ορχήστρα.
Ο κόσμος, στην όμορφη αυτή τοποθεσία, έχει την ευκαιρία να απολαύσει την παραδοσιακή λαγάνα, τη φασολάδα, το χαλβά και το κρασί, τα οποία προσφέρονται δωρεάν σε όλους.
ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-ΣΟΧΟΣ
Οι «Κουδουνοφόροι Τράγοι», από αιώνες πριν μέχρι και σήμερα, την περίοδο της Αποκριάς γεμίζουν τους δρόμους του Σοχού, αναστατώνουν γη και ουρανό, προκαλούν τη φύση και την κοινωνία. Ομάδες μεταμφιεσμένων με μαύρες γιδοπροβιές, ζωσμένοι με τα τέσσερα ογκώδη σιδερένια κουδούνια, παρουσιάζονται από παντού, χοροπηδούν και σείουν τα κουδούνια τους ενώ τραγουδούν με γοερή φωνή.
ΠΟΛΥΓΥΡΟΣ (ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ)
Οι εκδηλώσεις του Καρναβαλιού ξεκίνησαν πριν από αρκετές δεκαετίες και τα τελευταία χρόνια πήραν τη μορφή 12ήμερων εκδηλώσεων κυρίως λαογραφικού χαρακτήρα, καθιστώντας το Καρναβάλι του Πολύγυρου μια από τις μεγαλύτερες αποκριάτικες εκδηλώσεις της Β. Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια των εορτασμών προσφέρονται δωρεάν κρασί, λουκάνικα, παραδοσιακός χαλβάς, χωριάτικες πίτες κ.ά.
ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-ΔΡΑΜΑ
Στην Καλή Βρύση οι «Μπαμπούγεροι» κρατάνε σακίδια με στάχτη. Οταν το κέφι ανάβει, σακίδια και περιεχόμενο εκτοξεύονται στους περαστικούς.
ΣΕΡΡΕΣ
Στο νομό Σερρών, στην Αγία Ελένη, τη Δευτέρα της Τυρινής συναντάμε το έθιμο του «καλόγερου». Τη γιορτή αυτή αρχίζουν οι Αναστενάρηδες με απόκρυφη μυσταγωγία και συμμετέχουν και οι μίμοι, οι οποίοι συγκροτούν το θίασο: ο Βασιλιάς, το Βασιλόπουλο, ο καπιστράς, ο καλόγερος, η νύφη, η μπάμπω και το εφταμηνίτικο, οι γύφτοι με την αρκούδα και, τέλος, οι Κουρούτζηδες (φύλακες).
Αφού ο θίασος του Καλόγερου επισκεφθεί όλα τα σπίτια του χωριού, συγκεντρώνονται όλοι οι κάτοικοι στην πλατεία, όπου γίνεται η προετοιμασία του συμβολικού αγρού για τη σπορά και ακολουθεί η σκηνή του θανάτου και της ανάστασης του πρωταγωνιστή Καλόγερου. Μόλις αναγγελθεί η ανάσταση του πρωταγωνιστή, ο θίασος αρχίζει κυκλικό χορό γύρω από το συμβολικά σπαρμένο χωράφι, με τον Βασιλιά Σπορέα στην κορυφή του χορού. Μετά το χορό ο Αναστενάρης δίνει τις ευχές του και το πλήθος, ευχόμενο «κι από του χρόνου», διαλύεται.
Η λαϊκή αυτή θρακική λατρεία παρουσιάζει επίσης εμφανή τα γνωστά στοιχεία του αρχαίου Διονυσιασμού. Οι ερευνητές του εθίμου βλέπουν τα πάθη και την ανάσταση του Καλόγερου ως επιβίωση από τα πάθη του θεού Διονύσου.
ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ-ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ
Πραγματοποιείται αναβίωση του εθίμου του «Μπέη», που περιέχει διονυσιακά στοιχεία και έχει σατιρικό χαρακτήρα. Ο Μπέης είναι ώριμος άντρας με μουστάκι, ντυμένος με «γούνα», βαμμένος με κοκκινάδι, πολλά στολίδια, μαύρο φέσι, μπότες και φέρει μαζί του ραβδί, πιστόλια και ναργιλέ. Μέσα από αυτή την αναπαράσταση σατιριζόταν η τουρκική κατοχή και η ανέχεια της εποχής εκείνης.
Προηγείται όλων ο τελάλης, ακολουθεί η φρουρά του Μπέη, έπειτα ο ίδιος, οι αυλικοί και οι γεωργοί. Το ντύσιμο σχεδόν όλων των προσώπων βασίζεται σε ρούχα παλαιότερων εποχών και στον αυτοσχεδιασμό. Αφού τελειώσει η «γύρα» του μπέη, γίνεται αναπαράσταση των τοπικών εργασιών (όργωμα, θερισμός) από τους γεωργούς. Ακολουθεί γαϊδουροδρομία και ρωμαϊκή πάλη. Μετά την ολοκλήρωση της ρωμαϊκής πάλης στο Μεσοχώρι, ο κόσμος μαζεύεται στις ταβέρνες και μαζί με το προσωπικό του Μπέη πίνει και διασκεδάζει με παραδοσιακά όργανα της περιοχής.
ΞΑΝΘΗ Εδώ αναβιώνει το παλιό έθιμο «Το κάψιμο του Τζάρου». Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, ο «Τζάρος» ή η «Τζάρους», κατά τους κατοίκους της Ανατολικής Θράκης, ήταν ένα κατασκευασμένο ανθρώπινο ομοίωμα, τοποθετημένο πάνω σε ένα σωρό από πουρνάρια. Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς καιγόταν στο κέντρο αλάνας, πλατείας ή σε υψώματα για να μην έχουν το καλοκαίρι ψύλλους.
Το έθιμο αυτό το έφεραν οι πρόσφυγες από το Σαμακώβ της Ανατολικής Θράκης και αναβιώνει κάθε χρόνο από τους κατοίκους του ομώνυμου συνοικισμού, ο οποίος βρίσκεται κοντά στη γέφυρα του ποταμού Κόσυνθου της Ξάνθης. Η ονομασία «Τζάρος» προήλθε από τον ιδιόρρυθμο ήχο που δημιουργούσε η καύση του θάμνου «τζ,τζ,τζ...». Μετά την ολοκλήρωση του εθίμου, ακολουθεί ένα φαντασμαγορικό θέαμα με πυροτεχνήματα.

23 Φεβ 2009

Socrates

Εάν μπορούμε να πούμε ότι υπήρξε κάποτε εγχώριο “κλασικό rock”, οι Socrates σίγουρα ήταν οι σημαντικότεροι εκπρόσωποί του. Αποτελούν μία από τις περιπτώσεις εκείνες, τις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, που το δημιουργικό πεδίο της ηλεκτρικής μουσικής προσεγγίστηκε από ντόπιους καλλιτέχνες με συνέπεια και σοβαρότητα, δίχως στείρο μιμητισμό και με τέτοιον τρόπο, ώστε να μπουν οι βάσεις των ποικίλων μετέπειτα εξελίξεων.
Το γκρουπ ίδρυσαν οι Αντώνης Τουρκογιώργης (μπάσο, τραγούδι), Γιάννης Σπάθας (κιθάρα) και Ηλίας Μπουκουβάλας (ντραμς), υλοποιώντας μια σύνθεση “rock τρίο”, που ήταν πολύ δημοφιλής στις αρχές της δεκαετίας του ‘70, με βασικό πρότυπο τους Cream.
Την περίοδο 1972-1976, που ήταν και η καλύτερη εποχή τους, οι Socrates ηχογράφησαν για την Polydor τέσσερα LP και τέσσερα δισκάκια 45 στροφών. Πρόκειται για το ομώνυμο ντεμπούτο τους (1972), το “Taste Of Conium” (1972, έπειτα από αυτό τη θέση του ντράμερ κατέλαβε ο Γιώργος Τρανταλίδης), το “On The Wings” (1973) και το ζενίθ τους, το “Phos” (1976), με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου στα κίμπορντς. Το 1972 ηχογράφησαν το πρώτο τους lp με τίτλο “Socrates Drank The Conium”. Βασικό δίδυμο από την αρχή ως το 1983 οι Σπάθας, Τουρκογιώργης. Από εκεί και πέρα είχαμε κάμποσες αλλαγές. Από τους δίσκους που πούλησαν στο εξωτερικό έχουν εισπράξει ψίχουλα. Η Peter’s που έκανε στην Αμερική τη διανομή των δίσκων τους, έπαιρνε τα master, τύπωνε όσα αντίτυπα ήθελε και δεν έδινε λογαριασμό στην εδώ Polydor, και φυσικά ούτε στους Socrates. Καλές οι αγνές προθέσεις, αλλά σχεδόν ποτέ δεν εκτιμήθηκαν όταν έμπαινε στη μέση το εύκολο χρήμα. Αλλά εδώ που τα λέμε τα τότε μέλη των Socrates το μόνο που έβλεπαν ήταν η εκπλήρωση του ονείρου που λεγόταν διεθνή καριέρα.
Το περίφημο album “On The Wings” γράφτηκε σε 8 ώρες μόνο! Kαι μιλάμε για ένα δίσκο που ακούγεται τότε ως την Georgia των ΗΠΑ, όπου κατακτά την πρώτη θέση στις προτιμήσεις των djs των ραδιοφωνικών σταθμών. Λίγο αργότερα στο Παρίσι, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου τους παρουσιάζει στο Ράδιο Λουξεμβούργο και τους προτείνει να γίνουν η μπάντα του. Μαζί τους ηχογραφεί στην Αγγλία “Ρhos”, τον πιο εμπορικό ελληνικό ροκ δίσκο όλων των εποχών με πάνω από 200.000 πωλήσεις.Σε μιά περίοδο που είχαν ταυτόχρονα κυκλοφορήσει δίσκους ο Dylan και οι Black Sabbath, οι κριτικοί του Billboard παραμιλούσαν με το ελληνικό συγκρότημα που λεγόταν Socrates!
Το 1981 πήγαν στο Λονδίνο όπου και τους ανέλαβε ο παραγωγός των Jam, Coppersmith (είχε συνεργαστεί με Stones και Gabriel). Λίγο αργότερα συνειδητοποίησαν το “αντιεμπορικό” του ονόματός τους και μετονομάστηκαν σε Plaza.Το group περιόδευσε με τους UFO όταν πραγματοποιούσαν την αποχαιρετιστήρια περιοδεία τους σε 23 πόλεις της Αγγλίας. Oταν υπέγραψαν τότε το συμβόλαιο στη Virgin και πήραν 35.000 στερλίνες, πλήρωσαν μέχρι και τον στιχουργό του Elton John να βοηθήσει τον Τουρκογιώργη στους στίχους, πήραν ένα ρυθμικό κιθαρίστα από Γαλλία, ένα καλό σαξοφωνίστα, και …ξέμειναν από λεφτά.
Ιστορική η άρνησή τους στην μεγάλη πρόταση στη Warner έναντι 50.000 στερλίνων, η οποία όμως συνεπαγόταν και εγκατάσταση στην Αμερική. Βρισκόμαστε στο 1984 και μετά από αρκετό καιρό παραμονής στην Αγγλία ένιωθαν υπερβολικά κουρασμένοι και νοσταλγοί της πατρίδας. Επιπλέον έβλεπαν και οι ίδιοι ότι οι εποχές είχαν αλλάξει και δεν μπορούσαν να κολυμπήσουν στα νέα νερά. Προτίμησαν τα 15.000 της Virgin, κυκλοφόρησαν το δίσκο και τον άφησαν στην τύχη του. Γύρισαν στην Ελλάδα για μερικές συναυλίες και …διαλύθηκαν.
Ο Γιάννης Σπάθας είναι υπεύθυνος για την εκπληκτική για την εποχή της ενορχήστρωση στα Ζεστά Ποτά των Κατσιμίχα, αλλά και για ενορχηστρώσεις στην Αλεξίου, τον Λέκκα, τον Θεοδωράκη, τον Λιδάκη. Ο Γιώργος από την άλλη, στο μεσοδιάστημα πήρε το δρόμο της jazz με διάφορα σχήματα, ενώ ο Αντώνης έβγαλε ορισμένους blues-rock δίσκους.Οσον αφορά στην επιστροφή των «Socrates», ο Γ. Σπάθας λέει: «Μας αρέσει να παίζουμε τα τραγούδια του συγκροτήματος, κάτι που δεν μπορούμε να το κάνουμε με άλλο σχήμα. Δε φιλοδοξούμε, βέβαια, να κάνουμε τώρα καριέρα σαν "Socrates". Εξάλλου, υπάρχει κόσμος που θέλει να μας ακούει και αυτό μας αρέσει. Νιώθεις να δικαιώνεσαι γι' αυτό που έκανες πριν τόσα χρόνια και το οποίο εκείνο τον καιρό αντιμετώπισε μια δυσκολία επικοινωνίας με τα ΜΜΕ, καθότι υπήρχε και ο αγγλικός στίχος. Τότε όλη η νεολαία άκουγε ροκ. Και ήταν μια ελεύθερη έκφραση. Στο σημερινό πρόγραμμά μας εντάσσουμε και κάποια κομμάτια, που γράφτηκαν πριν σταματήσουμε, το '81, κι έμειναν ανέκδοτα. Τώρα θα βγει ένα σινγκλ με τρία από αυτά. Εξάλλου, είμαστε εν ενεργεία μουσικοί, δεν είχαμε σταματήσει και κάποια στιγμή βγήκαμε να παίξουμε. Αλλά και έτσι να μην ήταν, γιατί να μην παίξουμε ξανά; Ο Τσιτσάνης, ο Βαμβακάρης και όλοι οι παλιοί έπαιζαν μέχρι τα βαθιά τους γηρατειά. Εμείς, όσο αντέξουμε».

March of the Zapotec/ Holland

Eίναι μόλις 23 χρόνων και ήδη έχει καταφέρει να «ανακατέψει» ήχους και κουλτούρες, σαν έμπειρος καταξιωμένος βετεράνος που δεν μασάει να διχάσει και να πολώσει το fan base του. Ο Ζακ Koντόν κυκλοφορεί μια δουλειά που αποτελείται από 2 EP, το μουσικό ύφος των οποίων μοιάζει να είναι φόρος τιμής στο παρελθόν και στο παρόν του, καθώς αγγίζει 2 ετερόκλητα μουσικά μονοπάτια και ο Κοντόν έχει βρεθεί και στα δύο. To Μarch Of The Zapotec, είναι ενδεχομένως πιο κοντά στους Βeirut που ξέρουμε. Ο Κοντόν ηχογράφησε το εν λόγω EP στο Μεξικό όπου και ανέπτυξε ενδιαφέρον για τις λεγόμενες μπάντες κηδειών εκεί, οι οποίες τελικά τον συνοδεύουν που και που σε κάποια κομμάτια. Περισσότερο folk παρά ποπ, αφήνει τις βαλκανικές πινελιές να δώσουν το παρόν, αλλά δεν βρίσκονται πια σε πρώτο πλάνο. Η όλη αίσθηση που αφήνει το Μarch Of The Zapotec είναι σαν ένα τοπίο ήχων από βαλς και τρομπέτες, έγχορδα και σάλπιγγεςνα σε περικυκλώνουν. Το δε Ηοlland από την άλλη, το δευτερο EP είναι ο συνδετικός κρίκος του Κοντόν με το alter-ego του πριν μερικά χρόνια The Real People. Επανασυστήνεται ως The Real People λοιπόν, ταξιδεύει στην Ολλανδία για την ηχογράφηση , παίρνει τα synths του και μας εισάγει σε πιο μοντέρνο ύφος. Όμορφα κομμάτια γενικά, που σε κάποια σημεία φέρνουν στο νου τους Postal Service. Αναμφίβολα και οι 2 δουλειές είναι ενδιαφέρουσες και καλά δουλεμένες. Το μελανό σημείο όμως, έγκειται στο γεγονός πως ο Ζακ Κοντον ως Beirut, έβγαζε έναν ρομαντισμό και μια νοσταλγική ατμόσφαιρα άλλων εποχών στις μουσικές του, κάτι που εδώ λείπει.

πηγή: pop+rock

20 Φεβ 2009

ΔΟΜΝΑ ΣΑΜΙΟΥ

Ένας ελάχιστος φόρος τιμής είναι αυτό το κείμενο, σε μια μεγάλη φυσιογνωμία που ΜΑΧΕΤΑΙ πραγματικά, για να σώσει και να διαδώσει το Δημοτικό μας τραγούδι.Τραγουδίστρια, Λαογράφος, Εθνομουσικολόγος, η Δόμνα Σαμίου αποτελεί για όλους εμάς Φωτεινό Παράδειγμα προς μίμηση.
Η Δόμνα Σαμίου γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1928 στην Καισαριανή της Αθήνας. Οι γονείς της ήταν πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, ζούσαν σε ένα χωριό έξω από τη Σμύρνη, το Μπαϊντίρι. H μητέρα της ήρθε με την καταστροφή στην Ελλάδα, ο πατέρας της τέσσερα χρόνια αργότερα, «γιατί έμεινε αιχμάλωτος εκεί». Από εκεί έχει τα πρώτα ακούσματα της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, όπως η ίδια ομολογεί σε συνέντευξή της. Έτσι μεγαλώνει και αγαπάει το Δημοτικό Τραγούδι.Σε ηλικία 13 ετών έχει την πρώτη διδακτική επαφή με την μουσική. Πηγαίνει στο "Σύλλογο προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής", όπου και μαθητεύει κοντά στον δημιουργό του Σίμωνα Καρρά. Εκεί παίρνει τα πρώτα μαθήματα Βυζαντινής μουσικής και της αποκαλύπτονται τα μυστικά του παραδοσιακού τραγουδιού. Παρακολουθεί παράλληλα νυχτερινό Γυμνάσιο. Το 1954 αρχίζει μια μακρά σχέση με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ) που τερματίζεται το 1971. Παράλληλα συνεργάζεται με την Ελληνική Τηλεόραση (Ε.Ρ.Τ) για μια σειρά μουσικών ντοκυμανταίρ με το τίτλο "Μουσικό Οδοιπορικό". Αυτή η προεργασία θα την βοηθήσει να αποκτήσει ένα πλούσιο μουσικό υλικό, που αποδεικνύεται σημαντικό, με απώτερο στόχο την διαφύλαξη της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής. Το 1971, χρονιά ορόσημο για την μετέπειτα πορεία της, παρουσιάζεται δίπλα στον Διονύση Σαββόπουλο συνερμηνεύοντας παραδοσιακά τραγούδια επί σκηνής. Ήδη όμως το 1960 κυκλοφορούν δίσκοι της σε Ελλάδα, Γαλλία και Σουηδία, που σηματοδοτούν την απήχηση του έργου της στον κυρίως Ελληνισμό και στην Ελληνική Ομογένεια. Αντιστρατευόμενη την εμπορική εκμτάλλευση και εκλαΐκευση της ελληνικής παράδοσης, αρχίζει να παρουσιάζει επί σειρά ετών την όσο πιο αυθεντική εκτέλεσή της. Έτσι κάνει αμέτρητες συναυλίες στις οποίες τραγουδά η ίδια, αλλά και παρουσιάζει αυθεντικούς καλλιτέχνες και δημιουργούς του δημοτικού τραγουδιού.Το έργο της ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα και την ελληνική γλώσσα. Παρουσιάζεται σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της αμερικανικής ηπείρου και σε πόλεις της Αυστραλίας, όπου και δίνει συναυλίες. Το 1979, ο σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου, Αλέξης Σολωμός, της ανέθεσε τη μουσική επιμέλεια για τους Όρνιθες του Αριστοφάνη που παρουσιάστηκαν πρώτα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και στη συνέχεια στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού
Το 1993, ο Γιώργος Θεοδοσιάδης της ανέθεσε την επιμέλεια της "ζωντανής" μουσικής του Αγαπητικού της Βοσκοπούλας που ανέβασε το Εθνικό Θέατρο.
Στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού τραγούδησε για τέσσερις συνεχείς χρονιές (1995-1998). Μεγάλη αναγνώριση της δίδεται από το Μέγαρο Μουσικής, όπου παραδίδει συναυλίες με Ακριτικά Τραγούδια (Μάιος 1995) και ελληνικά παραδοσιακά κάλαντα (Χριστούγεννα 1996), καθώς και το αφιέρωμα που της έκανε ο ίδιος φορέας τον Οκτώβριο του 1998 για τα 70 της χρόνια.
Το 1981 δημιούργησε τον Καλλιτεχνικό Σύλλογο Δημοτικής Μουσικής "Δόμνα Σαμίου", όπου και συνεχίζει την ίδια ποιοτική και αξιόλογη δισκογραφική της παραγωγή.
Παράλληλα, από το 1994 ως το 2001, παραδίδει μαθήματα δημοτικού τραγουδιού στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων.
Της παραδίδεται, το 2006, το βραβείο Αρίων για την συνολική προσφορά της στην διάσωση του δημοτικού τραγουδιού.
Η Δόμνα Σαμίου συνεχίζει ως σήμερα την έρευνα και την καταγραφή της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής.
Η εμπεριστατωμένη γνώση της πάνω στο αντικείμενο της δημοτικής παράδοσης του ελληνικού τραγουδιού, η πρωτοπορία της θεματολογίας της, η πολύχρονη πείρα της και η ακρίβεια στην απόδοση των λεκτικών ιδιομορφιών και του ύφους του τραγουδιού της κάθε περιοχής, την καθιστούν μοναδική στον τομέα της.Μια «ξενάγηση» στο ρεπερτόριο των αποκριάτικων τραγουδιών, και ιδιαίτερα των «άσεμνων», αποτελεί η δισκογραφική έκδοση του Καλλιτεχνικού Συλλόγου Δημοτικής Μουσικής Δόμνας Σαμίου «Τα Αποκριάτικα. Ανίερα - Ιερά», που εκδόθηκε πριν μερικά χρόνια. Το διπλό άλμπουμ - σημείο αναφοράς πλέον - αποσκοπούσε να καλύψει το κενό ενός είδους παραδοσιακού τραγουδιού, του οποίου η καταγραφή, μελέτη και ανάλυση παρέμεινε στο περιθώριο. Εξάλλου, το «βέβηλο» και «άσεμνο» είναι μια πτυχή του λαϊκού μας πολιτισμού που ελάχιστα έχει ανιχνευτεί και μελετηθεί. «Επί δεκαετίες, ίσως και αιώνες η υποκριτικά επίπεδη αστική ηθική», όπως σημειώνει ο καθηγητής Μ. Μερακλής, και σεμνοτυφία των διανοούμενων συλλογέων την αποσιώπησε και την αγνόησε, παραποιώντας την αλήθεια κάποιων συγκεκριμένων πολιτισμικών φαινομένων. Στους δίσκους περιλαμβάνονται τραγούδια από τη Μ. Ασία και τη Μακεδονία, την Ηπειρο και τη Στερεά Ελλάδα, τη Νάξο, την Κάρπαθο, την Πάτμο κ.ά., που επέλεξε η Δόμνα Σαμίου (στην ίδια ανήκει η έρευνα και η μουσική επιμέλεια).

18 Φεβ 2009

Μια πρόταση χωρίς τσίκνα με τους encardia στη favela

encardia: της πόλης...νεράϊδες και κουρσάροι ...
Kάθε Πέμπτη οι encardia στη favela. Μουσικές ιστορίες με κουρσάρους και αγίους, με ταραντούλες και νεράϊδες που σε γιατρεύουν απ΄ όλες τις αρρώστιες... Απο την tammuriata στα σοκκάκια της Νάπολης μέχρι την εκστατική γιορτή της tarantella pizzica, ένα ζωντανό όνειρο στην πραγματικότητα της πόλης...

Κρασί και γεύσεις απο Νότιο Ιταλία.
μοναδικό πάρτυ ταραντέλλας. Μαθήματα χορού επί σκηνής. Αντέχετε?

* Τσικνοπέμπτη: διαγωνισμός χορού ταραντέλλας με έπαθλα συλλεκτικά

17 Φεβ 2009

Scarlet’s Well στο Μουσικό Σπίτι Δίαυλος

Τοξικές folk και pop μελωδίες ενορχηστρωμένες με ακορντεόν, μαντολίνα, βουρτσισμένα τύμπανα, θερινές κιθάρες, καπνισμένα πιάνα, banjo, βιολιά, και μπουζούκια θα ακουστούν από τους Scarlet s Well ή αλλιώς τη μουσική ενσάρκωση του Bid, του τραγουδιστή της new wave μπάντας Monochrome Set.
Η συναυλία πραγματοποιείται από το Μικρό Μουσικό Θέατρο σε συνεργασία με τη rock ζώνη του καναλιού Ένα του Δήμου Πειραιά.
Ημερομηνία: 7 Μαρτίου 2009
Χώρος: Μουσικό Σπίτι ΔΙΑΥΛΟΣ (Δράκου 9, Κουκάκι, Στάση Συγγρού-ΦΙξ ΜΕΤΡΟ)
Ώρα έναρξης: 21:30
Είσοδος: 20 Ευρώ
Οι Scarlet s Well αποτελούν τη μουσική ενσάρκωση του Bid, του ινδικής καταγωγής, εμφανίσιμου, αινιγματικού και συνεσταλμένου θρύλου - τραγουδιστή και τραγουδοποιού της New Wave μπάντας των Monochrome Set! Στην αρχή, οι Scarlet s Well ήταν ο Bid, συνοδευόμενος από τα "κοριτσίστικα" φωνητικά τραγουδιστριών, εκκεντρικών μουσικών και περιστασιακών συνεργατών, ένα όμορφο αλλά πρώτιστα μονήρες προσωπικό όραμα που ενσαρκώθηκε μετά και τη δεύτερη "φιλική" διάλυσή των Monochrome Set, ενώ εξέδωσαν το πρώτο τους άλμπουμ το 1999. Έκτοτε όλοι οι δίσκοι τους κυκλοφορούν από το ισπανικό label Siesta Records. Αποφασισμένοι αρχικά να παραμείνουν ένα studio project, παρά μια ενεργή μπάντα, οι Scarlet s Well εμφανίζονται ζωντανά μόνο από το 2004. Στους δίσκους τους κυριαρχούν τα γυναικεία φωνητικά μαζί με τη φωνή του Bid που γράφει και τα περισσότερα τραγούδια, διηγούμενα μια ασαφή ιστορία που συντελείται κάποτε σ’ένα φανταστικό χωριό(Mousseron) στη νοτιοδυτική Αγγλία, άλλοτε σε κάποια ακτή της Νότιας Αμερικής και άλλοτε στον "Υπόκοσμο". Οι περιστρεφόμενοι Δερβίσηδες συναντούν το τσιγγάνο τροβαδούρο, οι στίχοι μεταπηδούν από τις αινιγματικές λογοτεχνικές νύξεις σε αυθάδη καλαμπούρια, ενώ μια κάποια σκοτεινή ποιότητα συνυπάρχει με ένα αέρα οικειότητας: κάτι σαν μορφική μνήμη που ανακαλεί έναν παράλληλο κόσμο και αποκαλύπτεται σε εκείνους που είναι ανοικτοί στην απώλεια, εκτεθειμένοι σε νέες εξοικειώσεις και ανοίκειες διαδρομές, παρασύροντας τους σε δασώδη ξέφωτα, ανεξερεύνητα ύδατα ή στις σκοτεινές σήραγγες του υπόκοσμου. Αν και υπάρχει ένα εννοιολογικό νήμα που συνέχει τις κυκλοφορίες τους, η μουσική τους δε ξεφεύγει από τη Pop, με σκοπούς που μπορείς εύκολα να σιγοτραγουδήσεις η να λικνιστείς στο ρυθμό τους. Αυτό που τους καθιστά ιδιαίτερους είναι η μη προβλεψιμότητά τους και η ποικιλία των μουσικών υφών που συνδυάζονται τελικά στην απλότητα της μουσικής ουτοπίας των Scarlet s Well. Στα αφειδώς φιλοτεχνημένα εξώφυλλα των δίσκων, οι ιστορίες εκτυλίσσονται στην ευρύτερη περιοχή του "Mousseron", στοιχειωμένες από τα ουρλιαχτά των λύκων, με σαγηνευτικές γοργόνες, έναν άξεστο καπετάνιο με το πλήρωμά του από αλκοολικούς πειρατές, ζώα με σκοτσέζικες φούστες και ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Ο Bid το περιγράφει πληρέστερα στο "November Night" από το Gatekeeper : "Παράξενα τραγούδια ακούγονται, τραγουδισμένα τόσο σκοτεινά με λέξεις που αισθάνομαι αλλά δεν κατανοώ", ενώ ο Peter Momtchiloff υπογραμμίζει τα οφέλη της συνεργασίας με τους νέους φίλους: "Είμαστε οι νέοι φίλοι σου, εάν η νύχτα τελειώσει κάποτε, θα είναι σαν να ήμασταν πάντα εδώ" Παρότι το γκρουπ είναι επταμελές, ο ήχος, πλούσιος και πολυστρωματικός, παραμένει εκπληκτικά ελαφρύς και γοητευτικός. Κάθε νέο άλμπουμ σε αφήνει με την επιθυμία να έχεις ακόμη λίγο... Και βέβαια στίχοι όπως για τα "λουκάνικα που στέκονται προσοχή" ή το "το συκώτι όπως συνήθιζε να είναι", αποζημιώνουν τον ακροατή... Το 2004, βλέπουν τη πρώτη τους μεγάλη επιτυχία, αποφασισμένοι να αποκαλύψουν την ύπαρξη τους στις "χιλιάδες" δυνητικών θαυμαστών και με τη κυκλοφορία του τέταρτου άλμπουμ "The Dream Spider Of The Laughing Horse", η μπάντα αρχίζει να κλείνει συναυλίες σε όλο το κόσμο! Το μυστικό πια είχε μαθευτεί! "Δεν σκόπευα πραγματικά οι Scarlet s Well να είναι μια μπάντα αλλά μια ‘ατμόσφαιρα’ με διαφορετική προσέγγιση και έκβαση κάθε φορά, και με την ευελιξία να χρησιμοποιώ ενίοτε διαφορετικούς τραγουδιστές, μουσικούς, συγγραφείς..." "Θέλησα την ατμόσφαιρα ενός ατελεύτητου musical με ένα εν μέρει συνεχώς μεταβαλλόμενο προσωπικό. Η ταυτότητα των δίσκων έπρεπε να είναι αρκετά ισχυρή ώστε να επιτρέψει αυτές τις αλλαγές, χωρίς την όποια θα ακούγονταν ως συλλογές. Μου αρέσει η ποικιλία και μου παρέχει περισσότερη ελευθερία κινήσεων ως προς το περιεχόμενο των στίχων." Στους "συνεργάτες" του Bid στους Scarlet s Well, έχουν συμπεριληφθεί στο παρελθόν ο Alex Kapranos των Franz Ferdinand και η νεκρή ποιήτρια Christina Rossetti.Στους στίχους, οι λογοτεχνικές, σινεματικές και σουρεαλιστικές ιστορίες για πληρώματα κατάδικων πειρατών, απόκοσμους παπαγάλους, λυκάνθρωπους κρυμμένους στις φυλλωσιές, μέδουσες, δαίμονες … σφύζουν από αρχαϊστικές και αποκρυφιστικές αναφορές. Τα βασικά φωνητικά προσεγγίζονται ως ρόλοι σε μια ιστορία, με τη φωνή του Bid να εναλλάσσεται με κοριτσίστικα φωνητικά νέων κυριών, που στρατολογούνται συνήθως από τα τοπικά σχολικά musicals. Οι τοξικές Folk και Pop, μελωδίες ενορχηστρώνονται με ακορντεόν, μαντολίνα, ‘βουρτσισμένα’ τύμπανα, θερινές κιθάρες, καπνισμένα πιάνα, banjo, βιολιά, και μπουζούκια τα περισσότερα από τα οποία παίζονται από τον ίδιο το Bid. Τα τραγούδια τους ηχούν τόσο κλασσικά, τόσο μεταδοτικά, αντίθετα από οτιδήποτε προέρχεται από τη σύγχρονή μας μουσική επικαιρότητα, που θα μπορούσαν να απευθύνονται τόσο σε μικρά παιδιά όσο και σε γηραιές κυρίες. Η μπάντα παραμένει προκλητικά αντι-μοδίστικη και αντι-ροκ κινούμενη στο ζωτικό χώρο των γραμματικών προθεμάτων προ- ή υπερ- . Στα μέλη τους έχουν συμπεριληφθεί κατά καιρούς οι Martin White (The Mystery Fax Machine Orchestra), Dickon Edwards (Fosca), Kate Dornan (Fosca,The Mystery Fax Machine Orchestra) και Toby Robinson, ενώ σήμερα τη μπάντα αποτελούν οι: Bid (The Monochrome Set) - φωνή, κιθάρα Alice Healey - φωνή (ηθοποιός) Peter Momtchiloff (Talulah Gosh, Heavenly, Would-be-goods) - κιθάρα Deb Van Der Geugten (Linus) - μπάσο Jen Denitto (Linus, The Low Edges) - ντραμς Sian Dada - πλήκτρα Helena Johansson - βιολί, μαντολίνο Ο ίδιος ο Bid διηγείται: "Προέβλεψα ένα χωριό κάπου στη νοτιοδυτική Αγγλία. Ονόμασα αυτή τη θέση "Mousseron" (το όνομα ενός ιδιαίτερου τύπου γαλλικού μανιταριού), και φαντάστηκα κοντά εκεί ένα μαγικό πηγάδι με την ονομασία Scarlet s Well. Ένα περίπου έτος μετά από την έκδοση του πρώτου άλμπουμ, άκουσα για το πραγματικό Scarlet s Well κοντά στο Bodmin του Cornwall. Πρέπει να σημειώσω επίσης ότι πολύ κοντά σε εκείνη τη περιοχή το Boscastle χρησιμοποιείται για να στεγάσει το μόνο μουσείο μαγισσών στη χώρα. Ενοχλούμαι από το γεγονός ότι η πραγματικότητα επαληθεύει τη "διεστραμμένη" και παράξενη ψυχή μου. Στην παραγωγή των άλμπουμ, οδεύω σε πυκνή ομίχλη με ελάχιστη ιδέα για το που πηγαίνω. Οι ιστορίες μου αναπτύσσονται στη πορεία και καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια να τις καθοδηγήσω, αλλά συνήθως το τέλος προκύπτει μετά την επέμβαση κάποιου ξωτικού....μήπως όλο αυτό είναι μια παρόρμηση..." Μέχρι σήμερα, οι Scarlet s Well έχουν εκδώσει τα ακόλουθα CD: Strange Letters (1999) The Isle of the Blue Flowers (2000) Alice in the Underworld (2002) The Dream Spider of the Laughing Horse (2004) Black Tulip Wings (2006) Gatekeeper (2008) Οι Scarlet s Well είναι μια εκκεντρική μπάντα για εκκεντρικούς, για γιαγιάδες, αγόρια χορωδιών, ναυτικούς και ακούραστους ταξιδιώτες. Η μουσική τους μπορεί να βιωθεί ιδανικά "κάτω από ένα τρεμάμενο φως με ένα ποτήρι εκλεκτό ηδύποτο και τη παρέα ετοιμοθάνατων κοριτσιών" γράφει ο Bid ή αλλιώς ελάτε να τους δείτε live !!!! παίζοντας με τα μουσικά κύτταρα του εγκεφάλου σας!
πηγή: pop+rock

15 Φεβ 2009

''ΑΚΑΠΕΛΑ'' ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ

Στίχοι: Μιχάλης Κατσαρός
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Μαρκόπουλος

Την εικόνα σου σεβάστηκα
στη φλόγα δεν εκράτησα,
την εικόνα την καλή
θα σου φέρω μιαν αυγή.

Χρώματα, χρώματα
άσε τα καμώματα
χρώματα, χρώματα
χρώματα κι αρώματα.

Την εικόνα σου σεβάστηκα
και κράτησα
και τα χέρια μου θα ενώσω
πριν στη ζητιανιά τη δώσω.

Χρώματα, χρώματα
χρώματα κι αρώματα
χρώματα, χρώματα
άσε τα καμώματα.

13 Φεβ 2009

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛΔΑΡΑΣ

Πόσο τυφλοί και μίζεροι δίχως τις αιφνίδιες μελωδικές εκκενώσεις στο διαμπερές στερέωμα της τέχνης και της ψυχής! Λεπτές μα ολόφωτες γέφυρες με την πλουμιστή προίκα του χρόνου. Πιότερο απ' αλλού αναγκαία ουράνια τόξα, γιατί είναι πολλά τα δαντελένια μουσικά ακρογιάλια και τα νησιά στην μεσογειακή φουρτουνιασμένη θάλασσα των αιώνων. Αναπάντεχα, ευτυχώς πληθωρικά τ' ανάμματα της συνείδησης. Ίσως ο χρυσοφόρος ήλιος δεν αφήνει αναίσθητη την ύπαρξη, όσο ταξιδεύει, σβηστή την εστία της έμπνευσης. Στην Χούντα της τσολιάδικης εθνικοθρησκόληπτης μαστούρας, στα νεανικά σκιρτήματα ανάμεσα στον γιεγιέδικο μηρυκασμό και τον πόθο ν' αφουγκραζόμαστε ξεδιαλέγοντας την "ήρα από το στάρι" στα λι-γόζωα πειράματα ξένης μουσικής, κάποιες παλιοκαι-ρίτικες μελωδίες με όμορφα καινούρια ρούχα θυμίζουν κάτι μεγάλο, πρόσκαιρα ξεχασμένο, μα ορμητικό και ζωογόνο. «Δυο παλικάρια απ' τ' ΑΊβαλί», «Μέσ' στου Βοσπόρου τα στενά»... Τα δικά μας αυθεντικά λαϊκά κυριακάτικα... μουσικά πρωινά! Της Κοκκινιάς τα Προσφυγικά ν' αντιλαλούν κάθε σχόλη από πενιές που φωτίζουν βασανισμένα πρόσωπα, σα να φανερώνουν επιτέλους ένα λησμονημένο - άσβεστο, ωστόσο, στα μύχια της καρδιάς - καντήλι δικαίωσης, λίγο πριν το γέρμα. Μεγάλο ψέμα ότι δεν γνωρίζαμε τον μελωδό! Εφηβικές δακρύβρεκτες ινδικές ή ελληνικές ταινίες με γοερά άσματα, παραποιημένα "ρεμπέτικα" που ωστόσο δεν κρύβουν την αρχοντιά τους, προπαντός σαν όνειρο παιδικό, λαϊκοί ύμνοι μερακλήδων γονιών από παλιούς δίσκους γραμμοφώνου. Δεν μπορούσαμε τότε να κάνουμε τους συνειρμούς. Τι χρειαζόταν άλλωστε; Βρήκαμε τους αφανείς ακόμα μα ακατάλυτους δεσμούς μας με την Ανατολή, νωρίς μας τράβηξε από την ξενομανία. Οι δικές μας γέφυρες είχαν με μιας ποντιστεί κι αντέχουν μέχρι τώρα. Διαβαίνει μαζί μας κι ο καλλιτέχνης με τις μελωδικές του μεταλλάξεις από την μια άκρη του λαϊκού τραγουδιού μέχρι την άλλη της ψυχής μας.
Εκλεκτό χαρμάνι συμπτώσεων: Μετσοβίτικη καταγωγή, γεννημένος στα Τρίκαλα σε τραγική για τον ελληνισμό χρονιά (1922), μικροαστική ταξική προέλευση, μεγαλώνει δίπλα στην προσφυγική γειτονιά με τα αμέτρητα δράματα και την έκδηλη αποστροφή των γηγενών. Ας λένε οι μεγάλοι, αυτός δεν θ' αρνηθεί την πιτσιρικαρία που μοιράζεται την μπάλα από κουρέλια, τα βρώμικα νερά του Ληθαίου, τα θρανία της μόρφωσης. Νοσταλγικά τα αφηγείται, λίγο πριν τα γεράματα, ξέροντας από καιρό πια ότι εκεί άρχισε νωρίς να διαμορφώνεται "της τέχνης του η περιοχή". Εγγονός παπά, το σόι της μάνας διαθέτει μουσικό αίσθημα και παίζει άλλος κλαρίνο, άλλος βιολί, άλλος φλάουτο, άλλος μπουζούκι. Σημειώστε, παρακαλώ, τα δυο τελευταία. Μικρός, Ισοκράτης στην ενορία του, παίρνει αργότερα κάποια μαθήματα βυζαντινής μουσικής από τον αριστερό ψάλτη. Κανταδόρος έφηβος στα μοδάτα ελαφρά τραγούδια του καιρού, τον κερδίζει οριστικά και αμετάκλητα το μπουζούκι χάρισμα του θείου του. Στον ένα καφενέ του Παπαδόπουλου ακούει μικρασιάτικα, στον άλλο του Ασναουρίδη, τραγούδια του Μπάτη και του Μάρκου και στον τρίτο της Φωτίκας, αυτά του Παπαϊωάννου, του Μπαγιαντέρα, του Χατζηχρήστου και του πατριώτη του Τσιτσάνη. Γέννημα ευτυχώς, με την σειρά του, άστοχου επαγγελματικού προσανατολισμού. Αεροπόρος στην παιδική φαντασία, γιατρός υπαγορεύουν οι πρώτες φιλοδοξίες, γεωπόνος "δείχνουν" τα οικονομικά της οικογένειας, δουλεύει, σπουδάζει, και ψυχαγωγεί τις γειτονιές. Παρέα στις ίδιες ορχήστρες και στην αίθουσα φωνοληψίας με τα "ιερά τέρατα" του λεγόμενου ρεμπέτικου τραγουδιού, συνέταιρος στην μελωδική χειροτεχνία με αυτούς που θαύμαζε πριν λίγα χρόνια. Αλωνίζει με τον δικό του τρόπο την καλλιτεχνική κληρονομιά σε πρωτότυπη δημιουργία. Μάγκας βγαίνει για σεργιάνι στο λαϊκό τραγούδι, σχεδόν μισό αιώνα, περνά από όλες τις ρούγες του, με αλλεπάλληλες μεταστοιχειώσεις και προπαντός διαχρονικά κέρδη. Με έμφαση τονίζουμε ότι τα ονόματα έχουν συμβατικό ρόλο, μόνο για να συνεννοούμαστε: "Ρεμπέτικο", "χασικλίδικο", "μετεμφυλιοπολεμικό", "αραβικά και. ινδοπρεπή", "έντεχνο", "κοινωνικό λαϊκό", "σύγχρονο". Ίσως είναι λίγο νεότερος στην ηλικία από άλλους συναδέλφους του και προλαβαίνει να μεταλλάσσεται έγκαιρα, είτε πιο ευέλικτος, είτε ξεχειλίζει μέσα του ποικιλία εμπνεύσεων, μπορεί να πιάνει καλύτερα από άλλους τον σφυγμό της αγοράς, ή μήπως είναι προικισμένος με αστραπιαία αφομοιωτική δεινότητα; Ποιος ξέρει; Ο Απόστολος Καλδάρας μαζί με τον Μανώλη Χιώτη είναι οι δυο μοναδικοί δημιουργοί του "ρεμπέτικου" που δεν μένουν αποκλειστικά σε αυτό. Παίρνουν αργότερα κι άλλους δρόμους, με συμβιβασμούς και πισωγυρίσματα, με κομμάτια σκιά του παλιού καλού εαυτού τους, κι εκεί που θαρρείς είναι χαμένοι, ξάφνου ξυπνά το χειμάζον μεγάλο ταλέντο, δίνουν μια και βάζουν πλάτη σε επόμενες αυγές του ελληνικού τραγουδιού. Όσο αφορά τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Γιάννη Παπαϊωάννου αυτοί μάλλον προτιμούν και στην μετά το 1960 πορεία τους βασικά να μένουν πιστοί στο παλιό "ρεμπέτικο" ύφος
Είναι πολύ πρόσφατος ο Α. Καλδάρας, μόλις τον Αύγουστο του 1946 ξεκινά την δισκογραφία του, πολύ νέος για να περάσει στο περιθώριο. Δεν σημαίνει ότι δεν έγινε έτσι με άλλους ταλαντούχους συναδέλφους του. Αναμφίβολα είναι και αυτό σημαντικό στοιχείο της καλλιτεχνικής αποτίμησης. Με το πρώτο του κιόλας τραγούδι «Μάγκας βγήκε για σεργιάνι» καθιερώνεται σαν εμπνευσμένος και εμπορικός, για την εταιρεία, δημιουργός. Μάγκικη ατμόσφαιρα στο ξεκίνημα, ίσως και δείγμα θαυμασμού και δέους προς εκείνους που έχει, ωστόσο, την τύχη να είναι συνδημιουργοί-εκτελεστές, συγκλίνει αρμονικά με τα τσιτσανικά και βαμβακαρικά στοιχεία, μάλλον τα πρώτα υπερισχύουν. Μεμονωμένη "χασικλίδικη" στιχουργία. Αμέσως μετά σχολιάζει την ζωή του χαροκόπου στις νέες συνθήκες: καλό το γύρισμα και το διαρκές γλέντι, αλλά και μια... δραχμή στην άκρη, η θαλπωρή της ίσιας ζωής! («Ο κουμπαράς» -Στράτος Παγιουμτζής, «Είμαι μαγκάκι» - Σ. Παγιουμτζής, Ντούο Χάρμα)*. Μια από τις σπουδαίες φρέσκιες φλέβες που είχε ανάγκη το μεταπολεμικό λαϊκό τραγούδι. Σε λιγότερο από μια δεκαετία δίνει αξεπέραστα τρίλεπτα αριστουργήματα. Πετά ανάμεσα από σύγχρονους, ήδη φτασμένους λαϊκούς δημιουργούς, σε κρίσιμη - και καλλιτεχνικά - εποχή. Δεν ζει στην σκιά τους. Μουσικές συμπληγάδες που δεν τον πτοούν. Εφάπτεται, ίσως, σε 2-3 τραγούδια με τον Β. Τσιτσάνη, για παράδειγμα το «θέλω να σε πιάσω φίλο» (Σούλα Καλφοπούλου -Μ. Βαμβακάρης και ο συνθέτης). Διαμορφώνει, όμως, καθαρά προσωπικό ύφος, διακριτή μελωδική ατμόσφαιρα («Ο εργάτης» - Ντούο Χάρμα). Πιστός κατά βάση στους "ρεμπέτικους" τρόπους τους διανθίζει με όμορφα αφομοιωμένα δυτικότροπα μοτίβα. Δεν ακολουθεί σε αυτήν την φάση τους συγχρόνους σε διάφορα στραβοπατήματα του μπουζουκιού, προτιμά ρωμαλέα, μεστή, βαθειά πενιά. Και οι ανατολίτικες φαντασιώσεις του είναι αρμονικά δεμένες στιχουργικά και μουσικά σε νέο τραγούδι («Σκλάβες του μαχαραγιά» - Ντούο Χάρμα και ο συνθέτης). Αργότερα θα παραδοθεί στα ινδοπρεπή. Δεν μένει απαθής από το δράμα της, μετά την αγγλοαμερικανική επέμβαση και τον εμφύλιο σπαραγμό, Ελλάδας. Παίρνει με ξεχωριστή επιτυχία μέρος στο επικίνδυνο παιχνίδι "της γάτας και του ποντικού" με την λογοκρισία, περνά μισοκρυμμένα μέο' στις φράσεις του πανανθρώπινα, προωθημένα μηνύματα ελπίδας, αξιοπρέπειας και κοινωνικής διαμαρτυρίας. Στο γενικά βαρύ κλίμα κάνει τα δικά του μελωδίσματα («Πάλι κι απόψε σκεφτικός», Στέλλα Χασκίλ - Σ. Παγιουμτζής - Μ. Χιώτης): "...Κι απόψε θέλω να χαρείς, μη μου χαλάς τα κέφια μήπως κι εμείς δεν έχουμε μεσ' την καρδιά μας ντέρτια! Καθένας κρύβει στην καρδιά και το δικό του δράμα κουράγιο θέλει η ζωή, τι βγαίνει με το κλάμα!" Άλλοτε είναι πιο τολμηρός και συνάμα σκληρός, με αλληγορική σαφήνεια, έχει πρόσχημα τις ερωτικές σχέσεις για να ζωγραφίζει το συλλογικό πλην απαγορευμένο, υπ' αριθμό ένα κοινωνικό πρόβλημα. Όταν τραγουδάς για "ένα βράχο φαγωμένο από κύμα αγριωπό" ακόμα κι οι... πέτρες γνωρίζουν τους εξόριστους στα ξερονήσια (Σ. Παγιουμτζής - Λίτσα Χάρμα). "Μεγάλο λαϊκό ποίημα" - το χαρακτήρισε ο Κώστας Βάρναλης: "Σ' ένα βράχο φαγωμένο, από κύμα αγριωπό ένα σούρουπο είχα κάτσει λίγο να συλλογιστώ. Κάθε βήμα στη ζωή μου είναι πόνος και συμφορά θέλω ο δόλιος να πετάξω μα δεν έχω τα φτερά. Έτσι μ' έχει καταντήσει μιας γυναίκας η οργή στρώμα να 'χω τα χορτάρια και προσκέφαλο τη γη". Στον Α. Καλδάρα λαχαίνει η τιμή να φιλοτεχνήσει έναν από τους παντοτινούς, όσο υπάρχουν άνθρωποι, ύμνους. Πασίγνωστη η ιστορία του «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι», (Στέλλα Χασκίλ, 1947). Γοργό, πεταχτό ζεϊμπέκικο σε αρμονική αντίθεση με την λυπητερή εικόνα των στίχων, σαν νεορεαλιστική ταινία. Τρέχει, λες, μήπως και δεν προλάβει να εκτονώσει το βαρύ, απύθμενο συναίσθημα, μήπως και δεν... μαντέψει της καρδιάς του τον καημό. Η καθαρή, εκπληκτικής δεξιότητας, χωρίς ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση - στο συγκεκριμένο τραγούδι - κοριτσίστικη φωνή μοιάζει να προσέχει να κάνει μια αποστασιοποιημένη αφήγηση μήπως και καταφέρουμε τελικά να μοιραστούμε τον πόνο του φυλακισμένου. Μιλάμε για το μοναδικό πρωτότυπο κι όχι για τις διασκευές που γίνονται με την συνενοχή του συνθέτη. Το κάνουν πιο αργό, σκοτώνουν την αλληλοσυμπληρούμενη αντίφαση στίχων-μουσικής-ερμηνείας. Οι καιροί αλλάζουν, το "ρεμπέτικο" μετεξελίσσεται προς θετικές αλλά και για πρώτη φορά σε έντονα αρνητικές κατευθύνσεις. Ο Α. Καλδάρας δεν θέλει να χάσει το τρένο, πειραματίζεται για καλό λαϊκό τραγούδι. Στις ποικίλες αναζητήσεις έχει και σπουδαίες στιγμές: «Συ μου χάραξες πορεία» (Γιώτα Λύδια, 1958), «Γυάλινος κόσμος» (στίχοι Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, ερμηνεία Β. Βλάσης και ο συνθέτης, 1960, Στέλιος Καζαντζίδης, 1972). Έρχονται, όμως, καλπάζοντας τα "αραβικά" με τα "ινδικά". Τώρα δεν πρόκειται για δημιουργική αφομοίωση μελωδικών στοιχείων με βάση την ελληνική λαϊκή μουσική, αλλά για βίαιο μεταγλωττισμό κινηματογραφικών σουξέ. Παραδίδεται άνευ όρων και συμβάλλει και αυτός στην βιοτεχνία της υποκουλτούρας την ίδια στιγμή που δίνει σποραδικές εξαιρέσεις. Παραδείγματα «Στ' Αποστόλη το κουτούκι» (στίχοι Ε. Παπαγιαννοπούλου, ερμηνεία Γρηγόρης Μπιθικώτσης, 1964), «Ένα αστέρι πέφτει, πέφτει» (στίχοι Γιώργος Σαμολαδάς, ερμηνεία Β. Μοσχολιού, 1965). Η αραβική διείσδυση διευκολύνεται και από το γεγονός ότι στο εργοστάσιο της Ριζούπολης παράγονται και δίσκοι μικρών αραβικών εταιρειών, παράδειγμα της Baidaphone, οι οποίοι προωθούνται για πώληση στην Αίγυπτο, τον Λίβανο, κ.α. Δείγμα αραβικής... μετάφρασης του Α. Καλδάρα: «Κάψε με, κάψε με» με την Πολύ Πάνου, στα αραβικά «Ya habibi taala» («Έλα αγάπη μου»). Προέλευση των ινδικών; Οι ταινίες που λανσάρονται σωρηδόν. Παράδειγμα: «Όσο αξίζεις εσύ» (Μανώλης Αγγελόπουλος, 1963), τίτλος πρωτότυπου «Duniavalon se duur» από την ταινία «Ujaala». Μέσα σε λίγο διάστημα πωλούνται 70.000 δίσκοι. Το κλίμα της εποχής δίνει ο Δημήτρης Φεργάδης: "Το εργοστάσιο της Columbia περνούσε πρόσκαιρη κρίση. Όταν βγήκε το τραγούδι έγινε πάταγος. Η επιτυχία είχε αποτέλεσμα να μην απολυθούν οι έκτακτοι εργάτες. Η έκφραση ικανοποίησης ήταν έκδηλη, όλοι τραγουδούσαν στις πρέσες και στα άλλα τμήματα το «Όσο αξίζεις εσύ». Πράγματι για μας άξιζε κάτι περισσότερο από ένα συνηθισμένο τραγούδι". Στο βιβλίο Ινδοπρεπών ανακάλυψη η Ελένη Αμπατζή και ο Μανουήλ Τασούλας καταμετρούν 11 "ινδικά" τραγούδια του Α. Καλδάρα. Ο κραυγαλέος ευτελισμός του λαϊκού τραγουδιού προκαλεί και αντιδράσεις, πρώτος ξιφουλκεί ο Β. Τσιτσάνης, και αρχίζει από τις στήλες του λαϊκού περιοδικού Ντόμινο, φθινόπωρο 1967, ορυμαγδός επιχειρημάτων, προσχημάτων, δικαιολογιών αλλά και βαρύτατων χαρακτηρισμών, Τοιτσάνης, Καλδά-ρας, Δερβενιώτης, Βίρβος, Καρανικόλας και άλλοι. Πάντοος η ιστορία δικαιώνει τελικά τις απόψεις του Β. Τσιτσάνη. Επειδή "ουδέν κακό αμιγές καλού", μπορεί να εγγραφούν ως εν μέρει θετικά ο διάλογος για τα μουσικά μας πράγματα και η έστω βαθειά προβληματική γνωριμία της ελληνικής λαϊκής μουσικής με αυτά τα ξένα μοτίβα. Την ίδια εποχή ο Α. Καλδάρας ανέχεται την διασκευή και μερικές φορές την κακοποίηση του "ρεμπέτικου" έργου του. «Ο μάγκας βγαίνει για σεργιάνι» για να βρει τεκέ, γιατί έχει να φουμάρει μέρες άργιλε και θέλει μια μελαχροινή φίνος να γενεί και μια ξανθή να την παντρευτεί, ενώ στην κακοποίηση, έστω και με την σπουδαία φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση, ψάχνει για κρασί για να πάει μετά στο τσαρδί του να κοιμηθεί, δεν τα θέλει τα παλάτια, του φτάνει μια μισή, πάει δηλαδή και το ερωτικό στοιχείο με την ανόητη στιχουργία. Για την «Μπαρμπαριά» τα έχουμε ξαναπεί, οι άνθρωποι κάνουν βαρκάδα και βλέπουν απέναντι τ' Αλγέρι να μοιάζει με όμορφο τραγούδι, ενώ οι διασκευαστές παίρνουν το πλοίο της γραμμής για ν' ακούσουν... ένα τραγούδι από τ' Αλγέρι! Ούτε λόγος για την μουσική και στα δύο τραγούδια, γίνεται πιο χαβαλεδιάρικη, πιο ηλεκτρική, πολύ επιφανειακή. Έρχεται, όμως, συχνά η μοιραία στιγμή για τους μεγάλους καλλιτέχνες. Είναι βαθύτατα οδυνηρή αλλά απογειώνει την τέχνη, που είτε αρέσει είτε όχι, δεν μπορεί να φθάνει κορυφές χωρίς πόνο και πάθος. Για τον Α. Καλδάρα το πλήγμα είναι συντριπτικό. Χάνει το 1965 την 11χρονη κόρη του Μαίρη, κατεβαίνει οριστικά από το πάλκο, τελευταίος σταθμός «Ο Κεφάλας» στην Κοκκινιά. Αρχίζει ο Γολγοθάς του πατέρα αλλά και η ιδιότυπη έκρηξη του δημιουργού, προστρέχει στην τέχνη του για πρόσκαιρη παρηγοριά. Ξανακοσκινίζει υπό το τραγικό πρίσμα νέα και παλιά έργα, εξάρσεις και υποχωρήσεις, αλλά και δυναμικές εμπνεύσεις που κρύβει το κορύφωμα της πίκρας. Η πολυετής εμπειρία τις μετουσιώνει σε πιο σπουδαγμένα πρωτότυπα τραγούδια που διώχνουν σιγά-σιγά μα αμετάκλητα τις ινδικές μελωδικές διαστροφές, οργώνουν πάλι το χωράφι της ψυχής για καινούρια σπουδαία σπορά και καρποφορία. «Όνειρο απατηλό» (στίχοι Ε. Παπαγιαννοπούλου, ερμηνεία Σταμάτης Κόκκοτας, 1967), «Η φαντασία» (Γ. Νταλάρας, 1969) και άλλα άσματα που με μιας κρεμιούνται κυριολεκτικά στα χείλη του κόσμου. Είναι η στιγμή που νέοι δημιουργοί ανακαλύπτουν και οι πιο παλιοί ξαναθυμούνται την μαγεία της δημοτικής μουσικής. Με την κυριαρχία του "πολιτικού τραγουδιού" έχει περάσει σε τρίτη μοίρα, όταν επιβάλλεται η στρατιωτική χούντα χρησιμοποιείται στα εθνικόφρονα πανηγύρια της "Ελλάδος των Ελλήνων Χριστιανών". Κάποιες άκαρπες προσπάθειες να... χαλαρώσει ο γύψος, να δοθεί δημοκρατική επίφαση είναι η ευκαιρία για καινούρια δειλά πειράματα. Κάποιοι βάζουν σαντουράκια και άλλα δημοτικά όργανα, άλλοι αναζητούν στίχους με ποιότητα, ορισμένοι στρέφονται με τρόπο σε εξοβελισμένα παραδοσιακά και ανατολικά μελωδικά μοτίβα. Η στιγμή της ριζικής στροφής του Α. Καλδάρα. Στα 50 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή και τον ξεριζωμό του Ελληνισμού κάνει το δεύτερο μουσικό άλμα με την πολύτιμη βοήθεια του στιχουργού Πυθαγόρα. Το ιδεολογικό και πολιτικό θαύμα της «Μικρός Ασίας» (1972) είναι ότι σε συνθήκες δικτατορίας δεν έχει ίχνος εθνικιστικών ψυχώσεων, κραυγών ρεβανσισμού, αντιτουρκικών, για εσωτερική κατανάλωση, υστερισμών. Πικρή νοσταλγία και διακριτικά οικουμενικά μηνύματα φιλίας και αδελφοσύνης των λαών που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν αλλά πέφτουν θύματα των εξουσιών τους. Το αξιοπρεπές μοιρολόι για την βαρβαρότητα, η εκτόνωση του πόνου στο κοινό γλέντι, η δύναμη να ξαναχτίσεις πέτρα-πέτρα την ζωή αλλά και η στιγμιαία, όταν πέφτει η νύχτα, νοερή απόδραση στις ρίζες που σε κάνει να παλεύεις με μεγαλύτερη δύναμη. Καινούριες μελωδίες πατάνε στέρεα σε κάτι παλιό μα τόσο αειθαλές ώστε προσφέρεται για νέες μεταστοιχειώσεις σε σπουδαίο έργο. Επιστρέφει λες ώριμος στα παιδικά σοκάκια και αναζητεί τις πηγές που δεν έτυχε να εξαντλήσει. Πρωτότυποι οργανικοί αυτοσχεδιασμοί. Βάζει για παράδειγμα το φλάουτο στην ορχήστρα και του δίνει σημαντικό ρόλο. Διαφορετικός ήχος από ότι γνωρίζει μέχρι τώρα το λαϊκό τραγούδι. Το μπουζούκι δίνει πάσα στο φλάουτο και γλυκαίνει το τραγούδι, Παίζει το βασικό θέμα και δημιουργείται ένα άλλο ηχόχρωμα. Ταιριάζει με το ύφος των μελωδικών γραμμών του "έντεχνου τραγουδιού". Ζηλεύει τον Χατζιδάκι και τον Θεοδωράκη; Ανοίγει πάντως δικούς του δρόμους σε αυτό που συνηθίζεται να λέγεται κύκλος τραγουδιών. Ενιαία σύνθεση και όχι άσχετα μεταξύ τους τραγούδια που απλώς συνυπάρχουν σε ένα δίσκο 33 στροφών. Ενότητα μελωδικής ανέλιξης, ύφους και ενορχήστρωσης. Αναδεικνύει ταυτόχρονα δυο σπουδαίες νεανικές φωνές, τον Γιώργο Νταλάρα και την Χάρις Αλεξίου που γράφουν μέχρι σήμερα με τις δικές τους αντιφάσεις λαμπρή πορεία στο μουσικό στερέωμα. Το πείραμα πιάνει, τον επόμενο χρόνο (1973) επαναλαμβάνεται με άλλον στιχουργό, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, σε ερωτικό καμβά. «Βυζαντινός Εσπερινός» με τους ίδιους ερμηνευτές. Μπορεί να μην είναι πια η έκπληξη αλλά μουσικά ίσως είναι πιο ολοκληρωμένο ή μάλλον συμπληρώνει και προεκτείνει την «Μικρά Ασία». Κάνει τομή ο Α. Καλδάρας με τα δύο έργα, χωρίς να δημιουργεί σχολή, δεν βρίσκει μιμητές. Καλύτερα ίσως, γιατί τα αντίγραφα είναι πάντα προβληματικά. Τα υπόλοιπα χρόνια ανακατεύει και πάλι τα χαρτιά της δημιουργίας αλλά είναι φυσικά δύσκολη αν όχι αδύνατη μια καινούρια απογείωση. Βγάζει σποραδικά κάποια τραγούδια ή επανεκτελούνται παλιότερα. Από αυτήν την τελευταία αναμόχλευση του έργου του, προσωπικά βρίσκουμε πολύ αξιόλογα ορισμένα «Λαϊκά μονοπάτια» με τον Λάκη Χαλκιά (1979).Μετά το 1965 κάνει ένα μεγάλο βήμα μπροστά και από τον Β. Τσιτσάνη, συνεισφέροντας πρωτοποριακά στην επόμενη φάση της μουσικής. Από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις που κωδικοποιούν με την πορεία και το έργο τους την αντιφατική εξέλιξη-σχέση του καλλιτέχνη και του τραγουδιού. Οι σκέψεις αυτές ας θεωρηθούν όχι μνημόσυνο αλλά απόπειρες μέθεξης, ψυχαγωγίας με την αρχαία σημασία της λέξης, προπαντός αφετηρία κατοπινών αναζητήσεων... Ο Απόστολος Καλδάρας πέθανε στο σπίτι του όπως ο ίδιος επιθυμούσε στις 8 Απριλίου του 1990 όχι όμως και τα τραγούδια του.
πηγές: MusicHeaven, rebetiko.gr

12 Φεβ 2009

ΝΕΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΑΠΟ ΤΟΥΣ U2

Επηρεασμένο από τους Led Zeppelin αλλά και από τον Τζακ Γουάιτ των White Stripes θα είναι το νέο άλμπουμ των U2, σύμφωνα με τον Edge. O κιθαρίστας εξήγησε πως η συναναστροφή με τον Τζίμι Πέιτζ και τον Τζακ Γουάιτ για το ντοκιμαντέρ It Might Get Loud, επηρέασε τον ήχο των U2.
O Εdge δήλωσε: “Ενθουσιάστηκα βλέποντας τον Πέιτζ να παίζει τα riffs τόσο εύκολα και απλά, όπως επίσης και ο Τζακ Γουάιτ”.
Πριν λίγο καιρό, ο Mπόνο μιλώντας για το επερχόμενο άλμπουμ τους No Line on the Horizon, ανέφερε πως τα κομμάτια είναι εμπνευσμένα από γεγονότα που συμβαίνουν παγκοσμίως.
Ανακοινώθηκε το tracklist του νέου άλμπουμ, όπως επίσης έγιναν και τα αποκαλυπτήρια του artwork του εξωφύλλου.Το εξώφυλλο είναι δημιουργία του Ιάπωνα καλλιτέχνη Χιρόσι Σουγκιμότο και απεικονίζει μια γκρι εικόνα όπου η θάλασσα ενώνεται με τον ουρανό.
Στο σημείο του ορίζοντα, υπάρχουν δύο γκρι γραμμές, όπως φαίνεται και στην φωτογραφία.
Το άλμπουμ θα φιλοξενεί 11 κομμάτια και το πρώτο single θα είναι το “Get On Your Boots”, που θα κυκλοφορήσει στις 15/2 ψηφιακά και μια μέρα μετά, στα ράφια των δισκοπωλείων. To No Line On The Horizon θα συνοδέυεται από ένα 24σέλιδο booklet, ενώ η digipak μορφή του θα παεριέχει επίσης και το φιλμάκι του Αντον Κορμπίν Linear.
Η πολυαναμενόμενη δουλειά των Ιρλανδών κυκλοφορεί στις 2 Μαρτίου και το tracklist είναι το ακόλουθο:
No Line On The Horizon
Magnificent
Moment of Surrender
Unknown Caller
Ill Go Crazy If I Dont Go Crazy Tonight
Get On Your Boots
Stand Up Comedy
Fez – Being Born
White As Snow
Breathe
Cedars Of Lebanon


πηγή: pop+rock

10 Φεβ 2009

Η ξυπόλυτη diva επισκέπτεται την Ελλάδα ξανά...

...για να μάς μαγέψει σε μια μοναδική συναυλία, που θα πραγματοποιηθεί στο Αθηνών Αρένα. Η αιτία που έκανε γνωστό το Πράσινο Ακρωτήριο στον υπόλοιπο κόσμο, ακούει στο όνομα Cesaria Evora.
Η αδιαφιλονίκητη βασίλισσα των morna-blues τραγουδάει με παράπονο, για την απώλεια της αγάπης και την σκληρή ζωή στο φτωχό νησί της. Λιτή, απέριττη, χωρίς παπούτσια και μ'ένα ποτήρι ουίσκι στο χέρι, καθηλώνει το ακροατήριό της ερμηνεύοντας με κύκνειο πόνο κι ένα πάθος που θυμίζει Edith Piaf, Billie Holiday και τα blues του deep-river.
Αυτό είναι ένα πολύ μικρό δείγμα από τις κριτικές που εμφανίζονται στον διεθνή Τύπο για την Cesaria Evora. Η diva από το Πράσινο Ακρωτήριο που έχει σαγηνεύσει τον κόσμο με τη μουσική της, θα επισκεφτεί την Αθήνα ξανά για μια συναυλία στο Αθηνών Αρένα στις 11 Μαρτίου. Θα παρουσιάσει τραγούδια από το τελευταίο studio album της, "Rogamar", αλλά και παλιότερες αγαπημένες επιτυχίες που την έκαναν γνωστή σε όλο τον κόσμο, όπως το "Sodade", το "Paraiso di atlantico" και το "Flor di nha esperanca".
Η προπώληση έχει ήδη ξεκινήσει από τα: Public (Σύνταγμα), Δισκοπωλεία FNAC (The Mall, Γλυφάδα), www.i-ticket,gr και τηλεφωνικά στο 801-11-60000.
πηγή: mad.tv

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ & SINEAD O' CONNOR

Ο Φίλιππος Πλιάτσικας θα ξεκινήσει την καλοκαιρινή του περιοδεία με μια μεγάλη συναυλία στο Στάδιο Καραϊσκάκη στις 12 Ιουνίου, στην οποία θα συμμετέχει και η Sinead O' Connor, που θα επισκεφτεί για πρώτη φορά την Ελλάδα για ζωντανή εμφάνιση. Η συναυλία θα ξεκινήσει με τον Κωστή Μαραβέγια και την μπάντα του, Maraveyas Illegal. Ύστερα θα δούμε την μοναδική Sinead O' Connor. Η Sinead αποτέλεσε το μαύρο πρόβατο της μουσικής βιομηχανίας σ'όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του '90 προκαλώντας διαρκώς το κοινωνικό-πολιτικό κατεστημένο πότε με τις δηλώσεις της κατά της καθολικής εκκλησίας, του εθνικισμού και του πολέμου στο Ιράκ. Έχει συνεργαστεί με τους U2, τον Prince, τον Elton John, τους Roger Walters και Richard Wright (Pink Floyd), τον Wycleaf Jean, τον Peter Gabriel, τους Massive Attack και πολλούς άλλους.Ο Φίλιππος Πλιάτσικας θα ανέβει στη σκηνή μαζί με τον κιθαρίστα των Violent Femmes, Gordon Gano, και με τον Μύρωνα Στρατή και τον MC Yinka. Θα παρουσιάσει ζωντανά τον καινούργιο δίσκο του, "Οι Μπαλαρίνες Επιτρέπονται" καθώς και αγαπημένα κομμάτια των Πυξ Λαξ.

πηγή: mad.tv

Ηχοχρώματα με φλάουτο και κιθάρα στο Τροφώνιο Ωδείο

Τροφώνιο Ωδείο -Μουσικές εκδηλώσεις 2008-09
8η εκδήλωση " Ηχοχρώματα με φλάουτο και κιθάρα"
με τους Σπύρο Παπικινό: φλάουτο & Χρυσαυγή Πανουργιά : κιθάρα
σέ εργα: Α.Vivaldi, G.Ph.Telemann,M. Ravel,Η.Α.Prager, T.Eastwood,
Ε.Mendez, C.Machado, Κ.Τζωρτζινάκη.
ΣΑΒΒΑΤΟ 14 Φεβρουαρίου 2009 ώρα 7.30μμ
στην αίθουσα εκδηλώσεων του Τροφώνιου Ωδείου Μπουφίδου 39 Λιβαδειά
Το Πρόγραμμα είναι το εξής:
Μέρος Α΄
Concerto in sol A. Vivaldi
Ένα τραγούδι για όλους Κ. Τζωρτζινάκης
Oktubre Ε.Mendez
2 Ιρλανδικοί χοροί Παραδοσιακό
Trois Pieces Ε.Bozza
Μέρος β΄
Sonata in do min G.Ph.Telemann
Θέμα και παραλλαγές Η.Α.Prager
Habanera M. Ravel
Musiques Bresilienes C.Machado
Virapuru T.Eastwood

7 Φεβ 2009

JANIS JOPLIN

Η Janis Joplin γεννήθηκε σε μια παραθαλάσσια πόλη με διυλιστήρια του Τέξας, το Port Arthur, στις 19 Ιανουαρίου 1943. Προέρχεται από μεσοαστική οικογένεια, ο πατέρας της ήταν βιομηχανικός εργάτης, ενώ η μητέρα της υπάλληλος στην γραμματεία μιας επαγγελματικής σχολής. Πάντα μοναχικός τύπος, άκουγε μουσική Folk και Blues. Αρκετά επηρεάστηκε από τους αγαπημένους της καλλιτέχνες όπως η Odetta Leadberry και Bessie Smith...Στην εφηβική ηλικία των 17 αποφάσισε ότι ήθελε να γίνει τραγουδίστρια και έφυγε από το πατρικό της σπίτι. Στην αρχή εργάζεται σε country και western clubs στο Houston και σε άλλες πόλεις του Τέξας, ελπίζοντας να μαζέψει τα ναύλα της ώστε να φτάσει με λεωφορείο στο Pacific Coast της California. H Joplin γράφτηκε σε διάφορα κολέγια και συγχρόνως ερμηνεύει folk τραγούδια σε μικρά club της California για ελάχιστα χρήματα. Οι προσπάθειές της να σπουδάσει ήταν ανεπιτυχείς. Επίσης προσπάθησε να ζήσει σε διάφορα κοινόβια και τελικά εγκαταστάθηκε στο San Francisco για λίγα χρόνια. Στις αρχές του 1966 η Joplin αποθαρρυμένη γυρίζει στο Τέξας και ετοιμάζεται να παντρευτεί. Ο φίλος της Chet Helms γίνεται μάνατζερ σε ένα καινούργιο γκρουπ, τους «Big Brother And The Holding Company» που ζητούν μια γυναίκα για φωνητικά. O Helms αμέσως σκέφτηκε την Joplin και επικοινώνησε μαζί της συμβουλεύοντάς την να ξαναγυρίσει στο San Francisco. Ο συνδυασμός της blues φωνής της με τον σκληρό rock ήχο των Big Brother είχε επιτυχία. Το γκρουπ σύντομα έγινε γνωστό στο San Francisco. Όταν το 1967 έλαβαν μέρος στο Monterey International Pop Festival της California ήταν ήδη ένα πολλά υποσχόμενο γκρουπ. Η ερμηνεία της Joplin σ’ αυτό το φεστιβάλ όπως και στο Woodstock το 1969 θεωρήθηκε από τους ειδικούς στη μουσική στα τέλη του ’60 ως κλασικές στιγμές στην ιστορία του Rock.Μετά το Φεστιβάλ του Monterey το γκρουπ υπογράφει συμβόλαιο με μια μικρή φίρμα στη Mainstream και εκδίδουν το πρώτο τους album «Big Brother And The Holding Company». Αρχίζουν περιοδείες σ’ όλη την Αμερική και τον Καναδά καθώς και στην Ν. Υόρκη. Οι κριτικές για την Joplin ήταν ενθουσιώδεις και δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι το 1968 αφήνει τους Big Brother και ξεκινάει solo καριέρα στην Columbia, μετά την ηχογράφηση του δεύτερου album τους «Cheap Thrills». Το πρώτο μουσικό γκρουπ που συνόδευε την Joplin στη solo καριέρα της ήταν οι «Kozmic Blues Band». Μ’ αυτούς ηχογράφησε στην Columbia το πρώτο της album με τίτλο «I Got Dem Ol’ Kozmic Blues Again Mama» που σύντομα έγινε χρυσός. Η φήμη της Joplin ως επιτυχημένης τραγουδίστριας γινόταν όλο και πιο μεγάλη. Μετά από μια σύντομη συνεργασία της στις αρχές του ’70 με τους Big Brother διαλέγει ως συνοδευτικό μουσικό γκρουπ τους «Full-Tilt Boogie Band» και μαζί τους βγάζει το τελευταίο της album το 1970 το «Pearl». To Pearl ήταν το παρατσούκλι που της είχαν βγάλει οι φίλοι της. Πριν το «Pearl» προλάβει να κάνει επιτυχία η Joplin βρίσκεται νεκρή από υπερβολική δόση ηρωίνης στις 4 Οκτωβρίου 1970 στο δωμάτιο του ξενοδοχείου Landmark Motor Hotel στο Hollywood. Το σώμα της αποτεφρώθηκε και οι στάχτες της διασκορπίστηκαν στην παραλία της California. H Joplin έδειξε ότι οι γυναίκες μπορούν να γίνουν rock τραγουδίστριες. Ήταν η πρώτη γυναίκα superstar του rock, η Blue Mama όπως λεγόταν. Οι εμπρηστικές της ερμηνείες πάνω στη σκηνή, η μελαγχολική της τρέλα για το ποτό (αγαπημένο της ήταν το Southern Comfort), η ταραχώδης ερωτική της ζωή, η εξάρτησή της από τα ναρκωτικά μας δείχνουν τη φλόγα, τη φωτιά, την πυρκαγιά που έκαιγε μέσα της και την έκανε να λάμπει πάνω στη σκηνή και να παρασέρνει στους ρυθμούς της όλους τους ακροατές της καίγοντας και τους ίδιους. Ο θρύλος της J. Joplin άλλαξε την ιστορία του Rock ‘n’ roll.

2 Φεβ 2009

Μαθήματα φλάουτου από τον Σπύρο Παπικινό στο ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ

Το Φεβρουάριο αρχίζουν τα μαθήματα φλάουτου από τον συνεργάτη του Ωδείου μας , καταξιωμένο καλλιτέχνη και έμπειρο καθηγητή Σπύρο Παπικινό.
Ο ΣΠΥΡΟΣ Α. ΠΑΠΙΚΙΝΟΣ μετά τις πρώτες του μουσικές σπουδές στην Κέρκυρα, συνέχισε στο Ελληνικό Ωδείο Αθήνας από το οποίο αποφοίτησε παίρνοντας δίπλωμα με άριστα και Α΄ Βραβείο. Στη συνέχεια μελέτησε φλάουτο με καθηγητή τον W.Freivogel και μουσική δωματίου με τους C. Florea και C. P. Hahn στο Conservatorio de musica στην Tarragona της Ισπανίας. Εχει μακρόχρονη δραστηριότητα στο χώρο της μουσικής δωματίου με πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ηχογραφήσεις για το ραδιόφωνο, εμφανίσεις στην τηλεόραση και πλούσια δισκογραφική παρουσία.

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΔΕΚΑ (10) ΘΕΣΕΙΣ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ


ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗΣ
Για την πρόσληψη δέκα (10) θέσεων με επιλογή με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου επί ωρομισθία του ΝΠΔΔ Δημοτικό Ωδείο Λιβαδειάς, που εδρεύει στη Λιβαδειά, Ελ. Βενιζέλου 32
Ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του Δημοτικού Ωδείου Λιβαδειάς έχοντας υπόψη τις διατάξεις:
1. Της παρ. 5 του άρθρου 223 του ν.3584/2007 (ΦΕΚ 143/28-6-2007 τ.Α)
2. του πδ 410/88
3. του πδ 524/80 (ΦΕΚ 143 A’)
4. του πδ 523/80 όπως τροποποιήθηκε με το πδ 476/81 (άρθρ. 1 παρ. 1)
5. την αριθμ. 38/08 Απόφαση του ΔΣ, η οποία εγκρίθηκε με την αριθμ. 13363/08 απόφαση του Γενκού Γραμματέα Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας
Προκηρύσσει
Την πρόσληψη προσωπικού με επιλογή, με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου επί ωρομισθία, συνολικού αριθμού δέκα (10) ατόμων για τη στελέχωση του εκπαιδευτικού μουσικού προσωπικού, για τις εξής, κατά αριθμό ατόμων, ειδικότητες, με τα αντίστοιχα τυπικά προσόντα και την αντίστοιχη χρονική περίοδο.
Ειδικότητα
Αριθμός
Ειδικά τυπικά προσόντα
Χρον. διάρκεια
Δάσκαλος πιάνου, κατηγορίας ΤΕ
Ένας (1)
1. Δίπλωμα πιάνου ανεγνωρισμένου ωδείου της ημεδαπής.
2. Πτυχίο φούγκας
3. Εμπειρία σόλο εκτέλεσης μουσικών έργων
4 μήνες (1/3-30/6/09)
Δάσκαλος πλαγίαυλου, κατηγορίας ΤΕ
Ένας (1)
1. Δίπλωμα πλαγίαυλου (φλάουτου) ανεγνωρισμένου ωδείου της ημεδαπής.
2. Εμπειρία σόλο εκτέλεσης μουσικών έργων
4 μήνες (1/3-30/6/09)
Δάσκαλος Κιθάρας Κατηγορίας ΤΕ
Ένας (1)
Δίπλωμα κιθάρας ανεγνωρισμένου ωδείου της ημεδαπής.
Πτυχίο Αρμονίας
4 μήνες (1/3-30/6/09)
Επιμελητής πληκτροφόρων (Ακκορντεόν, Πιάνου, Αρμονίου) και θεωρητικών Κατηγορίας ΤΕ
Ένας (1)
1. Πτυχίο πιάνου ανεγνωρισμένου ωδείου της ημεδαπής.
2. Πτυχίο ακκορντεόν ανεγνωρισμένου ωδείου της ημεδαπής.
3. Πτυχίο φούγκας
4 μήνες (1/3-30/6/09)
Επιμελητής βιολιού
Κατηγορίας ΤΕ
Ένας (1)
1. Δίπλωμα ή Πτυχίο βιολιού ανεγνωρισμένου ωδείου της ημεδαπής.
4 μήνες (1/3-30/6/09)
Δάσκαλος φλογέρας, κλαρίνου, σαξοφώνου Κατηγορίας ΔΕ
Ένας (1)
Διδακτική προϋπηρεσία. Ελλείψει σχετικής βεβαίωσης, υπεύθυνη δήλωση διδακτικής εμπειρίας, επαρκούς μουσικής γνώσης και σόλο εκτέλεσης.
4 μήνες (1/3-30/6/09)
Δάσκαλος μπουζουκιού Κατηγορίας ΔΕ
Ένας (1)
Διδακτική προϋπηρεσία. Ελλείψει σχετικής βεβαίωσης, υπεύθυνη δήλωση διδακτικής εμπειρίας, επαρκούς μουσικής γνώσης και σόλο εκτέλεσης.
4 μήνες (1/3-30/6/09)
Δάσκαλος λαούτου Κατηγορίας ΔΕ
Ένας (1)
Διδακτική προϋπηρεσία. Ελλείψει σχετικής βεβαίωσης, υπεύθυνη δήλωση διδακτικής εμπειρίας, επαρκούς μουσικής γνώσης και σόλο εκτέλεσης.
4 μήνες (1/3-30/6/09)
Δάσκαλος σαντουριού Κατηγορίας ΔΕ
Ένας (1)
Διδακτική προϋπηρεσία. Ελλείψει σχετικής βεβαίωσης, υπεύθυνη δήλωση διδακτικής εμπειρίας, επαρκούς μουσικής γνώσης και σόλο εκτέλεσης.
4 μήνες (1/3-30/6/09)
Δάσκαλος βιολιού
Κατηγορίας ΔΕ
Ένας (1)
1. Διδακτική προϋπηρεσία. Ελλείψει σχετικής βεβαίωσης, υπεύθυνη δήλωση διδακτικής
εμπειρίας, επαρκούς μουσικής γνώσης και σόλο εκτέλεσης.
4 μήνες (1/3-30/6/09)
Οι υποψήφιοι πρέπει να έχουν ηλικία από 18 έως 65 ετών. Το κατάστημα διενέργειας της επιλογής θα είναι το δημοτικό κατάστημα (γραφείο Δημάρχου), και θα διενεργηθεί από το αρμόδιο για την πρόσληψη όργανο, βάσει του άρθρου 4Γ΄του πδ 524/80, την Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υποβάλλουν αίτηση στα γραφεία του Δημοτικού Ωδείου Λιβαδειάς, οδός Ελ. Βενιζέλου 32, εντός προθεσμίας δέκα (10) ημερών, από την επομένη της δημοσίευσης της προκήρυξης, δηλ. από 27/1/09 έως και 5/2/09, τις ώρες 17:00 έως 20:00.
Μαζί με την αίτηση
ο υποψήφιος υποχρεούται να υποβάλλει (επικυρωμένα):
Α. Φωτοαντίγραφο των δύο όψεων της αστυνομικής ταυτότητας.
Β. Φωτοαντίγραφο του τίτλου σπουδών ή Υπεύθυνη δήλωση διδακτικής εμπειρίας, επαρκούς μουσικής γνώσης και σόλο εκτέλεσης
Γ. Υπεύθυνη δήλωση με την οποία να δηλώνει
1)Το έτος γεννήσεως του
2)Το Δήμο ή η Κοινότητα εις τα Μητρώα Αρρένων ή το Γενικό Μητρώο Δημοτών του οποίου είναι εγγεγραμμένος.
3) Την εκπλήρωση των στρατολογικών υποχρεώσεων ή τη νόμιμη απαλλαγή και την αιτία απαλλαγής.
4) Κάθε πράξη του βίου του η οποία θα επηρεάσει την κρίση για την καταλληλότητά του για την προοριζόμενη υπηρεσία, ιδιαίτερα αν τυχόν έχει καταδικαστεί λόγω ποινικού αδικήματος
5) Αν υπηρετεί ή προϋπηρέτησε υπό οποιαδήποτε ειδικότητα στο Δημόσιο ή ΝΠΔΔ ή ΟΤΑ, εφόσον δε εξήλθε της υπηρεσίας, για ποια αιτία.
6) Ότι δεν τελεί υπό απαγόρευση ή δικαστική αντίληψη και ότι δεν παρεπέμφθη δια τελεσίδικου βουλεύματος τινι των εν αρθ 22 του πδ 611/77 εγκλημάτων έστω και αν δεν επακολούθησε ποινική δίκη λόγω παραγραφής, ως και αν εκκρεμεί εναντίον του κατηγορία επί πλημμελήματι ή κακουργήματι οιωδήποτε

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΩΔΕΙΟΥ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ
ΔΗΜΑΡΧΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΦΗΣ

ΚΟΥΚΛΟΥΞΣΑΞ Μια καλοξεκουρδισμένη μουσική κοινότητα

Η εικόνα ασυνήθιστη. Ο ήχος εκκωφαντικός, αλλά και ελκυστικός. Τα χαμόγελα πολλά και τα πρόσωπα ακόμη περισσότερα. Δεν είναι απλώς ένα μουσικό σχήμα. Ούτε μια ορχήστρα (λόγω αριθμού μελών). Μοιάζει με μπουλούκι δρόμου μιας άλλης εποχής.
Σε κάποιους, λόγω Βόρειας Ελλάδας, θυμίζει τα χάλκινα της Γουμένισσας. Αλλά πάλι εκείνοι είναι λιγότεροι, ενώ αυτοί έχουν πολλά και διαφορετικά πνευστά. Στην περίπτωσή μας μιλάμε για τουλάχιστον τριάντα σαξόφωνα. Με επικεφαλής και δάσκαλο τον Θεόφιλο Σωτηριάδη, γνωστό σολίστ και καταξιωμένο μουσικό σε συμφωνικές ορχήστρες και τζαζ σχήματα, τριάντα νέα παιδιά κρατούν στα χέρια σαξόφωνα και μοιάζουν περισσότερο με διαφημιστικό τηλεοπτικό σποτ και λιγότερο με κάτι αναγνωρίσιμο ως μουσικό σχήμα.
Είναι επίσης και το γεγονός ότι διαθέτουν μια παιγνιώδη διάθεση κόντρα στη συνήθως σοβαρή αντιμετώπιση των υπολοίπων. Έχουν καταφέρει να μπουν στον κόσμο και να τον κατακτήσουν με το δικό τους μοναδικό τρόπο.
Όλες τις πρόβες και τα μαθήματα πραγματοποιούν σε εξωτερικούς χώρους, όπου ουσιαστικά στήνεται μια άτυπη συναυλία, χωρίς όμως να φέρει σειρά κομματιών και ξεκάθαρες μουσικές. Πώς είναι δυνατόν να γίνει αυτό, άλλωστε, όταν τα πρώτα είκοσι λεπτά οι τριάντα σαξοφωνίστες ζεσταίνονται και κουρδίζουν τα όργανά τους;
Είναι εκείνες τις στιγμές σαν κάτι να συμβαίνει, που κανείς αμύητος δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει αν είναι μουσικός αυτοσχεδιασμός ή μια καινούργια μουσική τάση. Έτσι μαζεύονται γύρω τους οι ανυποψίαστοι περαστικοί και απολαμβάνουν μια διαδικασία από τις πιο βαρετές για ένα μουσικό. –Τις στιγμές προετοιμασίας πριν αρχίσει το μάθημα-. Αλλά και αυτό ακόμα το παρακολουθούν με ενδιαφέρον. Προς το παρόν, τις περισσότερες φορές που τους έχει δει κόσμος είναι σε μαθήματα και πρόβες. Αλλά κανείς δεν έχει καταλάβει τη διαφορά με τις λίγες επίσημες συναυλίες που έδωσαν, πάντα βέβαια στους δρόμους. Ο Θεόφιλος Σωτηριάδης, εμπνευστής της ιδέας και δάσκαλος όλων αυτών των παιδιών, παρουσιάζει την προσπάθεια και εξηγεί πώς οδηγήθηκε σε αυτή την ενέργεια. «Ο όρος Ku Klux προέρχεται από την ελληνική λέξη κύκλος. Οι ΚουΚλουξΣαξ συσπειρώθηκαν μόλις στις αρχές του 2008. Απαρτίζουν μια ανοιχτή κοινότητα περίπου τριάντα νεαρών –κυρίως από άποψη νοοτροπίας και ψυχισμού- εθελοντών, με κοινό ενδιαφέρον, την αγάπη τους για το σαξόφωνο. Πρόκειται για μια καλοξεκουρδισμένη μουσική κοινότητα, που αντιμάχεται πρότυπα δράσης παγκοσμιοποιημένου επαγγελματία σολίστα. Οι δοκιμές των ΚουΚλουξΣαξ είναι ταυτόχρονα συναυλίες, αυθόρμητες διαδικασίες δημιουργίας, ψυχαγωγίας και αλληλεπίδρασης. Το φάλτσο είναι καλοδεχούμενο (ίσως όχι πάντα επιδιωκόμενο). Το εγκάρδιο χειροκρότημα των ακροατών χαρίζει τόση ευτυχία στα μέλη της ορχήστρας όσο εκείνη που νιώθει ένας πιτσιρικάς ατενίζοντας τα δώρα κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Οι ΚουΚλουξΣαξ δεν φορούν κουκούλες. Απλά αγαπούν να μοιράζονται και να απολαμβάνουν μουσική. Όλα γίνονται και υποστηρίζονται από το «δημοτικό ωδείο Θέρμης».

πηγή: Δίφωνο