ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ - ΜΕΛΙΝΑ ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ *ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2009*

Η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η κορυφαία Ελληνίδα ερμηνεύτρια που με τη φωνή της, μάς έχει ταξιδέψει στα πιο όμορφα μονοπάτια της ελληνικής μουσικής σκηνής και τα τραγούδια της μάς έχουν χαρίσει αξεπέραστες επιτυχίες, ξεκινάει την καλοκαιρινή της περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.
Μετά τις πρόσφατες συναυλίες της στην Ισπανία (Μαδρίτη, Βαρκελώνη, Χιχόν), αλλά και στην Αυστραλία όπου έδωσε παραστάσεις στην περίφημη Όπερα του Σίδνεϋ και στο Μέγαρο Τεχνών της Μελβούρνης, η Ελευθερία Αρβανιτάκη θα παρουσιάσει σε όλη την Ελλάδα μαζί με τις μεγάλες της επιτυχίες και τα τραγούδια του τελευταίου άλμπουμ της με τίτλο «Και τα μάτια κι η καρδιά».
Πρόκειται για το άλμπουμ που «γεννήθηκε» από την συνεργασία της Ελευθερίας Αρβανιτάκη και του διάσημου Ισπανού παραγωγού και συνθέτη, βραβευμένου με δύο Γκράμμι, Χαβιέ Λιμόν, δίνοντας στην ελληνικότητα της Ελευθερίας Αρβανιτάκη διεθνή αέρα. Το άλμπουμ κυκλοφορεί εκτός από την Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη με τον τίτλο “Mirame”. Έχουμε σίγουρα όλοι σιγοτραγουδήσει το τραγούδι «Τον Έρωτα Ρωτάω» και έχουμε όλοι χορέψει στους ρυθμούς της μεγάλης επιτυχίας «Δε μιλώ για μια νύχτα εγώ».
Μαζί της, σε αυτή την καλοκαιρινή περιοδεία, έχει την Μελίνα Ασλανίδου. Η Μελίνα Ασλανίδου που από το 2001 με την ερμηνεία της στο τραγούδι των Πλέσσα-Παπαδόπουλου «Τι σου ‘κανα και πίνεις» γνώρισε τεράστια επιτυχία, είναι η νέα ανερχόμενη Ελληνίδα ερμηνεύτρια έχοντας δώσει όλα αυτά τα χρόνια δείγματα του ταλέντου της τόσο στην δισκογραφία, όσο και στις ζωντανές εμφανίσεις της, κάνοντας επιλογές που δικαιώνουν την αγάπη που της έχει δείξει το κοινό.
Η Μελίνα Ασλανίδου θα ερμηνεύσει τραγούδια από το τελευταίο της cd με τίτλο «Στο δρόμο» που περιλαμβάνει όλες τις μεγάλες της επιτυχίες «Τι σου ‘κανα και πίνεις», «Το λάθος», «Το τσιγάρο βαρύ», αλλά και δύο πολύ ιδιαίτερες διασκευές: το «Ένα χειμωνιάτικο πρωί» της Ελένης Βιτάλη και την «Πριγκηπέσα» του Σωκράτη Μάλαμα. Θα ερμηνεύσει επίσης, το ολοκαίνουριο τραγούδι της που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες με τίτλο «Μην το πεις» που αναμένεται να είναι ένα από τα αγαπημένα τραγούδια του καλοκαιριού.
Την Ελευθερία Αρβανιτάκη και την Μελίνα Ασλανίδου συνοδεύει μια μπάντα επτά εξαίρετων μουσικών: ο Δημήτρης Μπαρμπαγάλας παίζει ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα και έχει την επιμέλεια των ενορχηστρώσεων, ο Θωμάς Κωνσταντίνου παίζει μπουζούκι, ούτι, λαούτο και τσουμπούς, στο μπάσο είναι ο Αλέξανδρος Παρασκευόπουλος, στα τύμπανα ο Αλέξανδρος Κτιστάκης, πιάνο και πλήκτρα παίζει ο Γιάννης Κυριμκυρίδης, στα κρουστά είναι ο Άγγελος Πολυχρόνου και βιολί και τρομπέτα παίζει ο Θέμης Νικολούδης.
Την επιμέλεια του ήχου έχουν οι Μανώλης Ολλανδέζος και Αργύρης Λιανός και τον σχεδιασμό των φώτων έχει ο Phil Hills.

Πρόγραμμα Συναυλιών:

σας ενημερώνουμε οτι η προγραμματισμένη συναυλια που ήταν να γίνει στην Χαλκίδα στις 10 Ιουλίου ακυρώθηκε..δείτε το πρόγραμμα των συναυλιών

Iούλιος
------------------
13/7 ΜΥΤΙΛΗΝΗ(Δημοτικό Στάδιο)
25/7 ΠΑΡΟΣ(Παραλία Μοναστήρι)

Άυγουστος
---------------------
2/8 ΣΥΜΗ
10/8 ΔΗΜΟΣ ΑΡΙΟΣ, ΚΑΛΑΜΑΤΑ
11/8 ΔΗΜΟΣ ΝΕΣΤΟΡΟΣ, ΠΥΛΟΣ(Προαύλιο Σχολείου)
22/8 ΣΚΥΔΡΑ (Θέατρο Λόφου)

Σεπτέμβριος
-------------------------------
1/9 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, Θέατρο Δάσους
2/9 ΙΩΑΝΝΙΝΑ Θέατρο ΕΗΜ
8/9 ΑΘΗΝΑ, Θέατρο Λυκαβηττού

Οργάνωση Παραγωγής : ON STAGE

SCHOOLWAVE 2009

Tο 5ο Schoolwave θα γίνει στις 3-4-5 Ιουλίου 2009 στο Θέατρο Βράχων στα πλαίσια του 23ου Φεστιβάλ Υμηττού. Θα μετέχουν 21 μαθητικά συγκροτήματα απ’ όλη την Ελλάδα, επιλεγμένα ανάμεσα σε 227 που δήλωσαν συμμετοχή. Έχουν επίσης προσκληθεί και δύο μαθητικά συγκροτήματα από τη Γαλλία και την Ελβετία Την Παρασκευή 3 Ιουλίου θα παίξει ως guest στο φεστιβάλ ο Γιάννης Αγγελάκας και οι Επισκέπτες, το Σάββατο 4 Ιουλίου θα παίξουν οι Modrec και την Κυριακή 5 Ιουλίου, το μέταλ συγκρότημα Septic Flesh, ένα από τα πιο γνωστά μέταλ συγκροτήματα αυτή τη στιγμή σε Ελλάδα και Ευρώπη. Την ίδια μέρα θα εμφανιστεί ως guest μαζί με το μαθητικό συγκρότημα των Mor-arda ο Σάκης, τραγουδιστής και συνθέτης των Rotting Christ.
Εκτός από τη μουσική, στον χώρο του φεστιβάλ θα γίνονται πολλές παράλληλες εκδηλώσεις: επίδειξη bmx και skate, ζογκλέρ κλπ.
Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Τα 21 συγκροτήματα που θα παίξουν στο SCHOOLWAVE Την επιλογή των οποίων έκαναν ο ραδιοφωνικός παραγωγός Γιάννης Πετρίδης, οι συνθέτες Νίκος Κυπουργός και Γιώργος Κουμεντάκης, ο Βασιλικός από τους Raining Pleasure, ο Σάκης από τους Rotting Christ και ο Χρήστος Ιωαννίδης από τους Schooligans.
(σε αλφαβητική σειρά)
Α/Α, ΟΝΟΜΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ, ΕΙΔΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, ΠΟΛΗ
1, AGAIN, Rock, ΚΑΤΕΡΙΝΗ
2, BLEEZE, Rock, ΑΘΗΝΑ (ΧΟΛΑΡΓΟΣ)
3, BLUE JAZZ FICTION, Jazz, ΒΟΛΟΣ
4, DECKSTAND, Pop/ Punk, ΑΘΗΝΑ (ΠΑΠΑΓΟΥ)
5 ,DOMINO, Ελληνικό ροκ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ
6, EVA & ADAM' S GARDEN, Alternative rock, ΑΘΗΝΑ (ΠΟΛΥΓΩΝΟ)
7, FOOLSTOP, Alternative/ Hard rock, ΑΘΗΝΑ (ΧΟΛΑΡΓΟΣ)
8, FOREVER 'N' A DAY, Metalcore/ Screamo, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
9, HATE, Thrash/ Death metal, ΑΘΗΝΑ (ΑΓ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ)
10, HEADSHOT, Metal, ΑΘΗΝΑ (ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ)
11, KOOL A' SHAKE, Funk/ Rock, ΑΘΗΝΑ
12, L.O.S.T, Pop/ Punk, ΠΑΤΡΑ
13, LAYIL, Metal, ΠΕΙΡΑΙΑΣ
14, LOS MUJEROS, Jazz/ Blues, ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ
15, LOST FOR WORDS, Ska/ Reggae, ΑΘΗΝΑ (ΜΑΡΟΥΣΙ)
16, MESTORAL, Death metal, ΚΑΒΑΛΑ
17, PARAFERNELIA, Gamoxristo rock 'n' roll, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (ΠΥΛΑΙΑ)
18, RIPPED KILTS, Kilt punk/ Hardcore, ΑΘΗΝΑ (ΜΑΡΟΥΣΙ)
19, 6 O' FUNK, Funk/ Rock, ΒΕΡΟΙΑ
20, VIETNOW, Rapcore, ΚΟΡΙΝΘΟΣ
21, WITH ALL OF MY REGRETS (ex -MUTT 37), New wave/ Screamo, ΑΘΗΝΑ (ΜΑΡΟΥΣΙ)
Εκτός από τα 21 συγκροτήματα που επιλέχθηκαν, υπάρχουν και τρία αναπληρωματικά συγκροτήματα σε περίπτωση που δημιουργηθεί πρόβλημα με τη συμμετοχή κάποιου από τα 21. Τα ονόματα των αναπληρωματικών θα ανακοινωθούν μόνο σε περίπτωση που προκύψει κάποιο πρόβλημα.Πρόσβαση: ΑΠΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ: ΤΡΟΛΕΪ 11 & ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ 732 , 203 , 204
ΑΠΟ ΠΕΙΡΑΙΑ (Πλ. Καραϊσκάκη) & ΣΤΑΘΜΟΥΣ ΗΣΑΠ ΦΑΛΗΡΟ, ΜΟΣΧΑΤΟ, ΚΑΛΛΙΘΕΑ: ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ 232
ΑΠΟ ΜΕΤΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ & ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ: ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ 203 , 204
* TO ΜΕΤΡΟ KAI O ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΜΕΧΡΙ 2 ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΧΡΙ 12 ΤΟ ΒΡΑΔΥ
* ΤΟ ΤΡΟΛΕΪ 11 ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΟΛΗ ΤΗ ΝΥΧΤΑ

ΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΕ. ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ;

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων, ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ –ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ- που πραγματοποιήθηκε στις 19 & 20 Ιουνίου στις Θεσπιές, την παράσταση έκλεψαν και τις δυο βραδιές, ποιοι άλλοι; Τα παιδιά.
Στην Κοιλάδα των Μουσών η νεανική ορχήστρα υπό την αιγίδα της ΕΡΤ που διεύθυνε η Νίνα Πατρικίδου και ερμήνευσε η Τζίνα Φωτεινοπούλου και ο Θέμης Ροδαμίτης, μας ταξίδεψαν σε άλλες εποχές και μας έκαναν να αγαπήσουμε περισσότερο την μουσική, με τις καταπληκτικές εκτελέσεις και ερμηνείες, με την αφήγηση συνοδεία άρπας, και τις διασκευές τραγουδιών Ελλήνων και ξένων δημιουργών.
Στην ξερόβρυση συναντήθηκαν τρεις γενιές που τέμνονται στο ίδιο σημείο. Στην αγάπη και στις εμμονές τους στη μουσική και στο τραγούδι. Τρία συγκροτήματα από την περιοχή μας, πλαισίωσαν την βραδιά.
Το πρώτο, οι «Blow Of Spring» με ελληνικό και ξένο ροκ ρεπερτόριο ξεκίνησαν δυναμικά την βραδιά και μας θύμισαν παλιές καλές εποχές της ροκ, αποτελούμενο από τους: Σπύρο Μεϊδάνη (ηλεκτρική κιθάρα και φωνητικά), Χρήστο Γκούμα (κλασική κιθάρα και φωνητικά), Μάκη Μακρή (μπάσο και φωνητικά), και τον Μπάμπη Κόλλια (ντραμς).
Το δεύτερο, ανέβηκε αγριεμένο στη σκηνή, έτσι όπως πρέπει για την ηλικία τους, και μας υπενθύμισε ότι δεν είναι οι πιτσιρικάδες της παρέας, αλλά οι «ΦΥΣΑΛΙΔΕΣ». Με ροκ μπαλάντες από Έλληνες και ξένους δημιουργούς, έκλεψαν την παράσταση οι πιτσιρικάδες, συγνώμη, οι ΦΥΣΑΛΙΔΕΣ, αποτελούμενοι από τους: Ιωάννα Βαρθαλάμη (κλασική κιθάρα και φωνητικά), Πέτρο Χρήστου (ηλεκτρική κιθάρα και φωνητικά), Πέτρο Μπόγρη (φωνητικά), Βαγγέλη Μελισσάρη (μπάσο), και τον Γιώργο Βαρθαλάμη (ντραμς).
Το τρίτο, οι μεγαλύτεροι της παρέας και πιο έμπειροι, καθώς τα δύο προηγούμενα γκρουπ, έκαναν την πρώτη τους ή την δεύτερη δημόσια εμφάνιση, κινήθηκαν σε ροκ αλλά πιο έντεχνους δρόμους και φυσικά απολαύσαμε υπέροχες εκτελέσεις που μόνο από επαγγελματίες μουσικούς ακούει κανείς. Το όνομα του συγκροτήματος δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα, ή ίσως είναι μωρό ακόμα και είναι αβάπτιστο. Φανταστείτε τι έχουμε να ακούσουμε όταν μεγαλώσει! Αν ψάχνει για νονό δέχομαι! Οι «ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ» λοιπόν αποτελείται από τους: Σπύρο Μεϊδάνη (ηλεκτρική κιθάρα και φωνητικά), Βασίλη Στάθη (κλασική κιθάρα και φωνητικά) Θάνο Κάπρο (ηλεκτρική κιθάρα και φωνητικά), Μπάμπη Μπαϊρακτάρη (μπάσο), και τον Παναγιώτη Παπαϊωάννου (ντραμς).
Μια εκδήλωση ήταν και πέρασε. Και τώρα τι;
Αξίζει ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στα παιδιά που συμμετείχαν στην εκδήλωση. Στα παιδιά που ήταν στη σκηνή, στα παιδιά που ήταν κάτω από την σκηνή, και στα ενήλικα παιδιά που έδωσαν συμβουλές, οδηγίες, όργανα, μηχανήματα, και πολύ υπομονή για να στηθούν τα γκρουπ. Να μην ξεχάσω να ευχαριστήσω εκ μέρους όλων των παιδιών που συμμετέχουν στα γκρουπ και των παιδιών που θα ασχοληθούν από εδώ και πέρα με την μουσική, γιατί να το θυμηθείτε, θα είναι πολλά, τον Δήμο Θεσπιέων για την αίθουσα που μας παραχώρησε για τις πρόβες. Θέλουμε να πιστεύουμε πως αυτή η κίνηση και αυτή η εκδήλωση είναι η αφετηρία για να ξεκινήσει η δημιουργία ωδείου στον Δήμο Θεσπιέων με αποκλειστική αίθουσα γι αυτόν το σκοπό, με όργανα και δασκάλους μουσικής. Ήδη τα παιδιά που μέχρι τώρα έχουν δείξει ενδιαφέρον για την μουσική μόνο από τις Θεσπιές και το Λεοντάρι είναι περίπου είκοσι, και δεν θα ξεχάσω πόσα ακόμα έρχονταν στις πρόβες και παρακολουθούσαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ήθελαν να συμμετείχαν κι αυτά.
Ο σκοπός που θέλουμε να δημιουργηθεί το ωδείο δεν είναι φυσικά να περιμένουμε να γίνει κάποια εκδήλωση για να δικαιολογήσουμε την ύπαρξή του. Είναι για να μαζεύονται τα παιδιά και να περνούν κάποιες ώρες δημιουργικά και ευχάριστα. Και ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να υπάρχουν κρυμμένα ταλέντα, γιατί να μην τους δοθεί η ευκαιρία; Θα δανειστώ λίγο από την ατάκα των «ΦΥΣΑΛΙΔΕΣ».
Δεν είμαστε «ψώνια». Είμαστε φίλοι της μουσικής και είμαστε πολλοί.
Ας στείλουμε ένα μήνυμα στους άρχοντες αυτού του τόπου μέσα από αυτό το blog γράφοντας ο καθένας από εμάς γιατί θέλουμε να δημιουργηθεί ωδείο στον Δήμο Θεσπιέων και τι θα προσφέρει στους νέους, και όχι μόνο.
DimDim

Ένα μεγάλο αφιέρωμα στην πανέμορφη μουσική της Νίνα Σιμόν.

Μία βραδιά-σταθμός στην παγκόσμια περιοδεία, που έρχεται και στην Αθήνα, τη Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009.
Έξι χρόνια κλείνουν φέτος από τότε που έφυγε από κοντά μας η Νίνα Σιμόν, μια από τις σπουδαιότερες φωνές της αυθεντικής μαύρης μουσικής.
Η αισθαντική φωνή και η υπέροχη μουσική της Νίνα Σιμόν, εμπνέουν σήμερα τις σημαντικότερες νέες φωνές της παγκόσμιας σύγχρονης Jazz, world και soul σκηνής, που παρουσιάζουν ένα μοναδικό μουσικό αφιέρωμα γεμάτο πραγματική μουσική συγκίνηση, που ενθουσιάζει το κοινό όπου παρουσιάζεται σε όλο τον κόσμο.
Στο μεγάλο αυτό αφιέρωμα συμμετέχει η original ορχήστρα της, που την ακολουθούσε πιστά αρκετά χρόνια, η κόρη της Celeste Simone αλλά και τρεις μεγάλες γυναικείες φωνές της μαύρης μουσικής, η Angelique Kidjo, η Dianne Reeves και η Lizz Wright.
Η Νίνα Σιμόν (21 Φεβρουαρίου 1933 - 21 Απριλίου 2003) ήταν τραγουδίστρια, στιχουργός και πιανίστρια. Αν και οι ειδικοί την κατατάσσουν στους καλλιτέχνες της τζαζ μουσικής, η ίδια δεν αποδέχτηκε ποτέ αυτήν την τυποποίηση. Από γενική άποψη το έργο της καλύπτει ένα ευρύ φάσμα, από τη μπλουζ, τη ρυδμ΄εν΄μπλουζ έως τη σόουλ μουσική. Η φωνή της χαρακτηρίζεται από πάθος, μεγάλες αναπνοές και τρέμουλο.
Μια σπουδαία φωνή, που πρόσφερε αξέχαστες ερμηνείες στον χώρο της τζαζ και των μπλουζ. Η Νίνα Σιμόν των αφηγηματικών και οργισμένων τραγουδιών, μα και των βαθιών μελωδικών αναζητήσεων των σπιρίτσουαλς και των γκόσπελ, η απαράμιλλη φωνή με τις μεγάλες επιτυχίες, αλλά και με τη δράση για τα δικαιώματα των μαύρων στην Αμερική, ήταν μια μεγάλη μορφή στην ιστορία της παγκόσμιας μουσικής.
INFO: ΔΕΥΤΕΡΑ 6 ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΙΣ 21.30, ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
Γ ΔΙΑΖΩΜΑ: 40 ΕΥΡΩ
Β ΔΙΑΖΩΜΑ: 60 ΕΥΡΩ
Α ΔΙΑΖΩΜΑ: 75 ΕΥΡΩ
VIP: 90 ΕΥΡΩ
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: PUBLIC (πλατεία Συντάγματος), ΔΙΣΚΟΠΩΛΕΙΑ FNAC (THE MALL, ΓΛΥΦΑΔΑ), www.i-ticket.gr και τηλεφωνικά στο 801-11-60000.
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ: 210-6980044

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 2009 ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ

Το ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ κλείνοντας τις εκδηλώσεις του για τα 20 χρόνια του Ωδείου σας καλεί να παρακολουθήσετε
1.Την ΠΕΜΠΤΗ 25 Ιουνίου 2009 την παράσταση του ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ του Ωδείου "Γειά και χαρά σου ρε χρονιά" του Βασίλη Αναστασιάδη από την παιδική ομαδα
και την διακειμενική σύνθεση "Πλάνητες έρωτες" απο την εφηβική ομάδα σε διδασκαλία -σκηνοθεσία της ΠΟΠΗΣ ΝΙΚΗΤΑ
Η μουσική σύνθεση είναι της ΑΝΝΑΣ ΜΟΥΖΑΚΗ
στην αίθουσα Δημοτικού Θεάτρου (Δωδεκανήσου 5) ώρα 9μμ)
2. Την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 Ιουνίου 2009 οι μαθητές της ηλεκτρικής κιθάρας του Ωδείου και ο καθηγητής τους Βαγγέλης Κούρτογλου θα παρουσιάσουν ξένη και ελληνική rock μουσική στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΤΡΟΦΩΝΙΟΥ ΩΔΕΙΟΥ (Μπουφίδου 39) ώρα 9μμ

SUNNY SIDE OF THE RAZOR στο ROCKWAVE FESTIVAL 2009

Το Σάββατο 27 Ιουνίου
στο Vibe Stage
Πάνω από 30 καλλιτέχνες του Rockwave Festival 2009, συναντιούνται στη σκηνή του Terra Vibe φέτος το καλοκαίρι, για να ενώσουν τις δυνάμεις τους στο απόλυτο φεστιβαλικό πάρτυ του καλοκαιριού.
Η αγαπημένη σε όλους μπάντα των Sunny Side Of The Razor με την γνωστή frontwoman, Σάννυ Χατζηαργύρη θα ανέβει κι εκείνη στη σκηνή του Vibe Stage, ανάμεσα σε πολλούς Rockwave Artists, το Σάββατο 27 Ιουνίου, για να μας ξεσηκώσουν σε ένα πρόγραμμα αγγλόφωνου ροκ που συνδυάζει αρμονικά τους αναλογικούς ήχους με το ηχόχρωμα της ηλεκτρικής κιθάρας και δίνει ένα καλό δείγμα της αγγλόφωνης σκηνής του σήμερα.
Οι επαναστατικοί Sunny Side of the Razor θα μας χαρίσουν μοναδικές στιγμές μέσα από το καινούριο τους alternative rock άλμπουμ, με αγγλόφωνους στίχους που πραγματεύονται, μεταξύ άλλων, τις δυσκολίες στις ανθρώπινες σχέσεις, τους προβληματισμούς των νέων και τις εσωτερικές αναζητήσεις.
Ώρα έναρξης: 13:15μ.μ
Οργάνωση - παραγωγή: MUSICOM / www.musicom. gr

Working Class heroes - Η Μoυσική των Δύο Aιώνων

Πολλοί οπαδοί του σύγχρονου rock ’n’ roll και όσοι μεγάλωσαν με τα ακόρντα του Tom Morello, έμειναν έκπληκτοι ακούγοντάς τον πριν από δύο χρόνια ως Nightwatchman, να τραγουδά εργατικά τραγούδια και τραγούδια διαμαρτυρίας σε folk φόρμες. Ο ίδιος πόζαρε στο εξώφυλλο του One man revolution φορώντας ένα καπέλο με ένα σήμα που έγραφε IWW, επαναφέροντας στο σήμερα μια ιστορία που σφράγισε την αμερικανική εργατική τάξη και τη διαμόρφωση του λαϊκού τραγουδιού στις ΗΠΑ. Στις γραμμές που θα ακολουθήσουν θα παρακολουθήσουμε αυτήν την ιστορία στην εξέλιξή της. Μια ιστορία, απόδειξη της κοινωνικότητας της μουσικής, αυτής της καθημερινής εκφραστικής γλώσσας, αλλά και της μουσικότητας που κρύβεται μέσα στη ζωή και στην πορεία στο χρόνο των λαϊκών τάξεων. Πολύ περισσότερο τα όσα θα ακολουθήσουν δεν αφορούν κάποια νοσταλγική διάθεση, ή έναν καθιερωμένο φόρο τιμής στον πάντα εργατικό και εξεγερτικό Μάη, αν και αυτές τις ημέρες κλείνει ένας χρόνος από το θάνατο ενός από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του αμερικανικού εργατικού τραγουδιού του Utah Phillips, o οποίος πέθανε στις 28 Μαΐου του 2008. Αποτελούν μια απόπειρα στο σήμερα, όπου φαίνεται να «προετοιμάζεται» μια δεύτερη αναβίωση (μετά την πρώτη του 1960) του αμερικανικού εργατικού τραγουδιού, να πιαστεί το νήμα του παρελθόντος το οποίο συνεχίζει να ζει στο υπάρχον και να το επηρεάζει.
Οι Wobblies και τα τραγούδια τους
O Morello λοιπόν ποζάρει με το σύμβολο της IWW. Η IWW είναι τα αρχικά των International Workers of the World (Οι βιομηχανικοί εργάτες του κόσμου), το ιστορικό συνδικάτο που γεννήθηκε το 1905, τα μέλη του οποίου έγιναν γνωστοί με το παρατσούκλι Wobblies, το οποίο πιθανότατα προέκυψε από τη λέξη wobble («τρέμω» ή «ριγώ») και έφτασε να συμβολίζει τον ρομαντικό επαναστάτη, άντρα ή γυναίκα, όπως υποστηρίζουν οι Paul Buhle και Nicole Schulman στην εικονογραφημένη τους έκδοση για την ιστορία της IWW. Οι Wobblies ήταν πολύ περισσότερα πράγματα από ένα εργατικό συνδικάτο. Πέρα από τον κοινωνικό και πολιτικό τους χαρακτήρα υπήρξαν μια από τις πρώτες εργατικές πολιτιστικές προσπάθειες στον 20ό αιώνα. «Εκείνο που έκανε τους Wobblies να ξεχωρίζουν ήταν πάνω από όλα τα τραγούδια τους». Η IWW δεν ήταν το πρώτο συνδικάτο που τραγούδησε, πολλά επαγγελματικά συνδικάτα του 18ου και του 19ου αιώνα είχαν να επιδείξουν εκατοντάδες τραγούδια. Οι Wobblies όμως θα το κάνουν με μια φρεσκάδα και μια ζωντάνια που θα ξεπερνά την τραγουδοποιητική ρουτίνα των παλιών σωματείων και το σημαντικότερο, σαν ένα πολυεθνικό συνδικάτο το οποίο ένωνε έγχρωμους, Ασιάτες, Ιρλανδούς, Ιταλούς, «ντόπιους», άντρες και γυναίκες, δρώντας τόσο στον αστικό βιομηχανικό χώρο όσο και στις αγροτικές περιοχές και θα καταφέρει να ενσωματώσει ποικίλα μουσικά και πολιτισμικά στοιχεία τόσο διαφορετικής εθνικής προέλευσης όσο και διαφορετικών περιοχών των ΗΠΑ, διαμορφώνοντας μια σύνθεση που θα αποτελέσει μια από τις ισχυρές βάσεις εξέλιξης του αμερικανικού εργατικού τραγουδιού. «Το τραγούδι wobblie αντιτίθεται συνειδητά στην υμνογραφική άκαμπτη παράδοση των παραδοσιακών συνδικάτων». Οι συντελεστές του, οι οποίοι ήταν οι ίδιοι συνδικαλιστές εργάτες, οργανωτές του συνδικάτου, δεν δίσταζαν να δανείζονται στοιχεία από άλλες μουσικές και όχι μόνο κουλτούρες, σατιρίζοντας τες πολλές φορές, όπως έκαναν με τα τραγούδια του λεγόμενου στρατού της σωτηρίας. «Ορισμένα από τα γνωστά τους τραγούδια έχουν μείνει αξέχαστα λόγω του μακάβριου χιούμορ τους», οι wobblies τραγουδοποιοί χρησιμοποιούν εκφραστικά μέσα τα οποία «δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από άποψη ποιότητας και αποτελεσματικότητας από τη μαζική παραγωγή της ίδιας περιόδου και, αντίθετα, χρησιμοποιούν τις τεχνικές και τους συνδυασμούς της ανατρέποντας το περιεχόμενο». Και έτσι δικαίως, κατά τον Umberto Fiori, επιτυγχάνουν μια αποφασιστική καμπή στο εργατικό τραγούδι και οι πρωτεργάτες του (και πρώτος από όλους ο Joe Hill) πρέπει να θεωρηθούν οι γενάρχες του σύγχρονου κοινωνικού τραγουδιού στις ΗΠΑ.
Η περίπτωση του Joe Hill
Ο Joe Hill (ψευδώνυμο του Joel Emmanuel Haggelund) γεννημένος το 1879 στη Σουηδία, παιδί φτωχής αλλά μουσικής οικογένειας, έμαθε βιολί σε μικρή ηλικία. Μετά το θάνατο των γονιών του μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1902. Οργανώθηκε το 1910 στην IWW θέτοντας τον εαυτό του, τη φωνή και το βιολί του στην υπηρεσία του συνδικάτου. Έγινε ένας από τους πιο επιτυχημένους οργανωτές της και έγραψε μερικά από τα πιο ιστορικά τραγούδια των Wobblies, όπως τα Casey Jones – The union scab, The rebel girl, Mr.Block, και βέβαια το Long haired preachers το οποίο είναι μια διασκευή του θρησκευτικού ύμνου Pie in the sky. Στις 19 Νοεμβρίου του 1915 και παρά τις διεθνείς διαμαρτυρίες για την άδικη καταδίκη του ως θύμα πλεκτάνης, εκτελέστηκε στη Γιούτα. Στην κηδεία του, στην οποία συμμετείχαν 30.000 άνθρωποι, δεν ακούγονταν θρήνοι αλλά τα τραγούδια του. O Joe Hill θα μείνει στην ιστορία σαν απόλυτη ενσάρκωση του συνδυασμού του συνειδητού αγωνιστή με τον λαϊκό τροβαδούρο. Οι Alfred Haynes και Earl Robinson θα συνθέσουν στα 1938 την ομώνυμη μπαλάντα, την οποία τη δεκαετία του 1950 θα τραγουδήσει ο εξαιρετικός Αφροαμερικανός ερμηνευτής Paul Robeson. Τον Joe Hill θα επιλέξει και η Joan Baez να τραγουδήσει στο φεστιβάλ του Woodstock χρόνια αργότερα ….Ο Robeson ήταν μια ακόμη περίπτωση που δείχνει τη μουσική πορεία του τραγουδιού wobblie και των αναζητήσεών του. Παιδί και εκφραστής της ενσωμάτωσης στοιχείων και επιρροών από τη hillbilly και τα downhouse blues, επιδίωξε να δώσει νέα διάσταση στο εργατικό τραγούδι, κάτι που παραλίγο να του στοιχίσει την καριέρα του. Για πολλούς ερευνητές αυτή η σύμφυση του hillbilly και των blues προκάλεσε την επανάσταση του rock ’n’ roll και αυτό μας δείχνει πόσο κοντά στις εξελίξεις παρέμενε το wobblie τραγούδι στα 1950.
H δεύτερη σημαντικότερη μουσική φυσιογνωμία των Wobblies θα εμφανιστεί αργότερα και θα είναι αυτή του Utah Phillips, o οποίος θα εκπροσωπήσει, μέχρι το θάνατό του πέρυσι, το εργατικό τραγούδι, κάνοντάς το γνωστό στις νεότερες γενιές και μέσα από τη συνεργασία του με την Ani Difranco. Η συνέχεια του εργατικού τραγουδιού μετά την εμφάνιση των Wobblies είναι περισσότερο γνωστή. Η εμφάνιση του τραγουδιού hobo των περιπλανώμενων εργατών και με το πέρασμά του στην παραγωγή των Wobblies «αρχίζει μια διαδικασία συγχώνευσης ανάμεσα στο στιλ του στρατευμένου τραγουδιού και εκείνο του αμερικάνικου λαϊκού τραγουδιού, που ανοίγει το δρόμο στην πιο ολοκληρωμένη σύνθεση αυτών των δύο ρευμάτων, στο έργο του Woody Guthrie στις δεκαετίες του ’30 και του ’40». Αργότερα στο έργο του Pete Seeger και του Phil Ochs θα προσθέταμε εμείς και σε κάποιες πλευρές της τραγουδοποιίας του Johnny Cash. Για να φτάσουμε στη δεκαετία του 1960 όταν λόγω των μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών γεγονότων αναβιώνει η παράδοση του protest song με την Joan Baez και τον Bob Dylan της πρώιμης περιόδου να ξεχωρίζουν, αν και τα τραγούδια του Dylan δεν μπορούν να χαρακτηριστούν τραγούδια διαμαρτυρίας αλλά «ποιητικές θέσεις ενός κοινωνικά ευαίσθητου και υπεύθυνου ατόμου».
Όλα αυτά τα χρόνια η IWW κυκλοφορεί τραγούδια, στο πλαίσιό της φτιάχνονται μουσικά σχήματα και διοργανώνονται συναυλίες. Οι στίχοι τους έχουν συγκεντρωθεί και εκδοθεί στο «μεγάλο κόκκινο βιβλίο τραγουδιών». H ιστορία των Wobblies δείχνει με τον πιο παραστατικό τρόπο τη σχέση του λαϊκού πολιτισμού με τις κοινωνικές και πολιτικές διεκδικήσεις και τη συμβολή που μπορεί να έχει αυτή η σχέση στην εξέλιξη του λαϊκού πολιτισμού γενικά. Το σύμβολο λοιπόν που φορά ο Morello στο καπέλο του είναι κάτι παραπάνω από μια ενδυματολογική επιλογή….
Το αμερικανικό εργατικό τραγούδι σήμερα
Στο πλαίσιο της κατάστασης που διαμορφώθηκε στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια, εμφανίζεται μια τάση επανασύστασης και αναβίωσης του εργατικού τραγουδιού, η οποία λόγω και της εξελισσόμενης οικονομικής κρίσης πιθανότατα θα αναπτυχθεί. Πρωταγωνιστές σε αυτήν είναι ο Tom Morello ως Nightwatchman, η αποκαλούμενη «τραγουδοποιός της αντιεταιρικότητας» Ani Difranco, o David Rovics και μια σειρά άλλοι δημιουργοί πολλαπλών επιρροών. Επίσης μόνο τυχαίο δεν μπορεί α θεωρηθεί το γεγονός της κυκλοφορίας του We shall overcome από τον Bruce Springsteen το 2006. Η μνήμη του Joe Hill και το στίγμα του Woody Guthrie ζουν και εξελίσσονται με τραγούδια σαν τα Union song και Until the end του Morello ή τα We are everywhere και Behind the barricades του Rovics. Παρά τη σημερινή τεχνολογία και τις δυνατότητες της παραγωγής, που και αυτοί οι δημιουργοί χρησιμοποιούν, αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι μια κιθάρα, μια ισχυρή μελωδία, στίχοι και μηνύματα που αγγίζουν τη λαϊκή πλειοψηφία έχουν θέση στη σημερινή πολυεπίπεδη και μαζική παραγωγή. Ο ήχος που ξεκίνησε στα πρώτα χρόνια του προηγούμενου αιώνα ζει και στον νέο.
πηγή: pop+rock

ΣΤΙΣ 4 ΙΟΥΛΙΟΥ Ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ ΣΤΗ ΛΙΒΑΔΕΙΑ

Στα πλαίσια πολιτιστικών εκδηλώσεων του δήμου Λιβαδέων -που το αναλυτικό πρόγραμμα θα δημοσιευθεί προσεχώς- θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τον Φίλιππο Πλιάτσικα σε μια μοναδική συναυλία που θα πραγματοποιηθεί στις 4 Ιουλίου στο δημοτικό στάδιο Λιβαδειάς.
Το κόστος της συναυλίας θα ανέλθει συνολικά στις 30.000 ευρώ και η τιμή του εισιτηρίου ορίστηκε στα 10 ευρώ.
Προπώληση εισιτηρίων στο κατάστημα μουσικών ειδών:

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ,
ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ
ΞΕΝΟΙΑΣΤΟ
ΕΡΩΤΙΚΟ
ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

...σου ανοίγει τα αυτιά
στην Αθήνα και σε 24 πόλεις σ΄όλη την Ελλάδα.
ΤΟ ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ συμμετέχει στην ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
και σας καλεί στην "Μουσική παράσταση" με οδηγό έντεχνα ,παραδοσιακά και μικρασιάτικα τργούδια
που θα παρουσιάσει το τμήμα τραγουδιού του Ωδείου σε μουσική διδασκαλία και επιμέλεια Αννας Μουζάκη
Κείμενα: Βασιλεία Παπαρήγα
Το ΣΑΒΒΑΤΟ 20 ΙΟΥΝΙΟΥ 2009 και ώρα 9 μ.μ στην αίθουσα του Δημοτικού θεάτρου Λιβαδειάς(Υψηλάντου 5)
Λιγα λόγια για την Ευρωπαϊκή γιορτή μουσικής:
Το 1982, την 21η Ιουνίου - συμβολική ημερομηνία λόγω του θερινού ηλιοστασίου - με πρωτοβουλία του Γάλλου Υπουργού πολιτισμού κυρίου Jack Lang και την οικονομική υποστήριξη του Γαλλικού Υπουργείου Πολιτισμού, γιορτάστηκε στη Γαλλία για πρώτη φορά η Ημέρα της Μουσικής με σκοπό να βγούνε «όλοι οι μουσικοί στους δρόμους».
Την επόμενη χρονιά, η «Γιορτή της Μουσικής» συσπειρώνει 200.000 ερασιτέχνες και επαγγελματίες μουσικούς κάθε είδους που με την συμπαράσταση των τοπικών αρχών και κατακλύζουν δημοτικούς χώρους, πλατείες, δρόμους, σταθμούς, πάρκα, αίθουσες κ.α. και παρουσιάζουν χιλιάδες συναυλίες.Εκδηλώσεις από κλασσική, jazz, hip-hop, rock, dance μέχρι και παραδοσιακή μουσική λαμβάνουν χώρα δωρεάν για το κοινό, καθώς το κόστος των συναυλιών είναι προσφορά των υποστηρικτών της Γιορτής.Εκείνη την ημέρα όλα λειτουργούν για χάρη της μουσικής. Μεταξύ άλλων, το κράτος και οι δημοτικές αρχές επιτρέπουν την ηχορύπανση, οι συγκοινωνίες διαμορφώνουν ειδικά δρομολόγια με ημερήσιο εισιτήριο που συνδέουν όλες τις κεντρικές εκδηλώσεις, ενώ και τα ταχυδρομεία εκδίδουν ειδικό γραμματόσημο.
Η Γιορτή της Μουσικής γίνεται γρήγορα εξαγώγιμος θεσμός και το 1985 εξαπλώνεται έξω από τα Γαλλικά σύνορα, με τον ίδιο σκοπό και με τους ίδιους κανόνες. Η Αθήνα, 1η Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 1985, με πρωτοβουλία της Μελίνας Μερκούρη είναι η πρώτη πόλη εκτός Γαλλίας στην οποία πραγματοποιήθηκε η Γιορτή .To 1999 ιδρύεται η Μ.Ε.Σ.Ο. (Μουσικές Εκδηλώσεις Συντονισμός Οργάνωση) αποκλειστικός εκπρόσωπος του θεσμού στην Ελλάδα και με σκοπό την προώθηση του.Σήμερα, η Γιορτή της Μουσικής γιορτάζεται με περισσότερες από 20.000 εκδηλώσεις σε όλη την Ευρώπη αναδεικνύοντας την ως την μεγαλύτερη κοινή πολιτιστική διοργάνωση.
Στην Ελλάδα η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής φέτος λκλείνει 10 χρόνια και αποτελεί την πιο διευρυμένη και μαζική μουσική διοργάνωση της χώρας. Για τρεις μέρες κάθε χρόνο η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής μας επιτρέπει να ζήσουμε τις πόλεις μας διαφορετικά, ανοίγοντας τα μάτια και τ’ αυτιά μας σε εικόνες και μουσικές τους κόσμου. Με αφορμή τα γενέθλιά της η φετινή Γιορτή ξεκίνησε από νωρίς. Ήδη από τις αρχές Απριλίου έως σήμερα περισσότερες από 110 καλλιτεχνικές και εκπαιδευτικές δράσεις έχουν πραγματοποιηθεί πανελλαδικά .Παράλληλα 355 καλλιτεχνικά σχήματα από ολόκληρη τη χώρα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Γιορτής για συμμετοχή στέλνοντας τα demos και τις προτάσεις τους. Φέτος συμμετέχουν 24 πόλεις σε όλη την Ελλάδα. Με αυτό το σκοπό περισσότερα από 70 σχήματα θα μετακινηθούν μεταξύ διαφόρων πόλεων του εθνικού δικτύου, που αναδεικνύεται πλέον αδιαμφισβήτητα σε ένα από τα πλέον δυναμικά της Ευρώπης. Η Λιβαδειά είναι απο τις πόλεις που συμμετέχουν στην γιορτή μέσω της εκδήλωσης του ΤΡΟΦΩΝΙΟΥ ΩΔΕΙΟΥ.
http://www.europeanmusicday.gr/el/partners.html

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

7ο Φεστιβάλ Παραδοσιακών Χορών
Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009
Ανοιχτό θέατρο Αγίου Γεωργίου
Ώρα : 9.00 μ.μ.
΄΄ Η λαϊκή μας παράδοση είναι ο ακριβός θησαυρός
της Εθνικής μας κληρονομιάς.
Κάτι που είναι ζωντανό στο σήμερα και το χτες,
αλλά έχει τις ρίζες του στα πανάρχαια χρόνια,
γιατί είναι ταυτισμένο με την ίδια
του Έθνους την ψυχή …΄΄
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2009
1. ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΜΠΕΛΟΥ
ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΑΣΟΧΩΡΙΟΥ
ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΑΛΙΟΥΡΙΟΥ
Περιοχή : Θ Ε Σ Σ Α Λ Ι Α
Χοροί : Χοροί και δρώμενα από την ορεινή & πεδινή Καρδίτσα
Επιμέλεια / Διδασκαλία : Μαυρουδή Κική
2. ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
(ΠΑΙΔΙΚΟ ΤΜΗΜΑ)
Περιοχή : ΣΚΥΡΟΣ
Χοροί : Συρτός – Καλές – Μπάλλος
Επιμέλεια / Διδασκαλία : Καμπούρη Βασιλική
3. ΘΡΑΚΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΒΕΡΟΙΑΣ
Περιοχή : Α Ν Α Τ Ο Λ Ι Κ Η Ρ Ω Μ Υ Λ Ι Α
Χοροί : Μπογδάνος - Στ’ τρείς - Τροϊρο – Γιάρισκα - Ποδαράκι –
Ντούσκο – Τσέστο – Τραπανιστός - Ζίγκλο – Μπαϊντούσκα
Επιμέλεια / Διδασκαλία : Λίτος Σταύρος
4. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΣ
Περιοχή : Ν Α Ξ Ο Σ
Χοροί : Κοτσάτος – Καλαματιανός - Βλάχα – Συρτός - Κοτσάκια -
Αργός – Γρήγορος Μπάλλος
Επιμέλεια / Διδασκαλία : Θεοχάρης Κων/νος, Φλάκος Κων/νος
5. ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ
ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
Περιοχή : Κ Ρ Η Τ Η
Χοροί : Χανιώτης – Μαλεβιζιώτης – Ανωγιανός – Σούστα –
Σιγανός - Πεντοζάλης
Επιμέλεια / Διδασκαλία : Κρητικάκη Μαρία, Πανάγος Ανδρέας
6.ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΣ ΑΡΤΑΚΗΣ
Περιοχή : Χοροί των προσφύγων Αρτάκης Κυζήκου Μ. Ασίας
Χοροί : Γιαρούμπι - Τέσσερα μάτια δυο καρδιές - Απτάλικος –
Το Φιλέρημο Τρυγόνι – Χασάπικος - Χασαποσέρβικο –
Έχε Γειά Παναγιά
Επιμέλεια / Διδασκαλία : Γιαννακάρας Θεόδωρος
7. ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Περιοχή : Β Λ Α Χ Ι Κ Α Σ Ε Ρ Ρ Ω Ν
Χοροί : Φραγκίτσα – Αντίπερα-Αντίπερα – Χαντζηστέργιος -
Ζαχαρούλα - Κάτω στην άσπρη πέτρα
Επιμέλεια / Διδασκαλία : Καμπούρη Βασιλική
8.ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
(ΠΑΙΔΙΚΟ ΤΜΗΜΑ)
Περιοχή : Ρ Ο Υ Μ Ε Λ Η
Χοροί : Συρτός - Στα τρία – Τσάμικος – Καγγέλι
Επιμέλεια / Διδασκαλία : Καμπούρη Βασιλική
ΟΡΓΑΝΩΣΗ : ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΊΟΥ
ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ : ΔΗΜΟΣ ΚΟΡΩΝΕΙΑΣ
ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΒΟΙΩΤΙΑΣ
Τα χορευτικά θα συνοδεύσουν οι μουσικοί :
Παπαναστασίου Βαγγέλης : Πνευστά
Ηλιάδης Ιάκωβος : Λαούτο
Σαραντίδης Βαγγέλης : Βιολί
Ακριβόπουλος Λάζαρος : Κρουστά
Γάκος Ηλίας : Τραγούδι
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΥΜΗΤΤΟ

ΓΕΩΡΓΙΑ ΒΕΛΗΒΑΣΑΚΗ (GAIA) + ΑΡΗΣ ΖΑΡΑΚΑΣ (ΡΟΔΕΣ)
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΡΑΚΑΚΗΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΡΔΗΣ - GLOIRE CARTON
B.A.S.E.S.
(ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟΣ)
Ο Δήμος Καισαριανής και η Εθελοντική Δασοπροστασία Δήμου Καισαριανής διοργανώνουν συγκέντρωση και συναυλία για την ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ του Υμηττού την Δευτέρα 15/06/2009 και ώρα 19:30 στο χώρο του πυροφυλακίου της Καισαριανής.
Για να βάλουμε τέλος στα σχέδια του ΥΠΕΧΩΔΕ και το Π.Δ. για την υποβάθμιση του τελευταίου όρθιου δάσους της Αττικής.
Για να υπερασπίσουμε το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των παιδιών μας & αυτών που θα γεννηθούν μετά.
Για να γίνει ο Υμηττός Εθνικός Δρυμός, μνημείο της ιστορίας της φύσης και του πολιτισμού με απόλυτη προστασία και απαγόρευση κάθε οικονομικής και εμπορικής δραστηριότητας στον πυρήνα και τα όρια του.
Για να μην περάσει κανένας αυτοκινητόδρομος από προστατευόμενες περιοχές.
Για την ζωή και την αξιοπρέπεια μας που απειλούνται από τους μεγάλο-εργολάβους, τα οικο-δομικά συμφέροντα, τους άφρονες, επιλήσμονες πολιτικούς και τις πολιτικές τους που περιφρονούν τη ζωή, τη φύση και την υγεία μας.
ΕΛΑΤΕ ΟΛΟΙ. ΠΟΛΙΤΕΣ, ΦΟΡΕΙΣ, ΜΙΚΡΟΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ.
ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΟΥΜΕ & ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΜΗΤΤΟ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΥΠΕΧΩΔΕ.
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ.
ΜΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΑ ΔΑΣΗ.
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΔΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΟΛΩΝ ΝΑ ΤΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΜΕ.
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΥΨΙΣΤΟ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ
και:
… « Όταν η διοίκησις βιάζει, αθετεί και καταφρονεί τα δίκαια του λαού, το να κάνει ο λαός ή μέρος του λαού επανάστασιν είναι το πλέον ιερό από τα χρέη του και το πλέον απαραίτητον από τα δικαιώματα του. » (Ρήγας Φεραίος)

Music Games: ποιος θέλει να γίνει Rock Star;

Από τα πέτρινα χρόνια των «ουφάδικων» και του Pac-Man μέχρι σήμερα, που PCs και κονσόλες κατοικοεδρεύουν στο σπίτι μας, ο στόχος των videogames παραμένει ο ίδιος: να προσφέρουν στον άνθρωπο, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας, μια προσωρινή απόδραση από την καθημερινότητα. Ο καθένας μπορεί πλέον να ξαπλώσει στον καναπέ του σαλονιού του και με το joypad ανά χείρας να ζήσει για λίγο τις φαντασιώσεις του. Αν και οι περισσότεροι ονειρεύονται να γίνουν νέοι Ronaldo, Rambo ή έστω Ιταλοί κοντόχοντροι υδραυλικοί – άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου– τα πραγματικά cool τυπάκια θέλουν να γίνουν Jimi Hendrix.
Κιθαρίστας ή ντράμερ;
Αυτή η επιθυμία δεν πέρασε απαρατήρητη από τη βιομηχανία του gaming, που αποφάσισε να στραφεί στον τομέα της μουσικής. Η αρχή έγινε ως συνήθως από τους καινοτόμους Ιάπωνες με κυκλοφορίες όπως τα PaRappa the Rapper και Beatmania, αλλά ο τίτλος που έφερε τα μουσικά videogames στο φως του mainstream και προκάλεσε το θάνατο του air guitar (μέχρι και κηδεία τού έκαναν το 2006 στο Λονδίνο!) ήταν το Guitar Hero. Η ουσιαστική διαφορά του από τον ανταγωνισμό βρίσκεται στο πρωτότυπο χειριστήριο σε σχήμα ηλεκτρικής κιθάρας – Gibson SG παρακαλώ! Με αυτό ο παίκτης αισθάνεται πραγματικός rock star, αλλά επειδή δεν αρκεί μόνο να το φοράει (“You wear it very well, now play like a fucking musician” που έλεγε και ο Martin Hannett), πρέπει να πατήσει κατάλληλα τα πέντε πολύχρωμα πλήκτρα-νότες στα τάστα για να ακούσει ένα από τα 47 rock κομμάτια που αποτελούν το soundtrack του παιχνιδιού. Έστω κι έτσι η ικανοποίηση της rock ’n’ roll φαντασίωσης ήταν κάτι παραπάνω από επιτυχής, με το Guitar Hero να πουλάει πάνω από 1,5 εκατομμύρια αντίτυπα, ξεκινώντας ένα franchise που μέχρι σήμερα έχει πωλήσεις άνω των 23 εκατομμυρίων και έσοδα της τάξης των 1,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων! Αυτό φυσικά κέντρισε το ενδιαφέρον άλλων εταιρειών του χώρου που μυρίστηκαν χρήμα και αποφάσισαν να μπουν στο χορό. Πρώτη και καλύτερη η Electronic Arts που πήγε το παιχνίδι ένα βήμα παραπέρα με το Rock Band. Προκειμένου να ικανοποιήσει όσους έχουν το κρυφό όνειρο να γίνουν τραγουδιστές, μπασίστες και ντράμερ, πρόσθεσε μικρόφωνο, μπάσο και ντραμς πλάι στο καθιερωμένο πλέον χειριστήριο-κιθάρα. Το αποτέλεσμα τη δικαίωσε απόλυτα με πωλήσεις που έφτασαν τα 4 εκατομμύρια αντίτυπα και συνολικές εισπράξεις 420 εκατομμυρίων ευρώ. Καθόλου άσχημα για ένα videogame, έτσι δεν είναι;
Ήταν αναμενόμενο πως το παραπάνω φαινόμενο θα είχε καταλυτική επίδραση και στη μουσική βιομηχανία. Νέα ονόματα βγήκαν από την αφάνεια, ενώ ξεχασμένες μπάντες όπως οι Warrant, οι Poison και οι Kansas, βρήκαν καινούργιους fans στα πρόσωπα των πιτσιρικάδων gamers. Όπως παραδέχεται ο κιθαρίστας των τελευταίων, ο Rich Williams, μετά την κυκλοφορία του Guitar Hero II που περιείχε το τραγούδι τους Carry on wayward son «η μπροστινή σειρά σε κάθε συναυλία που δίναμε ήταν γεμάτη με teenagers. Αποκτήσαμε μια νέα βάση οπαδών χάρη στο videogame». Από το όλο πανηγύρι δεν ήταν δυνατόν να απουσιάσουν οι δισκογραφικές εταιρείες που κερδίζουν περίπου 25.000 δολάρια από τα δικαιώματα χρήσης κάθε τραγουδιού στα παιχνίδια, χωρίς βέβαια να υπολογίσουμε τις αναπάντεχες αυξήσεις στις πωλήσεις των αντίστοιχων κομματιών κατά 200% με 300%. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Through the Fire and Flames των DragonForce που μια εβδομάδα μετά την κυκλοφορία του Guitar Hero III αύξησε τις ψηφιακές του πωλήσεις από 2.000 σε 10.000, για να ξεπεράσει τα 40.000 downloads στη συνέχεια. Τυχαίο; Σίγουρα όχι, αφού σύμφωνα με μελέτες του Brown University το 76% των παικτών του Guitar Hero αγοράζει τη μουσική που ακούει στο videogame. Οι παλιοροκάδες Aerosmith στάθηκαν ακόμα πιο τυχεροί, με την κυκλοφορία του Guitar Hero: Aerosmith να τους αποφέρει περισσότερα χρήματα από τις συνολικές πωλήσεις των δίσκων τους – και αυτές αυξήθηκαν κατά 40% παρεμπιπτόντως. Κάτι τέτοια είδαν οι Metallica και δέχτηκαν να κυκλοφορήσει μια ειδική έκδοση του παιχνιδιού που επικεντρώνεται στα τραγούδια τους. Κατά τα άλλα τούς έφταιγε κάποτε το Napster, αλλά είπαμε, «είναι πολλά τα λεφτά Άρη». Εδώ ολόκληροι Sex Pistols ξαναηχογράφησαν το Anarchy In The UK για να συμπεριληφθεί στο Guitar Hero ΙΙΙ, ο Lars Ulrich θα έλεγε όχι;
Έχουμε περάσει λοιπόν σε μια εποχή που τα συγκροτήματα επιδιώκουν να υπογράψουν συμβόλαια με τις εταιρείες κατασκευής παιχνιδιών προσφέροντας ολοκαίνουργια κομμάτια προτού καν αυτά βγουν στα δισκοπωλεία. Μέχρι και ο «πολύς» Axl Rose κυκλοφόρησε το Shackler’s revenge στο Rock Band 2 ένα μήνα πριν από την επίσημη κυκλοφορία του Chinese Democracy, ακολουθώντας το παράδειγμα του G.L.O.W. των Smashing Pumpkins. Είναι πλέον πασιφανές πως τα music videogames αποτελούν τη μουσική πλατφόρμα του 21 ου αιώνα. Πέρα από τη δωρεάν διαφήμιση που παρέχουν, επιτρέπουν στους παίκτες να συνδεθούν στο διαδίκτυο και να αγοράσουν επιπρόσθετα κομμάτια για το παιχνίδι, αποφέροντας στους καλλιτέχνες υψηλότερο ποσοστό επί των πωλήσεων από το iTunes. Tα downloads των extra tracks των Rock Band και Guitar Hero έχουν υπερβεί συνολικά τα 50 εκατομμύρια, ενώ αναμένεται κατακόρυφη αύξηση το καλοκαίρι που θα κυκλοφορήσει το DJ Hero με τη συνεργασία του DJ Tiesto. Όπως αποκάλυψε ο Ολλανδός καλλιτέχνης, ήδη ετοιμάζει ορισμένα μουσικά κομμάτια αποκλειστικά για τη συγκεκριμένη δημιουργία και είναι ιδιαίτερα ενθουσιασμένος με την όλη ιδέα. Ποιος δεν θα ήταν άλλωστε;
Παίζω και μαθαίνω…
Εκτός από τις τονωτικές ενέσεις στη μουσική βιομηχανία, τα music videogames έφεραν αλλαγές και σε κοινωνικό επίπεδο. Όπως ήταν αναμενόμενο, πολύς κόσμος ενδιαφέρθηκε να πάρει στα χέρια του μια αληθινή κιθάρα όντας επηρεασμένος από τα παιχνίδια. Σύμφωνα με έρευνα του οργανισμού Youth Music, 2,5 από τα 12 εκατομμύρια άτομα ηλικίας 3-18 ετών στη Βρετανία ξεκίνησαν να παίζουν μουσική με αληθινά όργανα ελέω Guitar Hero! Οι αρμόδιοι φορείς αναγνώρισαν τη συνεισφορά των videogames σε αυτό και ήδη σκέφτονται πώς θα τα εντάξουν στη μουσική εκπαιδευτική διαδικασία. Ίσως τελικά η μέρα που το μάθημα αρμονίας θα αντικατασταθεί με το Wii Music της Nintendo να μη φαντάζει τόσο μακρινή. Το εν λόγω παιχνίδι δίνει έμφαση στις βασικές αρχές της μουσικής, ενώ με τη χρήση του μπορείτε να μάθετε από πιάνο μέχρι τρομπέτα! Έχει προβλεφθεί μάλιστα η δυνατότητα διεύθυνσης ορχήστρας αλλά και αυτοσχεδιασμού προκειμένου να βάλετε την προσωπική σας σφραγίδα στη μουσική του. Αν πάλι θέλετε να φτιάξετε το δικό σας rock κομμάτι και να το προωθήσετε online δωρεάν, το studio του Guitar Hero World Tour επιτρέπει τη δημιουργία, ανταλλαγή και δημοσίευση στο διαδίκτυο των δικών σας πρωτότυπων συνθέσεων. Δεν αποκλείεται λοιπόν οι επόμενοι Arctic Monkeys να ξεκινήσουν την καριέρα τους από ένα music videogame και όχι από το MySpace.
Καλά όλα αυτά, αλλά μήπως τελικά τα videogames μάς αποξενώνουν; Δεν είναι nerds όσοι παίζουν με πλαστικές κιθάρες κλεισμένοι στα δωμάτιά τους; Παραδόξως, «το Guitar Hero μάς φέρνει πιο κοντά», τουλάχιστον σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και ο Καναδάς, όπου πολλά μπαράκια έχουν αντικαταστήσει τις βραδιές karaoke με αντίστοιχες Guitar Hero. Για να ρίξεις πλέον μια γκόμενα αρκεί ένα 100% στο Raining Blood των Slayer. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στα διάφορα πάρτι με την all-time classic μπουκάλα να έχει δώσει τη θέση της στις πλαστικές Les Paul. Δείτε το επεισόδιο του South Park με τίτλο Guitar Queer-ο και θα καταλάβετε… Μην περιμένετε ασφαλώς να συμβεί κάτι τέτοιο σύντομα στη χώρα μας, εκτός και αν κυκλοφορήσει κανένα Bouzouki Hero με wireless χειριστήρια σε σχήμα γαρίφαλου και USB τραπέζια για να λικνίζονται επάνω τους οι επίδοξοι gamers. Υπάρχει βέβαια και το Guitar Praise, ένα παιχνίδι με χριστιανικό μουσικό περιεχόμενο, οπότε όσοι «πιστοί» προσέλθετε…
Καταλήγοντας, αρκετοί καλλιτέχνες υποστηρίζουν ότι τα μουσικά ηλεκτρονικά παιχνίδια βοηθούν στην εκμάθηση συγχρονισμού, αλλά αποτυγχάνουν στον τομέα της προσωπικής έκφρασης συναισθημάτων και σκέψεων. Μάλλον έχουν δίκιο γιατί αυτά είναι πράγματα που δεν μαθαίνονται. Όμως έστω κι αν δεν γίνετε οι επόμενοι rock stars, είναι βέβαιο πως παίζοντας θα περάσετε ένα θορυβώδες βράδυ με την παρέα σας. Rock on!


πηγή: pop+rock

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 2009 - ΔΗΜΟΣ ΧΑΙΡΩΝΕΙΑΣ

Ο Δήμος Χαιρώνειας σας προσκαλεί στις πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνει για τη λήξη της έκθεσης γελοιογραφίας με θέμα
« Ο Εθνικισμός με χιούμορ στα Βαλκάνια »
ΣΑΒΒΑΤΟ 13-6-2009 και ώρα 9.00 μ.μ. στην μουσικοθεατρική παράσταση με θέμα:
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ - Ποιητής της Ρωμιοσύνης
Η εκδήλωση θα γίνει στον Αρχαιολογικό χώρο της Χαιρώνειας
απέναντι από τον Λέοντα με δωρεάν είσοδο
Οι συντελεστές αυτής της παράστασης είναι:
Ομιλητής, Ανδρέας Παγουλάτος
Αφήγηση, Εύα Κοταμανίδου
Σολίστ -μπουζούκι, Χρήστος Κωνσταντίνου
Κιθάρα, Δημήτρης Παπαγγελίδης
Τραγουδούν: Τζίνα Φωτεινοπούλου , Παναγιώτης Μπούσαλης , Θέμης Ροδαμίτης
Συμμετέχει η χορωδία του Δήμου Χαιρώνειας
ΚΥΡΙΑΚΗ 14-6-2009 και ώρα 10.30 π.μ. στην παρουσίαση και διανομή των εκδόσεών του.
Η εκδήλωση θα γίνει στο Πνευματικό Κέντρο στην Πλατεία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου σύμφωνα με το παρακάτω πρόγραμμα:
* Παρουσίαση του λευκώματος του Δήμου
- Ιστορικές διαδρομές από τον κ. Νίκο Καφετζόπουλο.
- Εικόνες και στιγμές της καθημερινής ζωής από τον κ. Δημήτριο Μπάκα.
* Παρουσίαση της επανέκδοσης του βιβλίου του Τάκη Λάππα «Ο Λέων της Χαιρωνείας» από τον κ. Κώστα Τσαπρούνη.
* Παρουσίαση του CD ROM από τον κ. Στέργιο Πάνου.
* Τα τοπωνύμια της Χαιρώνειας και της ευρύτερης περιοχής από την κα.Τότα Τσάκου Κονβερτίνο.
Στο τέλος της εκδήλωσης θα διανεμηθούν δωρεάν οι εκδόσεις του Δήμου.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΗ

Η Ομάδα Ανάγνωσης της Βιβλιοθήκης διοργανώνει συνάντηση με τη συγγραφέα Ιωάννα Καρυστιάνη. Η συνάντηση θα γίνει την Τετάρτη 17 Ιουνίου στις 7.30 μμ. στο χώρο εκδηλώσεων της Βιβλιοθήκης (Κάδμου και Δαιδάλου- 3ος όροφος). Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Με αφορμή την ανάγνωση του μυθιστορήματος Μικρά Αγγλία τα μέλη της Ομάδας αλλά και άλλοι αναγνώστες θα κάνουν με την κ. Καρυστιάνη μια ελεύθερη συζήτηση για το έργο της και τη θέση του συγγραφέα στη σημερινή εποχή.
Λίγα λόγια για την Ιωάννα Καρυστιανή:
Η Ιωάννα Καρυστιάνη γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου του 1952 στα Χανιά της Κρήτης από γονείς Μικρασιάτες. Σπούδασε νομικά. Επαγγελματικά ασχολήθηκε με το σκίτσο και την εικονογράφηση (με το όνομα "Ιωάννα"). Δούλεψε στην εφημερίδα "Ριζοσπάστης", στα περιοδικά "Τέταρτο", "Ένα", "Εικόνες", και σε ξένες εφημερίδες.
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη λογοτεχνία το 1994, με τη συλλογή διηγημάτων "Η κυρία Κατάκη". Ακολούθησε το μυθιστόρημα "Μικρά Αγγλία", το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, το 1998, και ήταν υποψήφιο για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας και για το λογοτεχνικό βραβείο Balkanika. Το επόμενο μυθιστόρημά της, "Κουστούμι στο χώμα", τιμήθηκε με το βραβείο μυθιστορήματος του περιοδικού "Διαβάζω" το 2001.
Έργα της:
(2006) Σουέλ, Καστανιώτη
(2004) Νύφες, Καστανιώτη
(2003) Ο άγιος της μοναξιάς, Καστανιώτη
(2001) Κουστούμι στο χώμα, Καστανιώτη
(1997) Μικρά Αγγλία, Καστανιώτη
(1995) Η κυρία Κατάκη, Καστανιώτη
(1988) Ένα σκίτσο στο τσεπάκι, Αίολος, [εικονογράφηση]
(1987) Με γκρι και γκρίζο, Αίολος, [εικονογράφηση]

ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ

Το «Κέντρο Ελικώνας» σε συνεργασία με την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Βοιωτίας, τον Δήμο Θεσπιέων και τοπικούς φορείς, σχεδιάζει για την Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής, στον τόπο όπου λατρεύτηκε ο Έρωτας, στον τόπο όπου ο Απόλλωνας μάγευε με την Λύρα του τις Μούσες στην Κοιλάδα των Μουσών, μια βραδιά ανάμεσα στα χνάρια του Βοιωτικού Πολιτισμού, μια βραδιά με ερωτικά τραγούδια μεγάλων Ελλήνων και ξένων συνθετών.
Πρόγραμμα 19 Ιουνίου 20:30
Ξερόβρυση Θεσπιών
Νεανικά τοπικά συγκροτήματα.

20 Ιουνίου 21:00
Κοιλάδα Μουσών
Νεανική Ορχήστρα υπό την αιγίδα της ΕΡΤ
Διευθύνει η Νίνα Πατρικίδου
Ερμηνεύουν η Τζίνα Φωτεινοπούλου και ο Θέμης Ροδαμίτης

ΦΩΤΗΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ "Άγρυπνη νύχτα"

Κυκλοφορεί από τη Legend η πρώτη δισκογραφική δουλειά του νεαρού τραγουδοποιού Φώτη Ανδρικόπουλου με τίτλο «Άγρυπνη νύχτα».
Ο Φώτης Ανδρικόπουλος γεννήθηκε το 1988, μεγάλωσε στο Περιστέρι και από 11 χρονών σπουδάζει κλασική κιθάρα. Από πολύ νωρίς κατάλαβε ότι αυτό που του αρέσει είναι να
σκαρώνει μελωδίες και λόγια, τραγουδώντας τα ο ίδιος. Έτσι άρχισε να κάνει και μαθήματα φωνητικής στο Εθνικό Ωδείο Περιστερίου.
Το ταξίδι του στη μουσική άρχισε με συμμετοχή σε γκρουπάκια που αποτελούνταν κατά βάση από φίλους και συμμαθητές. Η περιπλάνηση σε διάφορους μικρούς μουσικούς χώρους και studios της Αθήνας τον έβγαλε στο studio puzzle, όπου ο Δημήτρης Καρράς ανέλαβε την παραγωγή των πρώτων του τραγουδιών.
Κάπως έτσι γεννήθηκε η πρώτη δισκογραφική δουλειά του νεαρού τραγουδοποιού. Περιλαμβάνει 10 τραγούδια που κινούνται σε ροκ-έντεχνο ύφος και υπογράφουν ο ίδιος και οι Δημήτρης Καρράς, Αντώνης Βαλσαμής, Ζίνα Αρβανιτίδη και Βαγγέλης Καραπέτρος.
Τι καλύτερο υπάρχει, όταν είσαι μπλοκαρισμένος στην κίνηση στους δρόμους της Αθήνας, με τον ήλιο να σε καίει Μάη μήνα, από το να ακούς καλή μουσική, μία φωνή που σε ταξιδεύει ...και όλα αυτά από έναν τραγουδιστή που κάνει τα πρώτα του βήματα στην ελληνική δισκογραφία!
Στην πρώτη του δισκογραφική δουλειά, με τίτλο "Άγρυπνη νύχτα", "παντρεύει" το ροκ ρυθμό με το έντεχνο ύφος, με τρόπο που δεν ξενίζει καθόλου. Αντιθέτως, παραπέμπει σε εποχές Κατσιμιχαίων, Πυξ-Λαξ - χωρίς να τους μιμείται - και γενικότερα τραγουδιών που έχουν μείνει αναλλοίωτα στο χρόνο και ταιριάζουν σε όλες τις περιστάσεις. Κάθε ένα τραγούδι έχει τον δικό του χαρακτήρα, χωρίς στο σύνολό τους να ξεφεύγουν από το στυλ που ο ίδιος έχει επιλέξει και ορίσει. Οι στίχοι των τραγουδιών μπορεί να είναι απλοί, χωρίς περίεργες λέξεις και φράσεις που θέλει σκέψη να ερμηνεύσεις, αλλά αποτυπώνουν όλα τα συναισθήματα που κάθε ένας έχει ζήσει, ζει ή θέλει να ζήσει. Η μουσική των τραγουδιών, που άλλοτε κινείται σε χαρούμενους και πολύ ευχάριστους τόνους και άλλοτε σε πιο μυστηριώδεις, εναρμονίζεται τέλεια με τη συναισθηματική φωνή του Φώτη Ανδρικόπουλου, δημιουργώντας μοναδικές εικόνες, στιγμές και όνειρα.
Ιδιαίτερη εντύπωση μπορεί να προκαλέσει το τραγούδι με τίτλο "Η πιο σωστή εκδοχή μου", που ξεφεύγει λίγο από το υπόλοιπο στυλ των τραγουδιών, με κάποια στοιχεία ραπ, αν μπορούμε να το πούμε έτσι.
Πρόκειται για μία δουλειά ιδιαίτερα ξεχωριστή, που κυριολεκτικά μας κέρδισε, ενώ ταυτόχρονα μας έκανε αρκετά απαιτητικούς για τις επόμενες δουλειές του νέου αυτού καλλιτέχνη.
ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ:

"Όνειρα αστέρια, του έρωτα μαχαίρια
κάθομαι και γράφω, δυο στιχάκια φτιάχνω.
Όνειρα αστέρια, στα δικά σου χέρια
στέκω και κοιτάζω, το παρόν χλευάζω.

Τί να σου πω για όνειρα αστέρια
Τα 'χεις και ζουν στα δικά σου χέρια.
Άστα να τρέξουν να σωθούν
Ονειροπόλους για να βρουν...

Σβήσανε τώρα τα αστέρια
Έμειναν πίσω στο χθες
Τα πιο όμορφά μας καλοκαίρια
Αναμνήσεις μου παλιές"...

(στίχοι: Φώτης Ανδρικόπουλος - Βαγγέλης Καραπέτρος - "Όνειρα αστέρια")

Πηγή: music corner

Deep Purple: A Fire In The Sky

H κόντρα μεταξύ Deep Purple και Led Zeppelin ήταν θέμα «πρωτοσέλιδο» και έναυσμα ατελείωτων συζητήσεων.
Οι δεκαοκτώ μεγάλης διάρκειας στούντιο κυκλοφορίες, τα μνημειώδη ζωντανά ηχογραφημένα έργα τους, τα σημαίνοντα «παρακλάδια» του θεόρατου γενεαλογικού δέντρου (βλέπε Rainbow, Whitesnake κ.λπ.) και οι αμέτρητες, πικάντικες ιστορίες της rock ’n’ roll μυθολογίας που τους ακολουθούσε ανέκαθεν σε όλες τους τις μεταλλάξεις, δεν μοιάζουν ικανά ώστε να προσδιορίσουν το συνολικό απόβαρο των Deep Purple. Όσο για την αριστοτεχνική τους επιδεξιότητα που υπερτερούσε όλων των σύγχρονων συναδέλφων τους, ευτυχώς κατάφεραν να μην την αφήσουν να πνίξει το νόημα που δεν είναι άλλο από την τραγουδοποιία, στην οποία και έλαμψαν πολλάκις. Και τούτο γιατί η βρετανική μπάντα έθετε πρότυπα και αρχές σε κάθε της βήμα. Έδειχνε με το δάχτυλο τεντωμένο το μέλλον του Σκληρού Ήχου και με τον πήχυ ψηλά, έγραφε διαρκώς νέα κεφάλαια στην τριανταπεντάχρονη ιστορία του.
In rock…
Ήταν μικροσκοπική μα ψυχωμένη η rock πραγματικότητα της Ελλάδας των mid-’70s που προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της. Διότι πέρα από όλα τα άλλα τα σημαντικά, είχε να ανακτήσει το συντομότερο δυνατό τα τεράστια κενά που δημιούργησε η Επταετία των συνταγματαρχών στην ενημέρωσή της για τη μουσική επανάσταση που βρισκόταν στο φόρτε της σε Ευρώπη και Αμερική.
Τότε λοιπόν, η κόντρα μεταξύ Deep Purple και Led Zeppelin ήταν θέμα «πρωτοσέλιδο» και έναυσμα ατελείωτων συζητήσεων! Διόλου παράλογο. Διότι αν οι Zeps έπαιξαν τα blues πιο σκληρά από κάθε άλλον έως τότε, οι Purple έφεραν εις γάμου κοινωνίαν το ατίθασα ηλεκτροδοτούμενο rock με τη διαχρονική φανφάρα της κλασικής μουσικής, πρώτοι και καλύτεροι! Βλέπεις αν και ομοϊδεάτες-συνοδοιπόροι, οι Moody Blues και οι Procol Harum ατίθασοι δεν υπήρξαν ποτέ.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως δεν ήταν μόνο η ακαδημαϊκή παιδεία αλλά και ο … παραμορφωμένος ήχο των πλήκτρων του Jon Lord υπεύθυνα γι’ αυτό το ιστορικό επίτευγμα. Για του λόγου το αληθές, εξίσου προικισμένοι συνοδοιπόροι του όπως ο Keith Emerson (The Nice), ο Mark Stein (Vanilla Fudge) και ο Vincent Crane (Atomic Rooster) ναι μεν άφησαν βαριά κληρονομιά πίσω τους, όμως οι μπάντες τους δεν κατάφεραν ποτέ να αποκτήσουν το συνολικό απόβαρο του βρετανικού κουιντέτου. Γιατί;
Πέρα φυσικά από τον παράγοντα τύχη που ορίζει συγκυριακά μα καίρια τις πορείες όλων μας, ο σπουδασμένος πληκτράς είχε για συνεργάτες εξαίρετους μουσικούς στην πολυετή και τρικυμιώδη πορεία του γκρουπ. Ας μου επιτραπεί να ξεκινήσω την επιχειρηματολογία μου από την περιβόητη περίοδο που η παγκόσμια μουσική κοινότητα θεωρεί ως κορυφαία, τη λεγόμενη Deep Purple Mk. II.
Εκεί ο Lord είχε πρώτα απ’ όλα δίπλα του τον Richie Blackmore για να τον βρει πολύ γρήγορα… μπροστά του! Και τούτο γιατί στην από κοινού συνειδητή απόφαση του γκρουπ να «αγριέψει» το ύφος του και να κερδίσει πρώτο τον τίτλο του πιο Εκκωφαντικού (σ.σ.: 117 decibel) Σχήματος του Κόσμου στo Guinness Book Of World Records, τον ήθελε ηγέτη με τους κιθαριστικούς του μανιερισμούς ως αιχμή του δόρατος. Τα πρωτόλεια, ανυπέρβλητα riffs του γεννούν συναδέλφους του έως και σήμερα. Να γιατί αυτός, μαζί με τον Jimmy Page και τον Tony Iommi, θεωρούνται πατέρες του hard & heavy rock.
Ο δεύτερος έγχορδος της παρέας τότε ήταν ο τετραπέρατος Roger Glover, ο οποίος πέρα από στιβαρότατος μπασίστας, συνέβαλε καίρια στα κοινά και ως συνθέτης, στιχουργός και κυρίως, ως παραγωγός και ενορχηστρωτής. Είχε και έναν άλλο σημαντικότατο ρόλο όμως, που θα ήταν άδικο να μην καταγράψω εδώ: αυτόν του «διαιτητή» ή, αν θέλετε, του καταλύτη, μεταξύ των υπερεγώ του Ian Gillan και του Blackmore! Διότι μην ξεχνάμε πως ήταν πάμπολλες οι φορές που αυτή η σολομώντεια στάση του απέτρεψε μια εσπευσμένη διάλυση του συγκροτήματος…
Ο Gillan ήταν άλλωστε η βιτρίνα της μπάντας. Ο δίμετρος δανδής με την κατάμαυρη, μακριά χαίτη, που έπιανε νότες ασύλληπτες για τραγουδιστή την εποχή εκείνη. Μονάχα ο Arthur Brown τον είχε προλάβει, όμως παίρνοντας τη σκυτάλη, ο Ian παγκοσμιοποίησε το ρόλο του υψίφωνου στο hard rock-heavy metal μια για πάντα. Τέλος, στα μετόπισθεν είχαμε τον άλλο Ian με επώνυμο Paice. Ο Θεός του ρυθμικού υπόβαθρου! Αυτός που παρέα με τον John Bonham, έθεσε στα ’70s τα πρότυπα του τυμπανιστή στον σκληρό ήχο και ως εκ τούτου, ποζάριζε διαρκώς στην κορυφή των δημοψηφισμάτων στα ανά την υφήλιο εξειδικευμένα μουσικά έντυπα. «Η πιο γρήγορη μπότα της Δύσης», «οι πιο ευλύγιστοι καρποί του rock ιδιώματος»…
Όμως ήρθε η ώρα να πάμε τώρα στο πριν και στο μετά του φαινομένου, αφού και στις δύο περιπτώσεις οι Deep Purple έχουν γράψει ιστορία γεμίζοντας γήπεδα και αρένες, ηχογραφώντας από αξιοπρεπή έως και περιώνυμα άλμπουμ.
Who do we think we are?
Το κλασικότροπο ξεκίνημά τους ήταν κατά βάση όραμα προσωπικό του Lord. H περίοδος Mk. I (όπως και η σύστασή τους αυτή καθαυτή) προέκυψε από τη συμμετοχή των Nick Simpler (μπάσο), Rod Evans (φωνητικά), Blackmore & Lord ως session band του ντράμερ των Searchers εν ονόματι Chris Curtis, περιοδεύοντας στη Σκανδιναβία. Αυτομολώντας και με την προσθήκη του Paice στο σχήμα, οι επονομαζόμενοι Deep Purple ηχογραφούν το Shades Of Deep Purple (1968) που εμπεριέχει τη διασκευή στο Hush του Joe South που σκαρφαλώνει μεμιάς στο Νο 4 των αμερικανικών charts. Τα Book Of Taliesyn (1969) και Deep Purple (1969) που ακολούθησαν επέμεναν στη συνταγή «παίζω σκληρά pop επιτυχίες της εποχής» ala Vanilla Fudge, όμως τα σημεία των καιρών τούς ώθησαν στην αντικατάσταση των Simpler και Evans με τους Glover και Gillan από τους Episode Six. Το Concerto For Group And Orchestra (1970) έπαιξε τον πολύτιμο ρόλο της Υψηλής Γέφυρας για τη σημαίνουσα μετάλλαξη του συνόλου, αποτυπώνοντας ζωντανά (studio-live) το τέλος της εποχής του Λόρδου και την απαρχή εκείνης του Ριχάρδου με την οποία ξεκίνησε συνειδητά το αφιέρωμα αυτό. Τα Deep Purple In Rock (1970), Fireball (1971), Machine Head (1972) και Who Do You Think We Are! (1973) δεν χρειάζονται συστάσεις, αφού καθόριζαν το νέο, επιθετικότατο πρόσωπο της μπάντας και όπως άλλωστε απέδειξε περίτρανα ο χρόνος, ο μέγας κριτής των πάντων, αποτελούν σημεία αναφοράς του ιδιώματος!
Το χρονικό διάστημα που ορίζουν οι περίοδοι Mk. III & Mk. IV μπορεί να βαπτιστεί με μία και μόνο λέξη, επαρκώς: funk! Όχι πως εδώ εξέλειψε ο αιχμηρός τους ήχος• τουναντίον μάλιστα. Κύριος υπεύθυνος για τούτη τη μετάλλαξη όμως ήταν ο τότε επηρμένος και ανέκαθεν χαρισματικός Glenn Hughes από τους Trapeze. Με μια έκταση αντάξια (αν όχι ισάξια) του Gillan και απίστευτο groove στο τετράχορδο μπάσο, κράτησε κοντά τους βαμμένους οπαδούς των αποχωρούντων αφήνοντας στον βαρύτονο και αισθησιακό David Coverdale το ρόλο του μπροστάρη που έπρεπε να προσηλυτίσει κι άλλους. Και κείνος τα κατάφερε μια χαρά. Τα Burn (1974) και Stormbringer (1974) έκαναν στάχτη κάθε προκατάληψη, όμως ο Richie είχε άλλα στο νου του πλέον και σύντομα τούς γύρισε την πλάτη. Η funk αισθητική των τραγουδιών έφτασε στο ζενίθ της με την αντικατάστασή του από τον Tommy Bolin, και το Come Taste The Band (1975) θεωρείται πλέον ένα από τα προτεινόμενα έργα του γκρουπ. Ο εθισμός του τελευταίου στα ναρκωτικά δεν ήταν ο μόνος λόγος της οκτάχρονης απουσίας των Purple. Απλά είχε έρθει η στιγμή που όλοι ανεξαιρέτως ήθελαν ένα νέο όχημα για τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες…
Mk. V ονομάζουμε τον επαναπροσδιορισμό και την ανασυγκρότηση της σύνθεσης Mk. II που συνέβη το 1984. Το Perfect Strangers (1984) τούς επανένταξε στις αρένες του κόσμου και όλα έδειχναν πως με τον Blackmore στο τιμόνι παμψηφεί, το μέλλον διαγραφόταν φωτεινό. Όμως το House Of The Blue Light (1988) δεν πούλησε τα αναμενόμενα, οι προστριβές μεταξύ Gillan και Blackmore ήταν και πάλι έντονες και ο Joe Lynn Turner (Mk. VI) βρέθηκε να τραγουδά στο για πολλούς αμφιλεγόμενο Slaves Αnd Masters (1990) το οποίο προσωπικά θεωρώ αξιολογότατο. Αντιθέτως, η τελευταία προσπάθεια (Mk. VII) των δύο «μονομάχων» να συνυπάρξουν στο μετριότατο The Battle Rages On (1993) δεν απέδωσε γόνιμους καρπούς και το διαζύγιο καλά κρατεί έως και στις μέρες μας.
Η λύση βρέθηκε το 1995 στο πρόσωπο του (ex-Dixie Dregs) Αμερικανού Steve Morse (Mk. VIII), που πλέον αποτελεί τον μακροβιότερο κιθαρίστα του κουιντέτου! Ξεκινώντας εντυπωσιακά με το αξιομνημόνευτο Perpendicular (1996), οι Deep Purple ανέπτυξαν μαζί του μια νέα, ακόμη πιο τεχνοκρατική θέση στο σύγχρονο υπερκορεσμένο σκηνικό, κρατώντας το μύθο τους ζωντανό. Το απρόσωπο Abandon (1998) αποτελεί τη μοναδική εξαίρεση στη νέα ρότα τους έως τώρα.
Τελευταία από τις αμέτρητες αλλαγές του line-up ήταν η αρχοντική αποχώρηση του Lord τον Σεπτέμβρη του 2002 και η αντικατάστασή του από τον τεράστιο Don Airey (ex- Rainbow, Ozzy Osbourne, Gary Moore κ.ά.). Τα Bananas (2003) & Rapture Of The Deep (2005) απέδειξαν περίτρανα πως το πείραμα πέτυχε και απομένει να δούμε τι μας ετοιμάζουν οι βετεράνοι, αφού σύμφωνα με τον Gillan φέτος το καλοκαίρι μπαίνουν στο στούντιο. Παράλληλα, θα δώσουν για μια ακόμα φορά το παρόν στη χώρα μας, καθώς έχουν ήδη προγραμματιστεί δυο συναυλίες σε Αθήνα (Terra Vibe Park) και Θεσσαλονίκη (Μονή Λαζαριστών) στις 22 και 23 Ιουλίου αντίστοιχα.
HOW TO BUY
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ
Machine Head (Warner 1972)
Δεν είναι μονάχα το θεμελιώδες riff του Smoke on the water που κάνει τούτο το πόνημα του κουιντέτου ανυπέρβλητο. Είναι εκείνη η σπάνια, μαγική «χημεία» μεταξύ φίλων που για τριανταοκτώ λεπτά της ώρας ενώνουν τις προσδοκίες τους και γίνεται το Θαύμα. Από το εκρηξιγενές Highway star έως και το πρόστυχο Space tracking τη νιώθεις παντού. Σιωπάς και ακούς.
Made In Japan (Warner-1972)
Αποτελεί αξίωμα πλέον πως όταν μια μπάντα είναι επί σκηνής καλύτερη από ό,τι στους δίσκους της, «μετρά» υπέρ το δέον! Άρα όταν εν προκειμένω η μπάντα καταθέτει ένα από τα σημαντικότερα live άλμπουμ της rock ’n’ roll εποποιίας (που μοιάζει παράλληλα με best of), αναλογικά ανήκει στο πάνθεον! Σημειωτέον: η ζημιά που έκανε τότε η παρέα των πέντε στους ανά τον κόσμο συναδέλφους της κρίνεται ανεπανόρθωτη.
Burn (Warner 1974)
Από την πρώτη κιόλας στιγμή που ακούμπησε η βελόνα στη μαύρη περιστρεφόμενη επιφάνεια του εκκωφαντικού Burn τον Φεβρουάριο του ’74, οι φόβοι μας για το αναντικατάστατο των Gillan-Glover τράπηκαν σε άτακτη υποχώρηση. Με την ολοκλήρωση δε της ακρόασης του βαρβάτου δίσκου, μιλούσαμε απλά για μια από τις καλύτερες μεταγραφές στην ιστορία της rock: αυτή του σεξιστικού διδύμου των Coverdale-Hughes. Λάγνο έπος.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ
Deep Purple In Rock (Warner 1970)
Αποτελεί ατόπημα να θεωρούμε το σκοτεινό Black Sabbath ως βασική απαρχή του heavy metal όταν υπάρχει τούτο εδώ το Ξέσπασμα Οργής ως σύγχρονό του. Έχοντας κάνει τα χατίρια του αξιότιμου Jon τέσσερα συναπτά έτη με απόγειο το Concerto… που προηγήθηκε, οι Purple δείχνουν εδώ τα δόντια τους με τον προαναφερθέντα μάλιστα να πρωτοστατεί στις νέες τους περιπέτειες! Τα δέκα και κάτι λεπτά του Child in time άλλωστε αρκούν για να πείσουν και τους πλέον δύσπιστους…
Come Taste the Band (Warner 1975)
Ένα και μοναδικό studio άλμπουμ κυκλοφόρησε το γκρουπ με τον αισθησιακό Bolin. Αυτό. Παρ’ όλα αυτά ο άτιμος πρόλαβε και «ζωγράφισε» εδώ με έντονα χρώματα τις ανησυχίες του, καταφέρνοντας συγχρόνως να αφομοιωθεί απόλυτα με το όραμα των «αφεντικών» του. Το συνολικό αποτέλεσμα τούτης της απρόσμενης παντρειάς αποτελεί έναν από τους πιο πλούσιους και ισορροπημένους δίσκους των Βρετανών, όπως και ο ίδιος Jon μού ομολόγησε το 2004.
Perpendicular (BMG 1996)
«O Morse με τους Purple»; Τρομακτικό ακουγόταν στους περισσότερους και στη συντριπτική πλειονότητά τους οι σκεπτικιστές παραμένουν έως και σήμερα μουδιασμένοι. Όμως το ντεμπούτο του με τα είδωλα της νιότης του στέκει εν τέλει περήφανο ως δείγμα αριστοτεχνικής γραφής και πετυχημένου πειράματος που απέφερε μάλιστα (για αρκετούς από εμάς) ένα νέο εργαλείο γραφής στο χάρτη του σκληρού ήχου.
ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ
The Battle Rages On (R.C.A. 1992)
«Με το ζόρι παντρειά δεν γίνεται» λέει η σοφή παροιμία. Και εδώ ήταν γνωστό σε όλους πως η σύμπραξη των δύο αιωνίων είχε ως μοναδικό σκοπό να κλείσει τρύπες οικονομικής φύσεως εκατέρωθεν. Άμα ξεκινάς έτσι λοιπόν, το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο και απλά από κεκτημένη ταχύτητα, σου βγαίνουν δώθε-κείθε και κάποιες στιγμές έκλαμψης όπως είναι εδώ το Anya.
Abandon (EMI 1998)
Κάτω από το μικροσκόπιο το Abandon μοιάζει τόσο καλοστημένο και σωστό. Οι συμβαλλόμενοι βετεράνοι άλλωστε μετρούν πολλά παράσημα στο πέτο… Παραγωγή άψογη, δομές έως και ευφυείς. Τότε τι τρέχει με το Abandon και κανείς σε τούτο το μεγάλο χωριό του rock ’n’ roll δεν γνωρίζει την ύπαρξή του πέραν των βαμμένων οπαδών; Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά και δείχνει τον ουρανό, από όπου λένε πως προέρχεται η έμπνευση.
Come Hell or High Water (Arista 1994)
Όπως όταν υπάρχει «χημεία» ανάμεσα στα μέλη μιας ομάδας γίνονται θαύματα, αντιστοίχως όταν υπάρχει «ασχήμια» στον αέρα γίνονται έκτροπα. Είναι ντροπή και άστοχο να δημοσιοποιούνται τέτοιου είδους ατυχείς στιγμές όπως αυτή η βεβιασμένη περιοδεία του κουιντέτου το 1993. Και πόσο μάλλον όταν αυτοί οι ίδιοι κουβαλάνε στο βιογραφικό τους μερικά από τα κορυφαία live άλμπουμ της ηλεκτροδοτούμενης μουσικής…

πηγή:pop+rock

Οι encardia στη Λιβαδειά.

Η Ιερά Μητρόπολις Θηβών και Λεβαδείας, συνδιοργανώνουν με το Τροφώνιο Ωδείο εκδήλωση με τραγούδια και χορούς ελληνοφώνων της Κάτω Ιταλίας, που θα την πλαισιώσουν οι encardia και θα πραγματοποιηθεί στις 14 Ιουνίου 2009 στις 7:30 μ.μ. στο προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Λιβαδειάς. Παράλληλα θα έχουμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε την έκθεση, με Αγιογραφίες του εργαστηρίου της Ιεράς Μητροπόλεως καθώς επίσης τα χορευτικά τμήματα του Ιερού Ναού και του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας.
Λίγα λόγια για το συγκρότημα encardia:
Oι Εncardia (Ενκαρδία) είναι ένα ελληνικό συγκρότημα που μελετά και παίζει μουσική και τραγούδια από τις περιοχές του ιταλικού Νότου και της ευρύτερης
περιοχής της Μεσογείου. Από τα ξεχασμένα χωριά της Καλαβρίας μέχρι τις εύφορες πεδιάδες της Grecia Salentina (ελληνική περιοχή του Σαλέντιο) και από τα
παράλια της Σικελίας μέχρι τα σοκάκια της Νεάπολης, οι Εncardia αναζητούν τις παράξενες ρίζες ενός πολιτισμού που εκφράζεται από τοπικές διαλέκτους,
ελληνόφωνα (τα γνωστά «Grico») αλλά κι αρβανίτικα.Ιδρύθηκαν το 2004 και μέχρι τώρα έχουν πραγματοποιήσει περισσότερα απο 200 εμφανίσεις σ όλη την Ελλάδα στην Ιταλία ,Νότια Γαλλία,Κύπρο.
Έχουν εκδόσει 2 δίσκους που απέσπασαν τις καλύτερες κριτικές, ενώ η σχέση που έχουν με το κοινό όταν βρίσκονται στη σκηνή είναι εκπληκτική.
Κάθε εμφάνιση του συγκροτήματος πραγματικά είναι και μια θεραπεία ψυχής .
Μεσα σε μια ατμόσφαιρα γιορτής οι μουσικοί και οι χορεύτριες των encardia παρασύρουν το κοινό (το διαπιστώσαμε όσοι είμασταν πέρσυ το καλοκαίρι στο θέατρο της Κρύας "ΤΡΟΦΩΝΙΑ" ) σ΄ενα εκρηκτικό πρόγραμμα - μύηση στο «θεραπευτικό» χορό της tarantella pizzica… Το χορευτικό ντουέττο ballo del mare, αναπόσπαστο κομμάτι των encardia,
παρουσιάζει το μοναδικό χορό της tarandella pizzica που για αιώνες λειτούργησε θεραπευτικά
εξ αιτίας του δηλητηριώδους τσιμπήματος της αράχνης «Ταραντούλα»
και διατηρείται ζωντανός μέχρι σήμερα στη μαγευτική Magna Grecia...
Έχουν συνεργαστεί και δισκογραφικά αλλά και σε ζωντανές εμφανίσεις με τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της κατωιταλικής μουσικής(G.Avataggiato
R.Licci, Cinzia Villani, E.Castagnia,το συγκρότημα ghetonia ,mala lingua κ.α.) και με έλληνες όπως ο Αργύρης Μπακιρτζής,ο Νίκος Πορτοκάλογλου,
Φοίβoς Δεληβοριάς,Κώστας Θωμαίδης,Βασίλης Λέκας, Χρήστος Τσιαμούλης,Αλκίνοος Ιωαννίδης,Ν.Ξυδάκης.
Κάθε εμφάνιση του συγκροτήματος πραγματικά είναι και μια θεραπεία ψυχής...

ΝΙΚΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ - ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ - ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2009

ΝΙΚΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ - ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ

Πρόγραμμα Συναυλιών

1) ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ - ΡΕΝΤΗΣ, ΘΕΑΤΡΟ "ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ"
2) ΤΡΙΤΗ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ - ΑΘΗΝΑ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ
3) ΔΕΥΤΕΡΑ 6 ΙΟΥΛΙΟΥ - ΚΑΛΑΜΑΤΑ, ΚΑΣΤΡΟ
4) ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ - ΑΡΤΕΜΙΔΑ, ΓΗΠΕΔΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΒΡΑΥΡΩΝΑΣ
5) ΔΕΥΤΕΡΑ 13 ΙΟΥΛΙΟΥ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ
6) ΤΕΤΑΡΤΗ 15 ΙΟΥΛΙΟΥ - ΛΑΡΙΣΑ, ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΑΖΑΡ
5) ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΙΟΥΛΙΟΥ - ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΣ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ
8) ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ - ΝΕΣΤΟΡΙΟ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ, 31o RIVER PARTY
9) ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ - ΕΜΠΡΟΣΝΕΡΟ ΧΑΝΙΩΝ, ΘΕΑΤΡΟ "ΚΡΕΜΑΣΤΟΣ"
10) ΔΕΥΤΕΡΑ 7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ - ΒΟΛΟΣ, ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
11) ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ - ΑΘΗΝΑ, ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΠΑΠΑΓΟΥ

Η "συνάντηση" του καλοκαιριού! Κότσιρας, Ραλλία και Στρατής, μαζί σε συναυλίες αυτό το καλοκαίρι!

O Γιάννης Κότσιρας ταξιδεύει φέτος το καλοκαίρι σε όλη την Ελλάδα με ανοιχτόκαρδη διάθεση στήνοντας ένα ανανεωμένο συναυλιακό πρόγραμμα το οποίο ξεχωρίζει για το ρυθμό του και την παρεΐστικη ατμόσφαιρα.
Έχοντας στις αποσκευές του τη γνωστή συνέπεια που τον διακρίνει, το εξαιρετικό ερμηνευτικό ταλέντο, τις πρόσφατες επιτυχίες από το ήδη χρυσό άλμπουμ «Και πάλι παιδί» καθώς και άλλα αγαπημένα τραγούδια από την προσωπική του δισκογραφία υπόσχεται δυνατές καλοκαιρινές βραδιές.
Στο μουσικό αυτό ταξίδι, συνοδοιπόροι του Γιάννη Κότσιρα δυο από τους αντιπροσωπευτικότερους καλλιτέχνες της νέας γενιάς, η Ραλλία Χρηστίδου και ο Μύρωνας Στρατής.
Η Ραλλία με τη φωνή της έχει κατακλύσει τα ραδιόφωνα με δύο αγαπημένα τραγούδια το «Θα 'μαι αυτό που ποτέ μας δεν φθάνουμε» και το «Πάνε μέρες». Χωρίς αμφιβολία η Ραλλία Χρηστίδου με το ταλέντο της, το ρεπερτόριό της και τις συνεργασίες της έχει αναδειχθεί ως η σημαντικότερη τραγουδίστρια της νέας γενιάς.
Ο Μύρωνας Στρατής πρωτοσυστήθηκε στο Φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Ο σύγχρονος ήχος καθώς και η ραδιοφωνική επιτυχία «Πάνω απ' όλα» από την πρόσφατη δισκογραφική του δουλειά τον αναδεικνύουν σε έναν πολλά υποσχόμενο τραγουδοποιό.
Ο Γιάννης Κότσιρας με τη Ραλλία και τον Μύρωνα φλερτάροντας με την ενθουσιώδη διάθεση μιας παρέας φίλων, ξεδιπλώνουν ένα πρόγραμμα γεμάτο από τραγούδια που δεν μπορείς να αποφύγεις να τα σιγοτραγουδήσεις.
Μαζί τους κορυφαίοι μουσικοί συμπληρώνουν την πιο ενδιαφέρουσα πρόταση για αυτό το καλοκαίρι: στο μπάσο ο Γιάννης Γρηγορίου, στο μπουζούκι ο Ανδρέας Καραντίνης, στα κρουστά ο Νίκος Νταρίλας, στο βιολί η Μιγκέν Σελμάνι, στην ακουστική κιθάρα ο Γεράσιμος Σιούρας, στα τύμπανα ο Γρηγόρης Συντρίδης, στην ηλεκτρική κιθάρα ο Σπύρος Χατζηκωνσταντίνου. Στην ενορχήστρωση και στα πλήκτρα ο Κώστας Συντρίδης, τον φωτιστικό σχεδιασμό υπογράφει ο Γιώργος Τέλλος, ενώ υπεύθυνοι για την επιμέλεια του ήχου είναι ο Άρης Κουντούρης και ο Λάμπρος Μπούνας.
Στις 22 Ιουνίου, οι τρεις αγαπημένοι καλλιτέχνες θα εμφανιστούν στο Θέατρο Πέτρας, στη Πετρούπολη, στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Πέτρας.
Ώρα έναρξης: 21:30
Τιμή εισιτηρίου: 20€ κανονικό // 15€ μαθητικό – φοιτητικό

ΝΥΧΤΑ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑΣ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟΜΑΤΙ

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μαυροματίου σας προσκαλεί το Σάββατο 13 Ιουνίου 2009 στο Μαυρομάτι, σε μια πραγματικά μουσική βραδιά με την συμμετοχή της Χορωδίας Λειβαδιάς
Η Χορωδία Λειβαδιάς, με διεύθυνση του Theodor Kabakchiev, θα μας δώσει την ευκαιρία να απολαύσουμε έργα του Θεοδωράκη, του Χατζιδάκι, όπερες του Verdi, του Puccini, του Mozart, του Wagner και άλλων.

Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί στο προαύλιο χώρο του Ιερού Βυζαντινού Ναού της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μαυρομάτι.