Αντίο φίλε! Καλό σου ταξίδι Αλέξη! Δεν σε γνώριζα αλλά θα σε θυμάμαι για πάντα.

Σιωπή και θλίψη επικρατεί στο σχολείο «Ωθηση» του αδικοχαμένου Αλέξη. Το ιδιωτικό σχολείο στη Σταμάτα, όπου ο 15χρονος Αλέξης προσπαθούσε να κάνει πράξη την επιθυμία του να περάσει στο πανεπιστήμιο και περνούσε ανέμελες στιγμές με τους φίλους και τους συμμαθητές του, παρέμεινε κλειστό χθες. Το στεφάνι με τις συλλυπητήριες ευχές από τους καθηγητές και τους συμμαθητές του Αλέξη είχε τοποθετηθεί δίπλα από την είσοδο του σχολείου, ενώ η θυροκολλημένη ανακοίνωση ενημέρωνε ότι μέχρι την Τετάρτη δεν θα γίνουν μαθήματα. Η θλίψη από τη θέα του στεφανιού με τα λευκά τριαντάφυλλα ήταν καθηλωτική.


«Αντίο φίλε! Φρίκη λοιπόν... να σε βλέπω να ξεψυχάς, μαζί σου να ξεψυχά μια για πάντα η ηθική μου, τα μάτια σου να λλένε: όχι έτσι... όχι έτσι... δεν προλαβαίνω, και έπειτα το κρύο κορμί σου... Αυτό έμεινε στο νεκροτομείο... κάποιοι απήγαγαν τα δάκρυά σου και το αίμα που έφτυνες... το έχουνε στις τσέπες τους... κανείς δεν ξέρει τι έχουν αυτές. Αντίο φίλε. Το δάκρυ καίει τα δερμάτινα γάντια... να το θυμάσαι!» Με λίγες αράδες που προκαλούν ρίγη συγκίνησης αποχαιρέτησαν τον Αλέξη οι φίλοι του και εκατοντάδες μαθητές από όλα τα σχολεία της Αθήνας που έφθαναν στη συμβολή των πεζόδρομων Τζαβέλα και Μεσολογγίου στα Εξάρχεια, στο σημείο όπου έπεσε νεκρός με μια σφαίρα στην καρδιά ο 15χρονος. Δακρύζουν, φωνάζουν «γιατί»... «Τον πυροβόλησε, είπαν, κι έφυγε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα...» λέει η Μαρία. Δεν γνώριζε τον Αλέξη, αλλά πονάει σαν να έχασε κάποιον δικό της, και δεν είναι η μοναδική. Δίπλα της οι συμμαθήτριές της στέκονται με βουρκωμένα μάτια να κοιτούν στο πεζοδρόμιο... «Κλαίμε για το χαμό του Αλέξη, ζητάμε ένα καλύτερο αύριο στη μνήμη του».
Το σημείο όπου σκόρπισε η άνοιξη της νιότης του Αλέξη γέμισε από λουλούδια, κεριά και αποχαιρετιστήρια γράμματα. Η θλίψη ζωγραφίστηκε στα πρόσωπα των παιδιών που έκλεισαν τα βιβλία και άφησαν τις σχολικές αίθουσες για να μαζευτούν στα Εξάρχεια, να διαμαρτυρηθούν και να τηρήσουν δέκα λεπτών σιωπή στη μνήμη του Αλέξη. «Αντίο φίλε. Δεν σε γνώριζα, αλλά θα σε θυμάμαι για πάντα» γράφει ένα σημείωμα... «Οπου κι αν είσαι τώρα, μακάρι να μην έχει μπάτσους και φασίστες. Μακάρι να μην έχει κομπλεξικούς τσαμπουκάδες. Καλό ταξίδι».


Οι φίλοι μουσικής της Βοιωτίας λέμε αντίο στον Αλέξη με τους παρακάτω στίχους του Νικόλα Άσιμου.

Aφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια
θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια
να ξαναγίνω καβαλάρης και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης και τη χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ

Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω
μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω
δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
σαν σε χαζεύω δεν χαμπαριάζεις
πρότεινέ μου κάποια λύση
δεν θα σου παρα-κοστήσει

και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'

Aφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
πως να ξεφύγω από τη μοίρα
κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ

Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω
κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω
'κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
κι ότι σου 'ρθει κατεβάζεις
μην θαρρείς πως με ταράζεις

γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν'.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΛΕΞΗ