Beatles

Τέσσερις δεκαετίες έχουν περάσει από τη διάλυση των Σκαθαριών, δύο από αυτούς δεν ζουν, κι όμως στη ροή των ειδήσεων δείχνουν σαν να είναι ακόμα εδώ. Και μάλιστα, δεν αποκλείεται να μας φιλοδωρήσουν και με μια νέα κυκλοφορία, παρότι νομίζαμε ότι είχαμε ακούσει μέχρι και την τελευταία ηχογραφημένη νότα τους.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τη χρονιά που αφήσαμε πίσω μας το Λίβερπουλ ήταν η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης και ήταν εύλογο να αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον για τους Beatles – άλλωστε, εκτός της μουσικής, η πόλη δεν έχει να επιδείξει πολλά πράγματα στον πολιτισμό. Ο Ringo ήταν τιμώμενο πρόσωπο στις εκδηλώσεις και βρήκε την ευκαιρία να κυκλοφορήσει και ένα νέο άλμπουμ. Πιθανώς λόγω των εορτασμών, το Βατικανό βρήκε κι αυτό την ευκαιρία να δείξει μεγαθυμία και να συγχωρέσει τον Lennon –28 χρόνια μετά το θάνατό του– για τις περίφημες δηλώσεις που είχε κάνει πριν από 42 χρόνια («Δεν ξέρω τι θα ξεπεραστεί πρώτο, ο χριστιανισμός ή το rock ’n’ roll… Πάντως, είμαστε πιο διάσημοι από τον Ιησού Χριστό πλέον»). Ο εκπρόσωπος του Βατικανού δεν διευκρίνισε αν η μεγαθυμία οφείλεται σε τυχόν επιβεβαίωση της δήλωσης του μακαρίτη, το όνομα του οποίου ταλαιπωρείται πάντως από τον πάλαι ποτέ φίλο του, τον Paul. O sir McCartney, λοιπόν, δεν φτάνει που επιχείρησε παλαιότερα να αλλάξει τη σειρά αναγραφής των ονομάτων στις συνθέσεις των Beatles (όπου για αλφαβητικούς λόγους το δικό του μπαίνει μετά του Lennon), αλλά προσφάτως δήλωσε ότι εκείνος ήταν που πολιτικοποίησε το συγκρότημα και έστρεψε τον Lennon να εναντιωθεί στον πόλεμο του Βιετνάμ, επηρεασμένος από μια συνάντηση που είχε με τον μεγάλο φιλόσοφο Μπέρτραντ Ράσελ. Το γεγονός ότι ουδείς θυμάται τον Macca να διαδηλώνει τότε σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως στη Βρετανία. Η δήλωση αυτή έγινε λίγες μέρες μετά την επιβεβαίωση από τον ίδιο ότι το ακυκλοφόρητο και πολυθρύλητο κομμάτι Carnival of light υπάρχει όντως σε ηχογράφηση και ότι ο ίδιος προτίθεται πλέον να το κυκλοφορήσει, εφόσον συμφωνήσουν ο Ringo και οι κληρονόμοι των John και George. Το κομμάτι ήταν μία από τις ελάχιστες συνθετικές απόπειρες του McCartney να φλερτάρει κι αυτός με την ψυχεδέλεια. Πρόκειται για μια χαοτική 14λεπτη σύνθεση, με tapes, περίεργα παιξίματα και ήχους και τους Lennon-McCartney σε φωνητικές εκρήξεις μακράν της pop παράδοσής τους. Ηχογραφήθηκε σε στούντιο στις 5 Ιανουαρίου του 1967, παίχτηκε ζωντανά άπαξ και έκτοτε έμεινε στο ράφι, μια και τα υπόλοιπα μέλη το θεώρησαν τότε ακραίο.
Στο ράφι κάποιου άγνωστου συλλέκτη από το Λιντς της Αυστρίας μπήκε όμως μια σπανιότατη κόπια του White Album, έναντι του ποσού των 19.201 λιρών, ύστερα από δημοπρασία στο e-bay. Πρόκειται για την αριθμημένη κόπια υπ’ αριθμόν 5 της πρώτης κοπής του διπλού αυτού δίσκου (οι πρώτες τέσσερις υποτίθεται ότι δόθηκαν στα αντίστοιχα μέλη του γκρουπ). Σε άλλη δημοπρασία, πουλήθηκε ένα χειρόγραφο με πέπλο μυστηρίου γύρω του, το οποίο είχε προσφέρει ο McCartney το 1990, στο πλαίσιο μιας φιλανθρωπικής εκδήλωσης. Το χειρόγραφο είναι μια κατάσταση μισθοδοσίας του 1911, από νοσοκομείο του Λίβερπουλ, στο οποίο αναφέρεται κάποια E. Rigby. Σύμφωνα με έρευνες που έγιναν, πρόκειται για τη νοσοκόμα Eleanor Rigby που γεννήθηκε το 1895 και πέθανε το 1939, το όνομα της οποίας πιθανότατα είδε στο κοιμητήριο της πόλης ο McCartney και εμπνεύστηκε τον τίτλο του περίφημου τραγουδιού. Ο ίδιος πάντως αρνήθηκε οποιαδήποτε τέτοια έμπνευση, απαξίωσε το χειρόγραφο και επέμεινε στη θέση του, ότι πρόκειται για φανταστικό πρόσωπο. Τότε, όμως, γιατί δώρισε το 1990 αυτό το άσχετο χειρόγραφο; Άβυσσος η ψυχή, αλλά και η τσέπη του λόρδου…


πηγή: pop+rock