H κυρίαρχος της προηγούμενης εβδομάδας Lady Gaga, έπεσε στην 3η θέση, ενώ νέα είσοδο έκαναν οι Enemy με το Music For The People στο Νο2.
Ο Bob Dylan, (Robert Allen Zimmerman), γεννήθηκε στις 24 Μαΐου του 1941, στην πόλη Duluth της πολιτείας Minnesota των ΗΠΑ. Το 1947, οι Zimmermans μετακόμισαν στο Hibbing. Στα 14 του ο Bob αγόρασε την πρώτη του ακουστική κιθάρα και άρχισε πολύ σύντομα να φορμάρει μπάντες. Η πρώτη του μπάντα ονομάζονταν Golden Chords. Από το 1959 που μπήκε στο Πανεπιστήμιο της Minneapolis, άρχισε να ενδιαφέρεται για τη μουσική folk και αφού διάβασε τη βιογραφία του Woody Guthrie, έφυγε τον Δεκέμβριο του 1960 από την Minneapolis και περνώντας από το Chicago κατέληξε στο Greenwich Village. Ο σκοπός του ήταν να ξεκινήσει εκεί μία μουσική καριέρα και παράλληλα να επισκεφθεί τον Guthrie, που πέθαινε από την αρρώστια του Huntington σε ένα νοσοκομείο του New Jersey. Τα κατόρθωσε και τα δύο. Όσο για την καριέρα του, ξεκίνησε να παίζει στο Cafe Wha? αλλά και σε διάφορα άλλα καφέ του Village με διάφορα κατά καιρούς διάφορα ονόματα (Elston Gunn, Robert Allen, Robert Allyn) μέχρι που “έπεσε” επάνω στα ποιήματα του Dylan Thomas και έγινε Robert Dylan. O κόσμος τον φώναζε Bobby, αλλά το Bobby Dylan δεν του άρεσε. Υπήρχαν άλλωστε (όπως λέει ο ίδιος) οι Bobby Darin, Bobby Vee, Bobby Rydell, Bobby Neely και ένα σωρό άλλοι Bobbys. Ανάμεσα στα δύο επικρατέστερα Bob Allyn & Bob Dylan, προτίμησε τελικά το δεύτερο. Στην αρχή της καριέρας του έπαιξε support στον John Lee Hooker στο Gerde's Folk City. Έπαιξε επίσης φυσαρμόνικα στον δίσκο Midnight Special του Harry Belafonte και ηχογραφώντας φυσαρμόνικα σαν session για την Carolyn Hester τον πρόσεξε ο παραγωγός John Hammond που του πρότεινε 5ετές συμβόλαιο. Έτσι ξεκίνησαν όλα και ο Bob Dylan, κατάφερε να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους θρύλους της μουσικής παγκοσμίως.
Επινοώντας συνεχώς τον εαυτό του, κατάφερνε πάντοτε να αιφνιδιάζει παραμένοντας στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος 44 χρόνια τώρα, κερδίζοντας ταυτόχρονα τη φήμη μιας από τις πιο επιδραστικές μορφές στην ιστορία της σύγχρονης μουσικής. Από τα κλασικά folk & blues (1962), τις ποιητικές του στιχουργικές αναζητήσεις (1964), την κοσμογονία (1965), το ντελίριο (1966), τις αλληγορίες (1968), την country αναβίωση (1969, την αναγέννηση (1975, την Xριστιανική του περίοδο (1979-81) και την επιστροφή του στην ακουστική αισθητική των '60s (1992-1993).
Η αυθεντικότητα του, έρχεται κατευθείαν από την απορρόφηση των μουσικών και ποιητικών παραδόσεων και των βιβλικών μύθων και αλληγοριών. Το έργο του, ενθάρρυνε μια "σοβαρή" προσέγγιση -απούσα πριν- της rock μουσικής και υπήρξε ο καταλύτης για την αυξανόμενη πολυπλοκότητα της μουσικής των Beatles από το 1965 και μετά, επιτρέποντας παράλληλα στους κριτικούς και τους ακαδημαϊκούς να διεκδικήσουν την αναγνώριση του rock ως ολοκληρωμένη και δραστική μορφή τέχνης. Εκτός απ’ αυτό, ο Dylan υπήρξε ο πρώτος των τραγουδιστών/τραγουδοποιών, που “έστρωσε” το δρόμο για την επιτυχία των Leonard Cohen, James Taylor, Joni Mitchell, Paul Simon, Neil Young και ένα σωρό άλλων τραγουδιστών/τραγουδοποιών. Mε τη στάση του και την πορεία του, έθεσε επιτακτικά το ερώτημα: Γιατί άραγε να πρέπει το rock 'n' roll να είναι μια υπόθεση που αφορά μόνο τους νεαρούς, όταν υπάρχουν φλόγες που καίνε για πολύ-πολύ καιρό μετά τα εφηβικά ξεσπάσματα, όταν ο χρόνος κατακτά την εμπειρία, την αυθεντικότητα, την αυτοπεποίθηση, βελτιώνει την ερμηνευτική ικανότητα και αναδεικνύει την ειλικρινή έκφραση; Γιατί;
Ο Dylan είναι ένα εξαιρετικά περίπλοκο είδος τύπου που περιπλέκεται συχνά για την ίδια την περιπλοκή. Στη διάρκεια της μέχρι τώρα καριέρας του, έκανε albums που εγκωμιάστηκαν ως μέγιστα ή που απορρίφθηκαν ως τα πιο φρικτά ή και τα δυο μαζί διχάζοντας τους κριτικούς. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μεγαλοφυΐα και μια τέτοια μεγαλοφυΐα, ένα ταλέντο τέτοιου αναστήματος, είναι αναγκασμένο να λάμπει ακόμη και στα πιο ελάχιστα που εμπνέεται.
“Εξαπάτησε” τους ανθρώπους στη σκέψη ότι ήταν λαϊκός τραγουδιστής της εργατικής τάξης, κατόπιν τους “εξαπάτησε” στη σκέψη ότι ήταν ψεύτικος, κατόπιν τους “εξαπάτησε” κάνοντάς τους να πιστέψουν ότι ήταν ένας στρατευμένος τροβαδούρος, κατόπιν τους “εξαπάτησε” κάνοντάς τους να τον ανακηρύξουν “Προφήτη” και τελικά τους “εξαπάτησε” και εξακολουθεί να τους “εξαπατά” γιατί κανείς δεν μπόρεσε ποτέ και δεν μπορεί να καταλάβει τι στην ευχή είναι. Στην πραγματικότητα, δεν είναι τίποτα από όλα αυτά που του αποδίδουν. Ξέρετε τι έκανε και τι κάνει πάντα; Έγραφε και συνεχίζει να γράφει τα πιο απλά πράγματα που του έρχονται στο κεφάλι. Ήταν και είναι ακόμα μία μεγαλοφυΐα. Τα τραγούδια του αφορούν σε όλες τις πλευρές της ζωής του και στον εσώτερο εαυτό του. Είπε κάποτε: “Αντί να μου αποδίδουν όλα αυτά που μου αποδίδουν, θα μπορούσαν να κάνουν κάτι πάρα πολύ απλό. Να αποκωδικοποιήσουν τους στίχους μου. Τότε θα ήξεραν για μένα τα πάντα”.
Η φωνή του δεν είναι τίποτα σπουδαίο, αλλά εδώ υπάρχει μια πραγματικότητα και μία αλήθεια που είναι κοινή για ολόκληρο τον πλανήτη. Πριν φανεί ο Dylan στο προσκήνιο, για να κάνεις καριέρα στο τραγούδι, έπρεπε να έχεις φωνή π.χ. σαν τον Elvis Presley. Ο Dylan όμως, το άλλαξε αυτό για πάντα, ανοίγοντας το δρόμο σε χιλιάδες τραγουδοποιούς και είναι αυτός που καθιέρωσε τη λέξη “τραγουδοποιός”.
Τι είναι τελικά ο Dylan? Τραγουδοποιός ή ποιητής που ντύνει τα στιχάκια του με μουσική; Ο ίδιος έχει πει για τον εαυτό του ότι νοιώθει περισσότερο σαν τραγουδοποιός και ότι ποιητή τον αποκαλούν οι άλλοι. Προσωπικά, δεν νομίζω ότι ο Dylan θέλησε να περάσει προς τα έξω με την περιβολή του ποιητή. Περισσότερο με την περιβολή του τραγουδοποιού πέρασε και αν τον ονομάσαμε Προφήτη/Ποιητή, είναι γιατί “έπιασε” το σφυγμό της εποχής, είναι γιατί προ-είδε το πού μπορεί να πάει το πράγμα και τι νέο μπορεί να ειπωθεί που δεν έχει ειπωθεί και που είναι ανάγκη να ειπωθεί. Είναι πολυδιαβασμένος. Έχει "ξεσκονίσει" τους Verlaine, Rimbaud, Shakespeare, Ezra Pound & T.S. Eliot και δεν θα πρέπει να νοιώθουμε έκπληξη που στα 20 του χρόνια ντύθηκε την περιβολή της μεγαλοφυΐας γράφοντας τόσο σημαντικά πράγματα. Μπορεί τα στιχάκια του Bob να είναι "δύσκολα". Μπορεί να πονοκεφαλιάζεις προσπαθώντας να τα κατανοήσεις, αλλά αυτή η "δυσκολία" είναι που τον ανέβασε, γιατί οι μέχρι τότε φόρμες ήταν βατές και προβλέψιμες. Το θέμα στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι τι γράφει κανείς αλλά πως το γράφει και ο Dylan έχει αποδειχθεί μέγιστος στιχοπλόκος. Έδωσε "φωνή" σε γενιές ολόκληρες. Τη "φωνή" του την πήραν από δω και τη σεργιάνισαν από 'κεί και η rock μουσική έγινε ένας κώδικας και μία φωνή ενιαία για την επικοινωνία που ....απουσίαζε!!! Και δεν είναι βέβαια μόνο τα στιχάκια που τον καθιστούν μεγάλο, αλλά είναι και ο τρόπος που όλα συνδυάζονται πολύ σωστά τοποθετημένα.
Για να τον 'αντιληφθείτε', θα πρέπει να ξεφορτωθείτε από τις συμβατικές τραγουδιστικές φόρμες. Μπορείτε; Εγώ είμαι πολύ ευτυχής και υπερήφανος που το κατάφερα και είναι ο Dylan που μου το δίδαξε αυτό. Τραγούδια όπως τα 'Mr Tambourine Man', 'Gates Of Eden', 'Stuck Inside The Mobile', 'Just Like a Woman', 'I Want You', 'Desolation Row', 'Ballad of a Thin Man' & 'Like a Rolling Stone' (για να αναφέρω μερικά), άλλαξαν στην κυριολεξία τη ζωή μου. Μπορώ να μην τον αγαπώ;
Ο Bob διατήρησε για αρκετά χρόνια ερωτική σχέση με την Joan Baez και παντρεύτηκε την Sara Lownds το 1965. Ο Dylan και η Lownds έκαναν τέσσερα παιδιά: Jesse, Anna Lea, Samuel Isaac Abraham, & Jakob. Ο Bob υιοθέτησε επίσης την Maria Lownds (κόρη της Sara από τον πρώτο της γάμο). Ο Jakob Dylan ηγείται της μπάντας Wallflowers, ενώ ο Jesse Dylan είναι ένας επιτυχημένος σκηνοθέτης κινηματογραφικών ταινιών. Ο Dylan και η Lownds χώρισαν επίσημα το 1977 και ο Bob παντρεύτηκε το 1986 την για πολύ καιρό backup τραγουδίστριά του, Carolyn Dennis από την οποία χώρισε το 1992. Απέκτησαν μία κόρη, Την Desiree Gabrielle Dennis-Dylan.
Επινοώντας συνεχώς τον εαυτό του, κατάφερνε πάντοτε να αιφνιδιάζει παραμένοντας στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος 44 χρόνια τώρα, κερδίζοντας ταυτόχρονα τη φήμη μιας από τις πιο επιδραστικές μορφές στην ιστορία της σύγχρονης μουσικής. Από τα κλασικά folk & blues (1962), τις ποιητικές του στιχουργικές αναζητήσεις (1964), την κοσμογονία (1965), το ντελίριο (1966), τις αλληγορίες (1968), την country αναβίωση (1969, την αναγέννηση (1975, την Xριστιανική του περίοδο (1979-81) και την επιστροφή του στην ακουστική αισθητική των '60s (1992-1993).
Η αυθεντικότητα του, έρχεται κατευθείαν από την απορρόφηση των μουσικών και ποιητικών παραδόσεων και των βιβλικών μύθων και αλληγοριών. Το έργο του, ενθάρρυνε μια "σοβαρή" προσέγγιση -απούσα πριν- της rock μουσικής και υπήρξε ο καταλύτης για την αυξανόμενη πολυπλοκότητα της μουσικής των Beatles από το 1965 και μετά, επιτρέποντας παράλληλα στους κριτικούς και τους ακαδημαϊκούς να διεκδικήσουν την αναγνώριση του rock ως ολοκληρωμένη και δραστική μορφή τέχνης. Εκτός απ’ αυτό, ο Dylan υπήρξε ο πρώτος των τραγουδιστών/τραγουδοποιών, που “έστρωσε” το δρόμο για την επιτυχία των Leonard Cohen, James Taylor, Joni Mitchell, Paul Simon, Neil Young και ένα σωρό άλλων τραγουδιστών/τραγουδοποιών. Mε τη στάση του και την πορεία του, έθεσε επιτακτικά το ερώτημα: Γιατί άραγε να πρέπει το rock 'n' roll να είναι μια υπόθεση που αφορά μόνο τους νεαρούς, όταν υπάρχουν φλόγες που καίνε για πολύ-πολύ καιρό μετά τα εφηβικά ξεσπάσματα, όταν ο χρόνος κατακτά την εμπειρία, την αυθεντικότητα, την αυτοπεποίθηση, βελτιώνει την ερμηνευτική ικανότητα και αναδεικνύει την ειλικρινή έκφραση; Γιατί;
Ο Dylan είναι ένα εξαιρετικά περίπλοκο είδος τύπου που περιπλέκεται συχνά για την ίδια την περιπλοκή. Στη διάρκεια της μέχρι τώρα καριέρας του, έκανε albums που εγκωμιάστηκαν ως μέγιστα ή που απορρίφθηκαν ως τα πιο φρικτά ή και τα δυο μαζί διχάζοντας τους κριτικούς. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μεγαλοφυΐα και μια τέτοια μεγαλοφυΐα, ένα ταλέντο τέτοιου αναστήματος, είναι αναγκασμένο να λάμπει ακόμη και στα πιο ελάχιστα που εμπνέεται.
“Εξαπάτησε” τους ανθρώπους στη σκέψη ότι ήταν λαϊκός τραγουδιστής της εργατικής τάξης, κατόπιν τους “εξαπάτησε” στη σκέψη ότι ήταν ψεύτικος, κατόπιν τους “εξαπάτησε” κάνοντάς τους να πιστέψουν ότι ήταν ένας στρατευμένος τροβαδούρος, κατόπιν τους “εξαπάτησε” κάνοντάς τους να τον ανακηρύξουν “Προφήτη” και τελικά τους “εξαπάτησε” και εξακολουθεί να τους “εξαπατά” γιατί κανείς δεν μπόρεσε ποτέ και δεν μπορεί να καταλάβει τι στην ευχή είναι. Στην πραγματικότητα, δεν είναι τίποτα από όλα αυτά που του αποδίδουν. Ξέρετε τι έκανε και τι κάνει πάντα; Έγραφε και συνεχίζει να γράφει τα πιο απλά πράγματα που του έρχονται στο κεφάλι. Ήταν και είναι ακόμα μία μεγαλοφυΐα. Τα τραγούδια του αφορούν σε όλες τις πλευρές της ζωής του και στον εσώτερο εαυτό του. Είπε κάποτε: “Αντί να μου αποδίδουν όλα αυτά που μου αποδίδουν, θα μπορούσαν να κάνουν κάτι πάρα πολύ απλό. Να αποκωδικοποιήσουν τους στίχους μου. Τότε θα ήξεραν για μένα τα πάντα”.
Η φωνή του δεν είναι τίποτα σπουδαίο, αλλά εδώ υπάρχει μια πραγματικότητα και μία αλήθεια που είναι κοινή για ολόκληρο τον πλανήτη. Πριν φανεί ο Dylan στο προσκήνιο, για να κάνεις καριέρα στο τραγούδι, έπρεπε να έχεις φωνή π.χ. σαν τον Elvis Presley. Ο Dylan όμως, το άλλαξε αυτό για πάντα, ανοίγοντας το δρόμο σε χιλιάδες τραγουδοποιούς και είναι αυτός που καθιέρωσε τη λέξη “τραγουδοποιός”.
Τι είναι τελικά ο Dylan? Τραγουδοποιός ή ποιητής που ντύνει τα στιχάκια του με μουσική; Ο ίδιος έχει πει για τον εαυτό του ότι νοιώθει περισσότερο σαν τραγουδοποιός και ότι ποιητή τον αποκαλούν οι άλλοι. Προσωπικά, δεν νομίζω ότι ο Dylan θέλησε να περάσει προς τα έξω με την περιβολή του ποιητή. Περισσότερο με την περιβολή του τραγουδοποιού πέρασε και αν τον ονομάσαμε Προφήτη/Ποιητή, είναι γιατί “έπιασε” το σφυγμό της εποχής, είναι γιατί προ-είδε το πού μπορεί να πάει το πράγμα και τι νέο μπορεί να ειπωθεί που δεν έχει ειπωθεί και που είναι ανάγκη να ειπωθεί. Είναι πολυδιαβασμένος. Έχει "ξεσκονίσει" τους Verlaine, Rimbaud, Shakespeare, Ezra Pound & T.S. Eliot και δεν θα πρέπει να νοιώθουμε έκπληξη που στα 20 του χρόνια ντύθηκε την περιβολή της μεγαλοφυΐας γράφοντας τόσο σημαντικά πράγματα. Μπορεί τα στιχάκια του Bob να είναι "δύσκολα". Μπορεί να πονοκεφαλιάζεις προσπαθώντας να τα κατανοήσεις, αλλά αυτή η "δυσκολία" είναι που τον ανέβασε, γιατί οι μέχρι τότε φόρμες ήταν βατές και προβλέψιμες. Το θέμα στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι τι γράφει κανείς αλλά πως το γράφει και ο Dylan έχει αποδειχθεί μέγιστος στιχοπλόκος. Έδωσε "φωνή" σε γενιές ολόκληρες. Τη "φωνή" του την πήραν από δω και τη σεργιάνισαν από 'κεί και η rock μουσική έγινε ένας κώδικας και μία φωνή ενιαία για την επικοινωνία που ....απουσίαζε!!! Και δεν είναι βέβαια μόνο τα στιχάκια που τον καθιστούν μεγάλο, αλλά είναι και ο τρόπος που όλα συνδυάζονται πολύ σωστά τοποθετημένα.
Για να τον 'αντιληφθείτε', θα πρέπει να ξεφορτωθείτε από τις συμβατικές τραγουδιστικές φόρμες. Μπορείτε; Εγώ είμαι πολύ ευτυχής και υπερήφανος που το κατάφερα και είναι ο Dylan που μου το δίδαξε αυτό. Τραγούδια όπως τα 'Mr Tambourine Man', 'Gates Of Eden', 'Stuck Inside The Mobile', 'Just Like a Woman', 'I Want You', 'Desolation Row', 'Ballad of a Thin Man' & 'Like a Rolling Stone' (για να αναφέρω μερικά), άλλαξαν στην κυριολεξία τη ζωή μου. Μπορώ να μην τον αγαπώ;
Ο Bob διατήρησε για αρκετά χρόνια ερωτική σχέση με την Joan Baez και παντρεύτηκε την Sara Lownds το 1965. Ο Dylan και η Lownds έκαναν τέσσερα παιδιά: Jesse, Anna Lea, Samuel Isaac Abraham, & Jakob. Ο Bob υιοθέτησε επίσης την Maria Lownds (κόρη της Sara από τον πρώτο της γάμο). Ο Jakob Dylan ηγείται της μπάντας Wallflowers, ενώ ο Jesse Dylan είναι ένας επιτυχημένος σκηνοθέτης κινηματογραφικών ταινιών. Ο Dylan και η Lownds χώρισαν επίσημα το 1977 και ο Bob παντρεύτηκε το 1986 την για πολύ καιρό backup τραγουδίστριά του, Carolyn Dennis από την οποία χώρισε το 1992. Απέκτησαν μία κόρη, Την Desiree Gabrielle Dennis-Dylan.
*** Studio Albums:
1962: Bob Dylan
1963: The Freewheelin'
1964: The Times They Are A-Changin'
1964: Another Side Of Bob Dylan
1965: Subterranean Homesick Blues
1965: Highway 61 Revisited
1966: Blonde On Blonde
1967: The Basement Tapes
1967: John Wesley Harding
1969: Nashville Skyline
1970: Selfportrait
1970: New Morning
1973: Pat Garrett & Billy The Kid
1973: Dylan
1974: Planet Waves
1975: Blood On The Tracks
1976: Desire
1978: Street Legal
1979: Slow Train Coming
1980: Saved
1981: Shot Of Love
1983: Infidels
1985: Empire Burlesque
1986: Knocked Out Load
1988: Down In The Groove
1989: Oh Mercy
1990: Under The Red Sky
1992: Good As I Been To You
1993: World Gone Wrong
1995: MTV Unplugged
1997: Time Out Of Mind
2001: Love And Theft
2006: Modern Times
*** Live Albums:
1964: Live 1964
1966: Live 1966
1974: Before The Flood
1975: Live 1975 (*****)
1976: Hard Rain
1979: At Budokan
1984: Real Live
1989: Dylan & The Dead
1993: The 30th Anniversary Concert Celebration
2005: Live at The Gaslight 1962
1962: Bob Dylan
1963: The Freewheelin'
1964: The Times They Are A-Changin'
1964: Another Side Of Bob Dylan
1965: Subterranean Homesick Blues
1965: Highway 61 Revisited
1966: Blonde On Blonde
1967: The Basement Tapes
1967: John Wesley Harding
1969: Nashville Skyline
1970: Selfportrait
1970: New Morning
1973: Pat Garrett & Billy The Kid
1973: Dylan
1974: Planet Waves
1975: Blood On The Tracks
1976: Desire
1978: Street Legal
1979: Slow Train Coming
1980: Saved
1981: Shot Of Love
1983: Infidels
1985: Empire Burlesque
1986: Knocked Out Load
1988: Down In The Groove
1989: Oh Mercy
1990: Under The Red Sky
1992: Good As I Been To You
1993: World Gone Wrong
1995: MTV Unplugged
1997: Time Out Of Mind
2001: Love And Theft
2006: Modern Times
*** Live Albums:
1964: Live 1964
1966: Live 1966
1974: Before The Flood
1975: Live 1975 (*****)
1976: Hard Rain
1979: At Budokan
1984: Real Live
1989: Dylan & The Dead
1993: The 30th Anniversary Concert Celebration
2005: Live at The Gaslight 1962
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου