Το καταραμένο «27»

<<Ζήσε γρήγορα, πέθανε νέος>>. Ενας σχεδόν τρομακτικός αριθμός θρύλων της μουσικής, όχι μόνο ακολούθησε πιστά το παραπάνω ροκ ν ρολ μότο, αλλά καθόρισε και επακριβώς την ηλικία: στα 27.
Ο ηγέτης των «Ντορς», Τζιμ Μόρισον Στο «Κλαμπ 27» μπήκαν τραγικά και νωρίς ο Τζίμι Χέντριξ, ο Τζιμ Μόρισον, η Τζάνις Τζόπλιν, ο Κερτ Κομπέιν και ο Μπράιν Τζόουνς των Ρόλινγκ Στόουνς, και μάλιστα στην κορυφή της καριέρας τους και στο κατώφλι της ενήλικης ζωής. Μία φωτογραφική έκθεση, με τίτλο «Για πάντα 27», στο Λονδίνο, γίνεται αφορμή για να αναρωτηθούμε «πόσο τυχαίο ήταν».
Η Τζάνις Τζόπλιν, έφυγε και αυτή στα 27 της
«Φυσικά, ακόμα και προς το τέλος των 20 δεν είσαι μεγάλος» πιστεύει η κλινική ψυχολόγος Λίντα Μπλερ. «Αλλά περνάμε ένα φρικτό μέρος της δεκαετίας των 20 ορίζοντας τον εαυτό μας με τις δουλειές μας, με τις σχέσεις μας. Οταν φτάσουμε στα 27 έχουμε προσπαθήσει τόσο σκληρά να πετύχουμε κάποιους στόχους -δόξα, λεφτά, επιτυχία- που ίσως ξαφνικά συνειδητοποιήσουμε για πρώτη φορά ότι τελικά δεν είμαστε ευτυχισμένοι. Και ενώ υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είμαστε μεγαλωμένοι και ώριμοι, δεν νιώθουμε έτοιμοι».
Μέχρι σήμερα δεν είναι ξεκάθαρο ποιοι από τους θανάτους ήταν αυτοχειρίες και ποιοι ατυχήματα ή και δολοφονίες. Το 1994 ο τραγουδιστής των Νιρβάνα, Κερτ Κομπέιν, μόλις 27 χρονών, αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι, την ώρα που το σώμα του ήταν γεμάτο ηρωίνη και βάλιουμ.
Είκοσι πέντε χρόνια νωρίτερα, στα 27 τους, πέθαναν από υπερβολική δόση ηρωίνης ή υπνωτικών ο Χέντριξ, η Τζόπλιν και ο Μόρισον. Ο θάνατος του Τζόουνς αποδόθηκε σε «τυχαίο πνιγμό», αν και μέχρι σήμερα η αλήθεια παραμένει μυστήριο. Στο αναπάντητο ερώτημα «αν οι 27χρονοι μουσικοί μύθοι είχαν κάτι κοινό κι αν δεν ήταν έτοιμοι να μεγαλώσουν», απαντάει ο συγγραφέας του «Νumber One in Ηeaven», Τζέρεμι Σίμοντς στους «Τάιμς» του Λονδίνου, λέγοντας ότι το μοτίβο που ακολούθησαν οι ήρωες που πέθαναν για το ροκ ν ρολ, πάντα συμβάλλει στην εξάπλωση της φήμης του καλλιτέχνη. Ωστόσο, επισημαίνει ότι «δεν τελείωσαν την υπέροχη μουσική τους».
Ενας από τους φωτογράφους του Κομπέιν, που συμμετέχει στην έκθεση στο «Πράουντ Κάμπντεν» του Βόρειου Λονδίνου, ήταν ο Στιβ Νταμπλ, ο οποίος διηγείται: «Τράβηξα τη φωτογραφία σε ένα πάρκο της Μαδρίτης. Ο Κερτ δεν είχε ενέργεια, κανένα ενδιαφέρον για τίποτα... Η Κάρτνεϊ Λαβ (γυναίκα του Κομπέιν) είχε έρθει να τον συναντήσει στην περιοδεία και της άρεσε να είναι το επίκεντρο της προσοχής. Ηταν εφιάλτης να φωτογραφίζω. Επρεπε να περιμένω ώρες, ενώ ο Κερτ και η Κάρτνεϊ έμεναν κλεισμένοι στο δωμάτιο».
Γεγονότα από την περιοδεία των Ρόλινγκ Στόουνς το 1963 θυμάται ο φωτογράφος Φίλιπ Τάουνσεντ: «Εκείνες τις μέρες, όταν έχτιζαν το γκρουπ, ήταν καλοί με όλους... Αργότερα άρχισαν τα ναρκωτικά. Θεωρώ ότι ο μόνος λόγος που ο Μπράιαν τα άρχισε, ήταν επειδή ήταν δυστυχισμένος με όσα συνέβαιναν μες στο γκρουπ. Αυτός ήταν ο πραγματικός αρχηγός, αλλά υπήρχαν πολλές διαμάχες για να τον ξεφορτωθούν, κυρίως από τον Μικ και τον Κιθ. Χωρίς αυτόν, όμως, οι Στόουνς δεν θα υπήρχαν».
Για την Τζάνις Τζόπλιν μιλάει ο φωτογράφος της, Ελιοτ Λάντι: «Εμοιαζε να βιώνει πόνο ακόμα κι όταν διασκέδαζε. Τη στενοχωρούσε και την έθλιβε το γεγονός ότι δεν μπορούσε να φτάσει τόσο "ψηλά" στην πραγματική ζωή, όσο στις συναυλίες».