ΒΟΙΩΤΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ - ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΟΥΤΣΟΛΕΛΟΣ (ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΟΣ)

Σήμερα γνώρισα έναν άνθρωπο ευδιάθετο, ευχάριστο, με χιούμορ και αυτοσαρκασμό, που έβαλε κι αυτός ένα λιθαράκι στα μουσικά δρώμενα της Βοιωτίας.
Έναν άνθρωπο που άφησε στις μνήμες των φίλων της μουσικής της γενιάς του και όχι μόνο, όμορφες στιγμές από γλέντια, χορό, τραγούδι και διασκέδαση, στα καφενεία και στις πλατείες των χωριών μέχρι το ξημέρωμα της άλλης μέρας.
Είναι ο Παντελής Κουτσολέλος ή Κουτσουρέλος όπως τον φώναζαν οι γνωστοί του.
Ο Παντελής γεννήθηκε το 1941, μεγάλωσε και ζει στο Καπαρέλι Βοιωτίας. Έχει δύο γιούς, τον Παναγιώτη και τον Βασίλη που είναι και οι δύο μουσικοί, παίρνοντας την σκυτάλη από τον πατέρα τους, και συνεργάζονται με γνωστούς καλλιτέχνες παίζοντας αντίστοιχα αρμόνιο και ντράμς.
Διστακτικά έκανα την πρώτη ερώτηση και δεν χρειάστηκε να κάνω και δεύτερη.
Σαν χείμαρρος η μία πρόταση μετά την άλλη. Ένα ηφαίστειο από μνήμες, γεγονότα και περιπέτειες της μεταπολεμικής περιόδου για τον αγώνα επιβίωσης των ανθρώπων της εποχής. Ανάθεμα αν πρόλαβα να γράψω λέξη. Απλά άκουγα με ανοιχτό το στόμα και μοιράζομαι μαζί σας αυτά που θυμάμαι.
Στην φτώχεια και την απόγνωση της εποχής όλοι έψαχναν να βρουν τρόπους να επιβιώσουν και να βοηθήσουν τις πολυμελείς οικογένειές τους.
Έτσι και ο Παντελής στα δέκα οχτώ του έψαχνε τον επαγγελματικό του προσανατολισμό. Ακούγοντας από μικρός διάφορους άλλους μουσικούς σε πανηγύρια και σε γιορτές είχε πάντα στο μυαλό του όταν μεγαλώσει να μάθει κάποιο όργανο. Κάτι τον τράβαγε όπως ο ίδιος χαρακτηριστικά είπε. Ο πατέρας του μόλις άκουσε την ιδέα του Παντελή να γίνει οργανοπαίχτης, όχι μόνο δεν του έδωσε χρήματα να αγοράσει το αγαπημένο του όργανο που ήταν το κλαρίνο αλλά τον έβαλε να εργάζεται περισσότερες ώρες στα χωράφια. Ο Παντελής πήγαινε κρυφά και βοσκούσε πρόβατα σε βοσκό της περιοχής για να μαζέψει χρήματα να αγοράσει το αγαπημένο του όργανο. Τελικά τα κατάφερε. Ένα υπέροχο ξύλινο κλαρίνο βρισκόταν στα χέρια του. Χωρίς να ξέρει μουσική και πως ακριβώς να φυσάει για να βγάλει ήχο άρχισε να το περιεργάζεται χωρίς αποτέλεσμα, οπότε αποφάσισε ότι πρέπει να πάει σε δάσκαλο. Ο γνωστός την εποχή αυτή, στο κλαρίνο Κοκοντίνης ήταν ο άνθρωπος που του έδωσε τα πρώτα μαθήματα. Για να συνέχιζε εντατικά τα μαθήματα, του ζητούσε 8.000 δραχμές τον μήνα. Η οικονομική αδυναμία να ανταπεξέλθει στο βαρύ έξοδο για την τσέπη και την οικογένεια του Παντελή, τον έκανε όχι μόνο να αφήσει τα μαθήματα αλλά να πουλήσει και το κλαρίνο για τα έξοδα του γάμου της αδελφής του. Ο Παντελής ξαναφιλάει πρόβατα για να μαζέψει χρήματα για καινούργιο όργανο. Αυτή τη φορά αγοράζει μία πίπιζα από μπρούντζο με 300 δραχμές.
Για να μάθει να παίζει, και ενώ δεν είχε χρήματα για δάσκαλο, πήγαινε στα πανηγύρια που έπαιζε ο Κοκοντίνης και άλλοι μουσικοί άκουγε ένα τραγούδι προσεχτικά έκλεινε τα αυτιά του για να μην χάσει τον ήχο, μέχρι να πάει κάπου ήσυχα να το παίξει με το δικό του όργανο, και έτσι άρχισε να μαθαίνει τα πρώτα τραγούδια ολοκληρωμένα. Όταν το ρεπερτόριό του ήταν ικανό να ανταποκριθεί, ήρθε η πρώτη πρόταση για συνεργασία με άλλους ντόπιους μουσικούς για να παίξουν σε κάποιον γάμο ευκατάστατης οικογένειας του χωριού. 2.500 δραχμές το πρώτο νυχτοκάματο. Ικανό να πείσει και τον πατέρα του για την επιλογή του Παντελή να γίνει οργανοπαίχτης. Αργότερα απέκτησε ένα γραμμόφωνο από όπου άκουγε και μάθαινε τραγούδια, και αργότερα μικρόφωνο και ενισχυτή. Από τότε ο Παντελής δεν σταμάτησε να παίζει πίπιζα και δεν την αντικατέστησε με άλλο πνευστό έως και σήμερα.