Η εικόνα ασυνήθιστη. Ο ήχος εκκωφαντικός, αλλά και ελκυστικός. Τα χαμόγελα πολλά και τα πρόσωπα ακόμη περισσότερα. Δεν είναι απλώς ένα μουσικό σχήμα. Ούτε μια ορχήστρα (λόγω αριθμού μελών). Μοιάζει με μπουλούκι δρόμου μιας άλλης εποχής.Σε κάποιους, λόγω Βόρειας Ελλάδας, θυμίζει τα χάλκινα της Γουμένισσας. Αλλά πάλι εκείνοι είναι λιγότεροι, ενώ αυτοί έχουν πολλά και διαφορετικά πνευστά. Στην περίπτωσή μας μιλάμε για τουλάχιστον τριάντα σαξόφωνα. Με επικεφαλής και δάσκαλο τον Θεόφιλο Σωτηριάδη, γνωστό σολίστ και καταξιωμένο μουσικό σε συμφωνικές ορχήστρες και τζαζ σχήματα, τριάντα νέα παιδιά κρατούν στα χέρια σαξόφωνα και μοιάζουν περισσότερο με διαφημιστικό τηλεοπτικό σποτ και λιγότερο με κάτι αναγνωρίσιμο ως μουσικό σχήμα.
Είναι επίσης και το γεγονός ότι διαθέτουν μια παιγνιώδη διάθεση κόντρα στη συνήθως σοβαρή αντιμετώπιση των υπολοίπων. Έχουν καταφέρει να μπουν στον κόσμο και να τον κατακτήσουν με το δικό τους μοναδικό τρόπο.
Όλες τις πρόβες και τα μαθήματα πραγματοποιούν σε εξωτερικούς χώρους, όπου ουσιαστικά στήνεται μια άτυπη συναυλία, χωρίς όμως να φέρει σειρά κομματιών και ξεκάθαρες μουσικές. Πώς είναι δυνατόν να γίνει αυτό, άλλωστε, όταν τα πρώτα είκοσι λεπτά οι τριάντα σαξοφωνίστες ζεσταίνονται και κουρδίζουν τα όργανά τους;
Είναι εκείνες τις στιγμές σαν κάτι να συμβαίνει, που κανείς αμύητος δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει αν είναι μουσικός αυτοσχεδιασμός ή μια καινούργια μουσική τάση. Έτσι μαζεύονται γύρω τους οι ανυποψίαστοι περαστικοί και απολαμβάνουν μια διαδικασία από τις πιο βαρετές για ένα μουσικό. –Τις στιγμές προετοιμασίας πριν αρχίσει το μάθημα-. Αλλά και αυτό ακόμα το παρακολουθούν με ενδιαφέρον. Προς το παρόν, τις περισσότερες φορές που τους έχει δει κόσμος είναι σε μαθήματα και πρόβες. Αλλά κανείς δεν έχει καταλάβει τη διαφορά με τις λίγες επίσημες συναυλίες που έδωσαν, πάντα βέβαια στους δρόμους. Ο Θεόφιλος Σωτηριάδης, εμπνευστής της ιδέας και δάσκαλος όλων αυτών των παιδιών, παρουσιάζει την προσπάθεια και εξηγεί πώς οδηγήθηκε σε αυτή την ενέργεια. «Ο όρος Ku Klux προέρχεται από την ελληνική λέξη κύκλος. Οι ΚουΚλουξΣαξ συσπειρώθηκαν μόλις στις αρχές του 2008. Απαρτίζουν μια ανοιχτή κοινότητα περίπου τριάντα νεαρών –κυρίως από άποψη νοοτροπίας και ψυχισμού- εθελοντών, με κοινό ενδιαφέρον, την αγάπη τους για το σαξόφωνο. Πρόκειται για μια καλοξεκουρδισμένη μουσική κοινότητα, που αντιμάχεται πρότυπα δράσης παγκοσμιοποιημένου επαγγελματία σολίστα. Οι δοκιμές των ΚουΚλουξΣαξ είναι ταυτόχρονα συναυλίες, αυθόρμητες διαδικασίες δημιουργίας, ψυχαγωγίας και αλληλεπίδρασης. Το φάλτσο είναι καλοδεχούμενο (ίσως όχι πάντα επιδιωκόμενο). Το εγκάρδιο χειροκρότημα των ακροατών χαρίζει τόση ευτυχία στα μέλη της ορχήστρας όσο εκείνη που νιώθει ένας πιτσιρικάς ατενίζοντας τα δώρα κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Οι ΚουΚλουξΣαξ δεν φορούν κουκούλες. Απλά αγαπούν να μοιράζονται και να απολαμβάνουν μουσική. Όλα γίνονται και υποστηρίζονται από το «δημοτικό ωδείο Θέρμης».
πηγή: Δίφωνο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου