Από τα πέτρινα χρόνια των «ουφάδικων» και του Pac-Man μέχρι σήμερα, που PCs και κονσόλες κατοικοεδρεύουν στο σπίτι μας, ο στόχος των videogames παραμένει ο ίδιος: να προσφέρουν στον άνθρωπο, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας, μια προσωρινή απόδραση από την καθημερινότητα. Ο καθένας μπορεί πλέον να ξαπλώσει στον καναπέ του σαλονιού του και με το joypad ανά χείρας να ζήσει για λίγο τις φαντασιώσεις του. Αν και οι περισσότεροι ονειρεύονται να γίνουν νέοι Ronaldo, Rambo ή έστω Ιταλοί κοντόχοντροι υδραυλικοί – άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου– τα πραγματικά cool τυπάκια θέλουν να γίνουν Jimi Hendrix.Κιθαρίστας ή ντράμερ;
Αυτή η επιθυμία δεν πέρασε απαρατήρητη από τη βιομηχανία του gaming, που αποφάσισε να στραφεί στον τομέα της μουσικής. Η αρχή έγινε ως συνήθως από τους καινοτόμους Ιάπωνες με κυκλοφορίες όπως τα PaRappa the Rapper και Beatmania, αλλά ο τίτλος που έφερε τα μουσικά videogames στο φως του mainstream και προκάλεσε το θάνατο του air guitar (μέχρι και κηδεία τού έκαναν το 2006 στο Λονδίνο!) ήταν το Guitar Hero. Η ουσιαστική διαφορά του από τον ανταγωνισμό βρίσκεται στο πρωτότυπο χειριστήριο σε σχήμα ηλεκτρικής κιθάρας – Gibson SG παρακαλώ! Με αυτό ο παίκτης αισθάνεται πραγματικός rock star, αλλά επειδή δεν αρκεί μόνο να το φοράει (“You wear it very well, now play like a fucking musician” που έλεγε και ο Martin Hannett), πρέπει να πατήσει κατάλληλα τα πέντε πολύχρωμα πλήκτρα-νότες στα τάστα για να ακούσει ένα από τα 47 rock κομμάτια που αποτελούν το soundtrack του παιχνιδιού. Έστω κι έτσι η ικανοποίηση της rock ’n’ roll φαντασίωσης ήταν κάτι παραπάνω από επιτυχής, με το Guitar Hero να πουλάει πάνω από 1,5 εκατομμύρια αντίτυπα, ξεκινώντας ένα franchise που μέχρι σήμερα έχει πωλήσεις άνω των 23 εκατομμυρίων και έσοδα της τάξης των 1,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων! Αυτό φυσικά κέντρισε το ενδιαφέρον άλλων εταιρειών του χώρου που μυρίστηκαν χρήμα και αποφάσισαν να μπουν στο χορό. Πρώτη και καλύτερη η Electronic Arts που πήγε το παιχνίδι ένα βήμα παραπέρα με το Rock Band. Προκειμένου να ικανοποιήσει όσους έχουν το κρυφό όνειρο να γίνουν τραγουδιστές, μπασίστες και ντράμερ, πρόσθεσε μικρόφωνο, μπάσο και ντραμς πλάι στο καθιερωμένο πλέον χειριστήριο-κιθάρα. Το αποτέλεσμα τη δικαίωσε απόλυτα με πωλήσεις που έφτασαν τα 4 εκατομμύρια αντίτυπα και συνολικές εισπράξεις 420 εκατομμυρίων ευρώ. Καθόλου άσχημα για ένα videogame, έτσι δεν είναι;
Ήταν αναμενόμενο πως το παραπάνω φαινόμενο θα είχε καταλυτική επίδραση και στη μουσική βιομηχανία. Νέα ονόματα βγήκαν από την αφάνεια, ενώ ξεχασμένες μπάντες όπως οι Warrant, οι Poison και οι Kansas, βρήκαν καινούργιους fans στα πρόσωπα των πιτσιρικάδων gamers. Όπως παραδέχεται ο κιθαρίστας των τελευταίων, ο Rich Williams, μετά την κυκλοφορία του Guitar Hero II που περιείχε το τραγούδι τους Carry on wayward son «η μπροστινή σειρά σε κάθε συναυλία που δίναμε ήταν γεμάτη με teenagers. Αποκτήσαμε μια νέα βάση οπαδών χάρη στο videogame». Από το όλο πανηγύρι δεν ήταν δυνατόν να απουσιάσουν οι δισκογραφικές εταιρείες που κερδίζουν περίπου 25.000 δολάρια από τα δικαιώματα χρήσης κάθε τραγουδιού στα παιχνίδια, χωρίς βέβαια να υπολογίσουμε τις αναπάντεχες αυξήσεις στις πωλήσεις των αντίστοιχων κομματιών κατά 200% με 300%. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Through the Fire and Flames των DragonForce που μια εβδομάδα μετά την κυκλοφορία του Guitar Hero III αύξησε τις ψηφιακές του πωλήσεις από 2.000 σε 10.000, για να ξεπεράσει τα 40.000 downloads στη συνέχεια. Τυχαίο; Σίγουρα όχι, αφού σύμφωνα με μελέτες του Brown University το 76% των παικτών του Guitar Hero αγοράζει τη μουσική που ακούει στο videogame. Οι παλιοροκάδες Aerosmith στάθηκαν ακόμα πιο τυχεροί, με την κυκλοφορία του Guitar Hero: Aerosmith να τους αποφέρει περισσότερα χρήματα από τις συνολικές πωλήσεις των δίσκων τους – και αυτές αυξήθηκαν κατά 40% παρεμπιπτόντως. Κάτι τέτοια είδαν οι Metallica και δέχτηκαν να κυκλοφορήσει μια ειδική έκδοση του παιχνιδιού που επικεντρώνεται στα τραγούδια τους. Κατά τα άλλα τούς έφταιγε κάποτε το Napster, αλλά είπαμε, «είναι πολλά τα λεφτά Άρη». Εδώ ολόκληροι Sex Pistols ξαναηχογράφησαν το Anarchy In The UK για να συμπεριληφθεί στο Guitar Hero ΙΙΙ, ο Lars Ulrich θα έλεγε όχι;
Έχουμε περάσει λοιπόν σε μια εποχή που τα συγκροτήματα επιδιώκουν να υπογράψουν συμβόλαια με τις εταιρείες κατασκευής παιχνιδιών προσφέροντας ολοκαίνουργια κομμάτια προτού καν αυτά βγουν στα δισκοπωλεία. Μέχρι και ο «πολύς» Axl Rose κυκλοφόρησε το Shackler’s revenge στο Rock Band 2 ένα μήνα πριν από την επίσημη κυκλοφορία του Chinese Democracy, ακολουθώντας το παράδειγμα του G.L.O.W. των Smashing Pumpkins. Είναι πλέον πασιφανές πως τα music videogames αποτελούν τη μουσική πλατφόρμα του 21 ου αιώνα. Πέρα από τη δωρεάν διαφήμιση που παρέχουν, επιτρέπουν στους παίκτες να συνδεθούν στο διαδίκτυο και να αγοράσουν επιπρόσθετα κομμάτια για το παιχνίδι, αποφέροντας στους καλλιτέχνες υψηλότερο ποσοστό επί των πωλήσεων από το iTunes. Tα downloads των extra tracks των Rock Band και Guitar Hero έχουν υπερβεί συνολικά τα 50 εκατομμύρια, ενώ αναμένεται κατακόρυφη αύξηση το καλοκαίρι που θα κυκλοφορήσει το DJ Hero με τη συνεργασία του DJ Tiesto. Όπως αποκάλυψε ο Ολλανδός καλλιτέχνης, ήδη ετοιμάζει ορισμένα μουσικά κομμάτια αποκλειστικά για τη συγκεκριμένη δημιουργία και είναι ιδιαίτερα ενθουσιασμένος με την όλη ιδέα. Ποιος δεν θα ήταν άλλωστε;
Παίζω και μαθαίνω…
Εκτός από τις τονωτικές ενέσεις στη μουσική βιομηχανία, τα music videogames έφεραν αλλαγές και σε κοινωνικό επίπεδο. Όπως ήταν αναμενόμενο, πολύς κόσμος ενδιαφέρθηκε να πάρει στα χέρια του μια αληθινή κιθάρα όντας επηρεασμένος από τα παιχνίδια. Σύμφωνα με έρευνα του οργανισμού Youth Music, 2,5 από τα 12 εκατομμύρια άτομα ηλικίας 3-18 ετών στη Βρετανία ξεκίνησαν να παίζουν μουσική με αληθινά όργανα ελέω Guitar Hero! Οι αρμόδιοι φορείς αναγνώρισαν τη συνεισφορά των videogames σε αυτό και ήδη σκέφτονται πώς θα τα εντάξουν στη μουσική εκπαιδευτική διαδικασία. Ίσως τελικά η μέρα που το μάθημα αρμονίας θα αντικατασταθεί με το Wii Music της Nintendo να μη φαντάζει τόσο μακρινή. Το εν λόγω παιχνίδι δίνει έμφαση στις βασικές αρχές της μουσικής, ενώ με τη χρήση του μπορείτε να μάθετε από πιάνο μέχρι τρομπέτα! Έχει προβλεφθεί μάλιστα η δυνατότητα διεύθυνσης ορχήστρας αλλά και αυτοσχεδιασμού προκειμένου να βάλετε την προσωπική σας σφραγίδα στη μουσική του. Αν πάλι θέλετε να φτιάξετε το δικό σας rock κομμάτι και να το προωθήσετε online δωρεάν, το studio του Guitar Hero World Tour επιτρέπει τη δημιουργία, ανταλλαγή και δημοσίευση στο διαδίκτυο των δικών σας πρωτότυπων συνθέσεων. Δεν αποκλείεται λοιπόν οι επόμενοι Arctic Monkeys να ξεκινήσουν την καριέρα τους από ένα music videogame και όχι από το MySpace.
Καλά όλα αυτά, αλλά μήπως τελικά τα videogames μάς αποξενώνουν; Δεν είναι nerds όσοι παίζουν με πλαστικές κιθάρες κλεισμένοι στα δωμάτιά τους; Παραδόξως, «το Guitar Hero μάς φέρνει πιο κοντά», τουλάχιστον σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και ο Καναδάς, όπου πολλά μπαράκια έχουν αντικαταστήσει τις βραδιές karaoke με αντίστοιχες Guitar Hero. Για να ρίξεις πλέον μια γκόμενα αρκεί ένα 100% στο Raining Blood των Slayer. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στα διάφορα πάρτι με την all-time classic μπουκάλα να έχει δώσει τη θέση της στις πλαστικές Les Paul. Δείτε το επεισόδιο του South Park με τίτλο Guitar Queer-ο και θα καταλάβετε… Μην περιμένετε ασφαλώς να συμβεί κάτι τέτοιο σύντομα στη χώρα μας, εκτός και αν κυκλοφορήσει κανένα Bouzouki Hero με wireless χειριστήρια σε σχήμα γαρίφαλου και USB τραπέζια για να λικνίζονται επάνω τους οι επίδοξοι gamers. Υπάρχει βέβαια και το Guitar Praise, ένα παιχνίδι με χριστιανικό μουσικό περιεχόμενο, οπότε όσοι «πιστοί» προσέλθετε…
Καταλήγοντας, αρκετοί καλλιτέχνες υποστηρίζουν ότι τα μουσικά ηλεκτρονικά παιχνίδια βοηθούν στην εκμάθηση συγχρονισμού, αλλά αποτυγχάνουν στον τομέα της προσωπικής έκφρασης συναισθημάτων και σκέψεων. Μάλλον έχουν δίκιο γιατί αυτά είναι πράγματα που δεν μαθαίνονται. Όμως έστω κι αν δεν γίνετε οι επόμενοι rock stars, είναι βέβαιο πως παίζοντας θα περάσετε ένα θορυβώδες βράδυ με την παρέα σας. Rock on!
πηγή: pop+rock
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου